اروپا به دنبال تحریم، ایران به دنبال مقصر
نویسنده خبر:
داوود کیانى
گفتاری از دکتر داوود کیانی، کارشناس مسائل اتحادیه اروپا براى ديپلماسی ایرانی.
اتحادیه اروپا دورانی از سردی روابط و سخت‌گیری بیشتر بر ابعاد مختلف ارتباطی با تهران را سپری می‌کند و به گفته مسئول سیاست خارجی و امنیت اتحادیه اروپا احتمالا گام بعدی این اتحادیه در مورد ایران، ارجاع مباحث اختلافی به شورای امنیت خواهد بود.
گفتاری از دکتر داوود کیانی، کارشناس مسائل اتحادیه اروپا:
پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری در ایران روابط کشورهای اروپایی با ایران دچار دگرگونی فراوانی شد؛ در واقع می‌توان گفت که مهمترین منطقه‌ای که روابط اش با ایران پس از انتخابات دچار تغییر شد اروپا بود.
این دگرگونی چند دلیل عمده دارد؛ اول این که تقریبا اروپا از دیپلماسی هسته‌ای با ایران دلسرد و ناامید شده‌اند و احساس می‌کنند ادامه مذاکرات دیگر فایده‌ای ندارد. دوم تغییر چهره‌های دیپلماسی در اتحادیه اروپا بود. در حوزه سیاست خارجی، رفتن آقای سولانا به عنوان چهره‌ای طرفدار مدارا و مذاکره با ایران و آمدن خانم کاترین اشتون به جای وی در این ارتباط تاثیر گذارد بود. خانم اشتون که از سیاست مداران انگلیسی وارد شده به اتحادیه اروپاست به نوعی تحت ملاحظات سیاست خارجی کشورش نیز قرار دارد.
دلیل سوم متوجه فشارهای ایالات متحده امریکا بر کشورهای اروپایی به سبب همراهی و هم صدایی با این کشور در موضوع تحریم‌های بیشتر علیه ایران است.
اکنون اروپا دو مسیر را دنبال می‌کند؛ اول مسیر رابطه رسمی با دولت ایران است که مسیری برای اعملا فشار است و دوم طرفداری و اعلام حمایت از معترضان به انتخابات ایران است که در این مسیر تلاش دارد رابطه خود را با معترضین حفظ کند و همین مساله باعث شده است که رابطه دولت با اروپا دچار تنش شود.
ایران ادعا می کند که اروپا در امور داخلی کشور دخالت و از معترضین حمایت می‌کند، نمونه‌های اخیر این تنش را می‌توان در آسیب دیدگی روابط ایران و انگلیس، ایران و آلمان و ایران و فرانسه شاهد بود.
این بار به طور ویژه کشورهای اصلی اتحادیه اروپا یعنی انگلیس، فرانسه، آلمان و ایتالیا هدف حملات ایران قرار گرفته اند و اکنون همین کشورها در صف مقدم تشدید تحریم‌ها علیه تهران قرار دارند.
تجربه نشان داده است زمانی که کشورهای اصلی و قدرتمند حامی یک سیاست هستند به طور معمول این سیاست اعمال می‌شود. کاهش مناسبات آلمان ایران- به عنوان مثال کاهش مناسبات شرکت زیمنس با ایران از اواسط سال 2010- یک سیگنال بسیار مهم است چراکه آلمانی‌ها اصولا از کشورهایی بودند که چندان مایل به کاهش روابط تجاری با ایران حتی با شدت گرفتن فعالیت‌های هسته‌ای ایران نبودند اما اکنون این تمایل در میان مقامات و تصمیم‌گیران آلمانی دیده می‌شود.
از سوی دیگر امریکا نیز اخیرا شرکت‌های اروپایی را تهدید کرد که چنانچه روابط خود را ایران حفظ یا گسترش دهند، با توجه به تشدید تحریم‌ها علیه ایران این شرکت‌ها متوجه آسیب‌های فراوان خواهند شد. این نوعی ترساندن شرکت‌های مهم تجاری و صنعتی است تا بر اساس آن، آنها روابط خود با ایران را از سطح موجود افزایش ندهند.
نظر شما :