هم‌پيمانى ايران-ترکيه-سوريه-روسيه و نگرانى اسرائيل
ديپلماسى ايرانى: احتمال حمله غرب به ايران همچنان در مطبوعات جهان مورد بحث است. حالا که احمدى نژاد، رئيس جمهورى ايران از لبنان برگشته و سفرش توجه خاصى را در لبنان و رسانه‌‌هاى عربى برانگيخته و از طرفى واکنش اسرائيل و امريکا را نيز در بر داشته، موضوع حمله به ايران باز هم مطرح شده است.
روزنامه الشرق چاپ بيروت در اين باره مى‌نويسد: برخى گزارش‌هاى امريکايى نشان مى‌دهد که اسرائيل برنامه تهاجمى‌اى را به ايران تدارک ديده بوده که محل انجام آن گرجستان بوده است. هدف از انتخاب گرجستان جذب ديگر کشورهاى منطقه براى جنگ با ايران از جمله ترک‌ها است. به خصوص اين که رجب طيب اردوغان هنوز دستور لغو پرواز جنگنده‌هاى اسرائيلى از خاک ترکيه را لغو نکرده است.
اين روزنامه در ادامه مى‌نويسد: در حال حاضر اسرائيل خود را در تنگنا مى‌بيند به خصوص پس از دگرگون شدن روابطش با ترکيه هم‌پيمان استراتژيکش در خاورميانه که بيش از پيش اسرائيل را در انزوا قرار داده است. بسيارى از کارشناسان اسرائيلى بر اين اعتقادند که تلاويو بايد در محاسبات نظامى – امنيتى‌اش تدبير ديگرى بينديشد چرا که به واسطه سقف بالاى خواسته‌هاى ترکيه بعيد است به اين زودى‌ها روابط اسرائيل – ترکيه بهبود يابد.
الشرق همچنين به گسترش روابط ايران و ترکيه پس از تيرگى روابط آنکارا – تلاويو اشاره مى‌کند و مى‌نويسد: پس از حمله اسرائيل به کشتى کمک‌رسان ترکيه‌اى در کاروان صلح در آب‌هاى درياى مديترانه که به تيرگى بيش از پيش روابط اسرائيل – ترکيه انجاميد، روابط ايران و ترکيه و پس از آن روابط ترکيه با کشورهاى اسلامى به سرعت گسترش يافته است. اين موضوع اين نگرانى را نزد اسرائيلى‌ها به وجود آورده که اگر روزى تصميم به حمله به ايران بگيرند، نتوانند حمايت ترکيه را جلب کنند و آنکارا اجازه ندهد که اسرائيل از حريم هوايى آن استفاده کند.
اين روزنامه لبنانى در ادامه به روابط ايران با روسيه مى‌پردازد و مى‌پرسد، دلايل رابطه ترکيه با ايران تا اندازه‌اى روشن است اما دلايل گسترش روابط روسيه به عنوان يک کشور ليبراليستى با ايران به عنوان يک کشور اسلامى چيست؟ الشرق پاسخ مى‌دهد: ديميترى مدودف، رئيس جمهورى روسيه انسانى است که خود را از قيود مذهبى و دينى آزاد کرده ولى نگاه ويژه‌اى به اديان دارد و اين ديدگاه باعث شده تا اندازه‌اى با روابط خود با کشورها نيز به گونه ديگرى بنگرد. روسيه در رابطه با ايران منافع بسيارى را دنبال مى‌کند و اتفاقا هنگامى که اين کشور هسته‌اى باشد علاقه بيشترى به حفظ و گسترش رابطه با آن دارد. روسيه به توسعه رابطه با ايران علاقه‌مند است؛ چرا که اولا، ايران ثروت‌هاى طبيعى بسيارى دارد که روسيه مى‌تواند از آنها بهره‌مند شود. ايران اولين کشور صادر کننده گاز جهان و دومين کشور با ذخاير گازى در جهان است. مضافا بر آن در کشاورزى نيز از توانايى‌هاى بالايى برخوردار است که مدودف که خود يکى از بازرگانان سابق محسوب مى‌شود، به سرمايه‌گذارى و بهره‌بردارى در آن چشم دوخته است.
