عشاق امام حسین (ع) روز عاشورا در عراق غوغا می‌کنند
دیپلماسی ایرانی: عراق زادگاه عاشورا است. کربلای حسینی در عراق بیش از هر نقطه دنیا شور و حال خاص خود را دارد. مراسم کربلای عراق از ویژگی‌های خاصی برخوردار است که در هیچ جای دنیا مشابه آن وجود ندارد. مراسمی که به دلیل بودن حوزه‌های دینی در عراق به خصوص در نجف و کربلا شور خاصی یافته است.
اکنون نزدیک به 7 سال است که عراق در روزهای تاسوعا و عاشورا میزبان حداقل سه میلیون عزادار حسینی است. شاید نزدیک به یک سوم از این تعداد زواری باشند که از خارج از عراق به مناسبت سال‌روز شهادات سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین (ع) به این کشور سفر می‌کنند. اگر این رقم را به نزدیک به یک میلیون زائری که به همین مناسبت در نجف جمع می‌شوند بیفزاییم، می‌توانیم بگوییم عراق سالانه دست کم میزبان چهار میلیون عاشق حسینی است.
غالب زوار خارجی‌ای که به عراق سفر می‌کنند از کشورهای ایران، پاکستان، هند، بحرین، لبنان، سوریه، کویت و ترکیه هستند که برای برگزاری مراسم حسینی به عراق می‌آیند.
مراسم پیاده
یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد عزاداری‌های ماه محرم در عراق پیاده رفتن زوار حسینی از شهرهای مختلف عراق به کربلا است. سالانه بیش از 5/1 میلیون زائر از سراسر عراق برای برگزاری مراسم عزاداری پیاده به کربلا می‌آیند. این حرکت در عراق به اصطلاح «پیاده» نامیده می‌شود.
در زمان رژیم بعثی پیاده به کربلا رفتن ممنوع شد. حزب بعث در اواخر دهه هشتاد آن چنان با زوار عراقی برخورد کرد که نمونه آن در تاریخ معاصر مشاهده نشده است. در اوایل دهه هشتاد میلادی به دستور حکومت بعثی پیاده در عراق ممنوع شد. از این رو شرکت کردن مردم در مراسم عزاداری نیز رفته رفته کم‌رنگ شد.
در سال 1991 رژیم بعثی دستور داد در صورت مشاهده هر حرکتی که بیش از سه نفر در آن حضور داشته باشند و مقصد آن هم کربلا باشد افراد بازداشت و در صورت مقاومت در جا اعدام شوند. پس از آن برای حضور در مراسم عزاداری شهرهای مقدس به خصوص کربلا و نجف اشرف نیز محدودیت‌های جدی اعمال شد که هدف از آن کاستن جمعیت حاضر در عزاداری‌های حسینی در ایام تاسوعا، عاشورا و اربعین حسینی بود. رژیم بعث تصور می‌کرد چنین تجمعاتی باعث افزایش قدرت اجتماعی شیعه شده و این امنیت رژیم را به مخاطره می‌اندازد. فشارهای رژیم بعثی به شیعیان به اندازه‌ای رسید که در اوج ایام عزاداری، حضور عزاداران در حرم‌های کربلا، نجف اشرف، کاظمین و سامرا به انگشتان دست می‌رسید. در سامرا وضعیت بدتر بود. به دلیل نبود زائر خادمان حرم حتی اقدام به تعطیلی حرم می‌کردند. این وضعیت تا سقوط رژیم بعثی در عراق ادامه داشت.
عاشورا پس از سقوط رژیم بعثی
پس از سقوط رژیم بعثی در عراق در سال 2003 و حاکم شدن آزادی بر فضای عمومی جامعه، مردم عراق توانستند پس از نزدیک به بیست سال آزادانه و بدون وجود هر گونه محدودیتی مراسم عزاداری خود را برگزار کنند. ظهر عاشورای سال 2003 سیل جمعیتی که به سمت حرم حسینی در کربلا حرکت کردند نزدیک به شش میلیون نفر بود. جمعیتی باور نکردنی که ترس امریکایی‌ها را که هیچ گاه حرکت جمعیتی به این عظمت برای انجام مراسمی ویژه به چشم خود ندیده بودند، برانگیخت. معروف است که هنگامی که خبر حضور این خیل عظیم مردمی به گوش جورج بوش، رئیس جمهوری سابق ایالات متحده رسید و به او نسبت به تحرکات احتمالی این حرکت هشدار دادند، او موضوع را از مشاوران عراقی‌اش جویا شد. هنگامی که به او گفتند این خیل عظیم مردمی برای حضور در مراسم سنتی و دینی شیعیان در سال روز شهادت امام حسین (ع) است خطاب به مشاوران امریکایی‌اش که منتظر تعیین تکلیف او برای برخورد با این مراسم بودند، گفت: «ما آنها را از دست رژیم ستمگر بعثی آزاد کردیم تا همین مراسم را برگزار کنند. آنها آزاداند که هر کاری می‌خواهند، انجام دهند.»
