وجه سیاسی و ضد ایرانی شورای همکاری خلیج فارس

عبدالرحمن العطیه، دبیرکل شورای همکاری خلیج فارس بار دیگر ادعاهایی کذب را درباره نام خلیج فارس و قدمت ایران بیان کرد. او گفت نامیدن خلیج فارس به این نام تمسخر تاریخ است. وی همچنین با طرح ادعایی خنده دار گفت:‌"اعراب در ساحل شرقی خلیج (فارس) سابقه حضور سه هزار ساله دارند در حالی که قدمت حضور ایرانیان به بیش از عهد صفوی یعنی پنج قرن گذشته برنمی‌گردد.

شورای همکاری خلیج فارس به منظور همکاری با صدام حسین که جنگ را علیه ایران آغاز کرده بود و ایجاد یک موضع واحد میان کشورهای عربی خلیج فارس علیه ایران تشکیل شد و چند ماه پس از آغاز جنگ این شورا شورع به کار کرد.

هدف اصلی این شورا ایجاد و حفظ یک جبهه واحد علیه ایران در منطقه بوده و بر این اساس ماهیت ضد ایرانی دارد. این شورا در جهت برنامه ریزی‌های دنیای استکباری علیه ایران شکل گرفته است. در زمان شکل گیری این شورا به این دلیل که فشار صدام حسین به ایران در شکل جنگ علیه این کشور نمایان شد، کلیه تصمیمات این شورا به نفع صدام حسین بود. در دوران پس از جنگ نیز این شورا تلاش کرده به صورت سیاسی هویت خود را حفظ کرده و متاسفانه به جای همکاری با کشورهای پیرامون خلیج فارس که مهترین آنها ایران است، بنای ناسازگاری با ایران را گذاشته و گه گاه مسائلی بی ربط و مشخصی را مطرح می‌کند.

مساله مالکیت جزایر سه گانه ابوموسی، تنب کوچک و تنب بزرگ یکی از موضوعات همیشگی این شوراست؛ به طور معمول شورا در هر اجلاس خود پیرامون مالکیت این جزایر موضع گیری می‌کند و دبیرکل این شورا گه گاه مسائلی را که از او خواسته می‌شود، تکرار می‌کند.

چنانچه این شورا بخواهد تبدیل به یک مجموعه همکاری مطابق با عنوانش شود، عضویت ایران و عراق در این شورا می‌تواند شورای همکاری کشورهای پیرامون خلیج فارس را ایجاد کند. این همکاری به ویژه در حوزه‌های اقتصادی و دریانوردی قابلیت پیگیری دارد. با این وجود متاسفانه از ابتدای تشکیل شورای همکاری خلیج فارس  تاکنون وجه سیاسی و ضد ایرانی آن بر همکاری‌های اقتصادی میان کشورهای حوزه خلیج فارس غالب بوده است. علی رغم آنکه کشورهای عضو این شورا عمدتا نفت خیز هستند اما حتی در مورد مسائل نفت و انرژی هم با یکدیگر همکاری قابل توجهی ندارند و به طور معمول در حوزه سیاسیعربی و ضد ایرانی با یکدیگر همکاری می‌کنند.

مناسب است که شورای همکاری خلیج فارس تغییر ماهیت داده و تبدیل به شورای همکاری کشورهای پیرامون خلیج فارس شود و ایران و عراق نیز به آن افزوه شوند تا بتوانند یک همکاری اقتصادی را میان کشورهای همسایه و مسلمان ایجاد کرده از ظرفیت‌های یکدیگر برای توسعه اقتصادی بهره گیرند. هم اکنون چنین رویکردی میان اعضای این شورا دیده نمی‌شود.