ثانيا، روسيه مهمترين هم‌پيمان امنيتى ايران در کشف شبکه‌هاى جاسوسى موساد است.
ثالثا، روسيه تلاش مى‌کند پيمانى استراتژيک براى خود در خاورميانه به وجود بياورد که مهمترين عناصر اين هم‌پيمانى سوريه و ايران هستند. اين هم‌پيمانى مى‌تواند منافع استراتژيک نظامى بسيارى براى روسيه به وجود بياورد. مضافا بر آن ايران نقش بسيارى در بسيارى از مسائل امنيتى روسيه و همچنين تقويت جايگاهش در جهان عرب دارد.
رابعا، روسيه در ساخت تاسيسات هسته‌اى ايران حضور مستقيم دارد که نمونه آن نيروگاه بوشهر است که تحت نظارت مستقيم روس‌ها ساخته شده است. مضافا بر آن در فروش سلاح‌هاى هوايى و زمينى به ايران نيز معاهدات استراتژيک چندين ميليارد دلارى با ايران دارد. روسيه همچنين در تجهيز نيروى هوايى و زمينى ايران در برابر دشمن اسرائيلى – امريکايى به ايران کمک مى‌کند.
الشرق سپس مى‌نويسد: نگرانى اسرائيل از شکل گيرى هم‌پيمانى سوريه – ايران – روسيه – ترکيه است. اين نگرانى با وجود اين که شکل عيان ندارد ولى در باطن کاملا مشخص است که چنين پيمانى شکل گرفته است. از طرفى ترک‌ها نيز روز به روز به ايران بيشتر متمايل مى‌شوند که اين موضوع هم بر خشم اسرائيلى‌ها مى‌افزايد. رابطه سوريه با ايران نيز يک رابطه تاريخى است و همواره اين رابطه نزديک بوده است. روس‌ها نيز اهميت اين پيمان را درک کرده‌اند و بيش از پيش براى تقويت آن تلاش مى‌کنند.
گزارش سازمان امنيت اسرائيل حاکى از آن است که همکارى‌هاى امنيتى ايران – ترکيه – سوريه – روسيه به اندازه‌اى به هم نزديک است که تمام تحرکات اسرائيل را زير نظر دارند. اسرائيلى‌ها بر اين باورند که در صورت هر گونه حمله‌اى به ايران سه کشور ديگر تهران را براى واکنش کاملا حمايت خواهند کرد. سازمان امنيت اسرائيل اکنون به اين باور رسيده به محض حمله اسرائيل به ايران، روسيه اين حرکت را تهديدى عليه منافع و امنيت خود قلمداد خواهد کرد و فورا وارد عمل شده و پاسخ بسيار شديدى را به اسرائيل خواهد داد. شايد اين حرکت مستقيم نباشد ولى حداقلش اين است که همانند جنگ 33 روزه از خاک لبنان و به صورت غير مستقيم وارد عمل خواهد شد. در آن جنگ موشک‌هايى که عليه تانک‌هاى اسرائيلى استفاده مى‌شد همگى ساخت روسيه بودند. حتى موشکى که حزب الله براى نابودى ناو اسرائيلى موسوم به ساعر استفاده کرد نيز از روسيه گرفته بود. همه مى‌دانند که ايران از روسيه موشک وارد مى‌کند، در آن تغيير ايجاد کرده و پيشرفته‌اش مى‌سازد. همين کار را سورى‌ها نيز انجام مى‌دهند. ايران در دانش ارتقاى توانايى موشکى و نظامى به سوريه نيز کمک مى‌کند.
الشرق در نهايت مى‌نويسد: دستگاه امنيتى اسرائيل به اين نتيجه رسيده اگر بخواهد جنگى را با ايران آغاز کند بايد هم‌زمان سوريه را نيز هدف قرار دهد و در زمينه امنيتى نيز ناچار است عليه دستگاه امنيتى روسيه نيز وارد عمل شود. به همين دليل است که بسيارى بر اين باورند که جنگ امنيتى اسرائيل با اين محور اکنون آغاز شده و به عبارت ديگر جنگ سردى ميان ايران، روسيه، ترکيه و سوريه از يک طرف با اسرائيل آغاز شده است.
نظر شما :