رياست اوپک و گسترش همکارى‌هاى نفتى
منصور معظمی، کارشناس ارشد مسائل نفت، درباره ریاست ایران بر سازمان اوپک توضیح می‌دهد و با توجه به حساس بودن مسائل نفتی برای ایران، که یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان نفت دنیا و خاورمیانه به‌شمار می‌آید به فرصتهای پیش آمده برای ایران در ریاست این سازمان اشاره مى کند.
گفتارى از منصور معظمی، کارشناس ارشد مسائل نفتی،برای دیپلماسی ایرانی:
رياست ايران پس از 36 سال
ایران پس از 36 سال توانسته است ریاست سازمان اوپک را برعهده بگیرد. ایران یکی از پنج بنیان گذار سازمان اوپک است که نقش محوری در تشکیل آن داشته. اگر به مخازن نفت و گاز نگاه کنید، اهمیت و جایگاه استراتژیک ایران را در اوپک نشان می‌دهد. با توجه به این شرایط ایران این موقعیت را بدست آورده و پس از این مدت طولانی این ریاست را بر عهده کشور ایران گذاشته‌اند.
همان طور که می‌دانید تاکنون سه بار کنفرانس اوپک در ایران تشکیل شده است؛ یک بار در سال 1961، یکی در سال 1971 و دیگری نیز در سال 2005 بوده است. رئیس اجلاس اوپک مسئولیت اجلاس وزیران اوپک را برعهده دارد و کار وی نظارت و هماهنگی برگزاری نشسست‌ها و وزراى عضو اوپک است. این توفیق بزرگی است که نصیب ایران شده و این امر نتیجه لابی‌های خوبی است که وزارت نفت و وزارت امورخارجه انجام داده است.
به عقیده من ایران باید از این فرصت نهایت استفاده را بکند، البته این مسئولیت با دبیرکلی این سازمان تفاوت دارد و کار اصلی که ایران باید انجام دهد این است که موضوعاتی را که می‌خواهد، در دستور کار قرار دهد و روسای هیات‌های اوپک که همان وزرای اوپک کشورها هستند را برای حضور در ایران دعوت کند. به بیان دیگر می‌توان گفت این ریاست فرصت برای ارائه نقطه‌نظرهای ایران در اجلاس اوپک را بیشتر می‌کند.
اگر ما دیپلماسی فعال نفتی و انرژی داشته باشیم، می‌توانیم حرکتی را در سازمان اوپک انجام دهیم. موضوع این است که در سازمان اوپک نفطه‌نظرهای متفاوتی وجود دارد. بعضی معتقد به توسعه بازار و افزایش تولید هستند و برخی دیگر معتقد به افزایش تولید متناسب با نیاز بازار هستند. به بیان دیگر دو دستگی وجود دارد که در طول سالیان متمادی اتفاق افتاده و باعث شده که سهم اوپک در بازار تولید از 40 به حدود 30 درصد برسد.
بیرون از اوپک کشورهایی مثل کشورهای OECD یا کشورهای دیگر علاقه‌مند نيستند که نقش اوپک قوی، تاثیرگذار و مهم باشد. هرچه که این نقش پررنگ‌تر باشد، می‌تواند در قیمت، سیاست‌ها و استراتژی‌های نفتی بارزتر بروز کند. بنابراین با این تعریف، یک اوپک قوی مورد نظر مصرف کنندگان نیست و بیشتر به دنبال کم کردن این نقش هستند.
در چنین شرایطی ایران می‌تواند از این فرصت استفاده کند و با توجه به روابط خوبی که با کشورهای عضو اوپک دارد این انسجام را بیشتر کند. به عبارت دیگر این انسجام بسیار به نقش‌گذاری آینده اوپک کمک خواهد کرد.
بنابراین باید وزارت نفت و دبیرخانه اوپک فعال‌تر شوند و وزارت خارجه نیز در این زمینه کمک کند. همچنین ایران باید حرف‌های روشن و بارزی را در کنفرانس‌های اوپک ارائه دهد. بحث‌های کارشناسی را در کمیته‌ها مطرح کرده، تا بتواند موضوعاتی را که مورد علاقه بقیه کشورها هم هست، به اعضای اوپک منتقل کند.
به عقیده من تدابیر و دیپلماسی نفتی که وزارت نفت بکار برده، باعث شد که ریاست این دوره بر عهده ایران باشد و جمهوری اسلامی نیز فرصتی را بدست آورده که بتواند از این شرایط نهایت استفاده را بکند.
تاثير رياست اوپک بر صنعت نفت ايران
این امر باعث خواهد شد که روابط ما با کشورهای عضو اوپک تسهیل شود و به همین دلیل اگر ما بتوانیم با دوستان نفتی خود و اعضای اوپک بیشتر در ارتباط باشیم، به همکاری‌های بیشتر نفتی کمک مى کند. این موضوع هم به این برمی‌گردد که ما تا چه اندازه خواهیم توانست تعاملات خود را گسترش داده و بتوانیم مطالب خود را به آنها منعکس کنیم.
نظر شما :