با استعمار پير زيرکانه برخورد کنيد
سايمون گس که چندى پيش در مطلبى که در سايت سفارت انگلستان در تهران به زبان فارسى منتشر شده بود با اشاره به اين که او به خوبى مى داند که بخشى از وظيفه ديپلمات‌ها ايجاد ارتباط بين کشورهاست در جايى که بشود چنين ارتباطى ايجاد کرد و ديپلمات‌ها در انتقاد از وضعيت کشورى که به مأموريت در آن فرستاده شده‌اند بايد جانب احتياط را رعايت کنند، نوشته بود اما در عين حال يکى ديگر از وظايف ديپلمات‌ها توضيح و تشريح ديدگاه‌هاى دولتى است که براى آن کار مى‌کنند براى عموم. در مسئله حقوق بشر، تفکرات ايران و بريتانيا بسيار متفاوت است.
سخنان مداخله جويانه گس و ادعاهاى او درباره وضعيت حقوق بشر در ايران به شدت مورد اعتراض نمايندگان مجلس قرار گرفت و کميسيون امنيت ملى و سياست خارجى مجلس شوراى اسلامى با تصويب طرحى خواستار قطع رابطه با انگلستان شد.
اما اين که سفير انگلستان در تهران مطالبى درباره حقوق بشر در ايران عنوان کرده است و ملکه انگلستان با تقدير از او لقب سر را به او اعطا کرده است، همه ماجرا نيست.
از توضيحات خود سفير در مطلب منتشر شده از طرف او بر مى آيد که او به خوبى نسبت به عواقب انتشار چنين مطلبى آگاه بوده است و مى دانسته که اين اقدام مورد اعتراض ايران قرار خواهد گرفت. حتى اگر تصور کنيم که او نمى دانسته است که چنين سخنانى واکنش شديد ايران را در پى خواهد داشت، باز هم نه تنها نمى توانيم قرينه اى براى حسن نيت انگلستان در قبال ايران پيدا کنيم بلکه نشانه هاى عدم حسن نيت اين کشور بسيار بيشتر به چشم مى آيند. اعطاى لقب سر به سايمون گس از سوى ملکه انگلستان، در حالى که ايران به شدت از اعمال او ناراضى است، يکى از نشانه هاى عدم حسن نيت اين کشور در قبال ايران است.
وقتى به رويه سياست خارجى انگلستان در قبال ايران دقيق تر شويم نشانه هاى بيشترى از عدم حسن نيت را که از قواعد اصلى روابط ميان کشورهاست نيز مى يابيم.
بعد از ترور مجيد شهريارى، داشمند هسته اى کشورمان بسيارى از تحليل گران، انگشت اتهام را با استناد به سخنان سورز رئيس سابق ام آى 6 به طرف سازمان امنيت و اطلاعات انگلستان نشانه رفتند. اين تحليل با خبر يک هفته نامه فرانسوى مبنى بر اين که بر اساس اطلاعات برخى منابع آگاه در سازمان اطلاعات فرانسه، سازمان هاى اطلاعاتى امريکا، انگلستان و اسرائيل برنامه ويژه اى براى خرابکارى در برنامه هسته اى ايران را به طور مشترک مديريت مى کنند، قوى تر به نظر مى رسد.
علاوه بر اين، اخبارى مبنى بر اين که وزارت خارجه انگلستان از اتباعش در ايران خواسته است که تدابير احتياطى را در نظر بگيرند و از امارات نيز خواسته است تا تسهيلاتى براى شهروندان بريتانيايى در نظر بگيرند تا در صورت تنش احتمالى در منطقه آن ها بتوانند به راحتى از ايران خارج شوند به گوش مى رسد.
در همين راستا، تحرکات جاسوسى هواپيماهاى بيگانه در منطقه خليج فارس نيز افزايش يافته به نحوى که روز گذشته فرمانده نيروى هوافضاى سپاه پاسداران خبر از سرنگونى دو فروند هواپيماى جاسوسى بر فراز خليج فارس داد.
با توجه به موارد ياد شده به نظر مى رسد دولت انگلستان در برخورد با ايران برنامه اى در دستور کار دارد که با استفاده از آن ايران را مجبور به واکنش جدى و برخورد شديد با انگلستان کند تا آن وقت انگلستان با استفاده از قدرت رسانه اى خود، توجيهى براى اقدامات خصمانه علنى عليه ايران پيدا کند.
البته در اصل برخورد مقتدرانه با اقدامات مداخله جويانه انگلستان شکى نيست، اما اگر فرض کنيم که انگلستان چنين بازى اى را براى واکنش نشان دادن ايران نسبت به اين اقدامات طراحى کرده است، آن وقت لزوم پرهيز از اقدامات تند و احساسى مانند اخراج سفير، قطع رابطه کامل با انگلستان و عکس العمل هايى از اين جنس مشخص مى شود.
اگر انگلستان از طريق مداخله صريح و علنى در امور داخلى ايران در صدد است که ايران را مجبور به اخراج سفير يا قطع رابطه ديپلماتيک با اين کشور کند تا بعد از آن اقدامات خصمانه خود را به صورت علنى دنبال کند، مقامات ايرانى بايد با حفظ هوشيارى در بازى انگلستان قرار نگيرند و به مديريت مدبرانه اين بحران بپردازند، به گونه اى که نه وارد زمين بازى دشمن شوند و نه اقدامات خصمانه را بى پاسخ گذاشته باشند.
نظر شما :