وی این آزادی بی حد و مرز که حتی تامین امنیت ملت عراق را به فراموشی سپرده بود، فاجعه‌ای رقم زد که مسبب اصلی آن القاعده اعلام شد. به اعتقاد بسیاری حرکت ایذایی القاعده علیه شیعیان از این روز آغاز شد. در آن حادثه تروریستی که ظهر عاشورا به وقوع پیوست نزدیک به 175 نفر کشته و بیش از 350 نفر زخمی شدند. این حادثه در تاریخ عراق برای همیشه ثبت شد و عراقی‌ها این را هم فهمیدند که دیو سیاه تروریسم در سال‌روز شهادت سالار شهیدان در عراق بیدار شد. عراقی‌ها همچنین امریکایی‌ها را برای این سهل‌انگاری امنیتی هیچ گاه نبخشیدند. سهل‌انگاری‌ای که عمد یا غیر عمد ثابت شد که امریکایی‌ها القاعده را دست کم گرفته‌اند.
این آخرین حادثه تروریستی در کربلا پس از اشغال عراق در سال روز شهادت سالار شهیدان بود. اما نکته‌ای که تعجب بسیاری را برانگیخت این بود که تهدیدهای تروریست‌های القاعده هیچ گاه باعث نشد تا عاشقان حسینی از عزاداری و گرامی‌داشت سال‌روز او غافل شوند. از شمار عزداران حسینی نه تنها تا کنون کاسته نشده بلکه هر سال روز به روز افزایش می‌یابد. آمارها نشان می‌دهد برای سال جاری تنها عزاداران حسینی در کربلا به بیش از دو میلیون نفر رسیده است.
عزای طویریج
یکی از عزاداری‌های منحصر به فرد عراقی‌ها در روز عاشورا عزای طویریج است. در روز عاشورا هزاران نفر از عاشقان امام حسین (ع) از زن و مرد از اهالی و عشایر طویریج از شهری موسوم به الهندیه در 20 کیلومتری شهر کربلا در یک مراسم ويژه و خودجوش در پاسخ به نداى "هل من ناصر ينصرنى" امام حسين (ع) هروله کنان و در حالی که به سر و سینه خود می‌زنند یا حسین کنان به سمت حرم امام حسین (ع) حرکت می‌کنند.
اولين بار اين مراسم در سال 1303 هجرى مصادف با سال 1885 ميلادى انجام شد وبزرگسالان مى گويند در شب دهم و پس از پايان مقتل خوانى در منزل سيد ميرزا صالح قزوينى، حاضران در مجلس هروله کنان با شعار يا حسين براى يارى آن حضرت در کوچه‌هاى شهر اقدام به هروله کردند که در سال‌هاى بعد اين مراسم سامان يافت و به کربلا منتقل شد تا به صورت منظم در روز دهم محرم پس از برگزارى نماز ظهر در منطقه قنطره السلام واقع در دو کيلومترى مرقد مطهر امام حسين (ع) با قرار گرفتن اهالى طويريج در ابتداى جمع، سيد ميرزاى قزوينى با سوار شدن بر اسب شروع هروله را اعلام مى کرد.
قدسيت اين هروله زمانى آغاز شد که سيد مهدى بحر العلوم و سيد المازندرانى و ديگر مراجع عالى‌قدر آن زمان در آن مشارکت کردند.
رژیم‌های ستمگر حاکم در عراق در مقاطع مختلف اين مراسم را ممنوع کردند که طولانى‌ترين مدت آن در سال‌هاى 1991 تا 2003 بود. اکنون این مراسم هر ساله با شور خاصی برگزار می‌شود.
نام شهر طويريج اکنون با مراسم عزادارى حسينى آميخته شده است و اهالى آن در اغلب کشورهاى اسلامى و خارجى شهرت پيدا کردند. شاعران و مداحان حسينى وصاحبان هيئت‌هاى عزادارى نقش ويژه‌اى در اين حماسه جاويدان دارند.
نظر شما :