عدم تحرک یا عدم تمایل

۲۳ مهر ۱۳۸۹ | ۰۶:۱۶ کد : ۸۹۸۵ اقتصاد و انرژی
یک سال است که ایران و غرب بی آنکه بخواهند بازی کنند توپ را به زمین دیگری پرتاب می‌کنند و یکدیگر را به عدم تحرک متهم می‌کنند، حال آنکه به نظر می‌رسد در حال حاضر تمایلی برای این بازی در هیچکدام از طرفین وجود ندارد.
 عدم تحرک یا عدم تمایل

دیپلماسی ایرانی: داستان تعیین زمان برای مذاکرات ایران با غرب جالب شده است. در حالی که دو طرف اعلام آمادگی می‌کنند هر روز یکی دیگری را به عدم پاسخگویی و عدم تحرک متهم می‌کند.

تنها یک روز پس از آن که سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ‌مسئول سیاست خارجه اتحادیه اروپا را به کم تحرکی متهم کرده بود و گفته بود که تهران تاریخی برای از سرگیری مذاکرات هسته‌ای اعلام کرده است، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا تاکید کرده است، تاکنون هیچ پاسخ کتبی از جمهوری اسلامی ‌به پیشنهادهای اتحادیه اروپا برای مذاکره دریافت نکرده است.

اتحادیه اروپا شامگاه چهارشنبه 21 مهرماه اعلام کرد تاکنون هیچپاسخ کتبی از جمهوری اسلامی ‌ایران به پیشنهادهای مذاکره این اتحادیه دریافت نکرده است. خانم مایا کوجیانجیک، سخنگوی کاتریناشتون در این باره گفته است: «ما در سطوح مختلفی به آنها پیشنهاد ملاقات و  مذاکره داده‌ایم که  آخرین  بار  آن  در  نیویورک (در  حاشیه نشست  مجمع  عمومی ‌سازمان  ملل) بوده و آمادگی ما برای دیدار باآنها همچنان پابرجاست.»

این سخنان پس از آن بیان می‌شود که روز سه‌شنبه، رامین مهمانپرست، سخنگوی  وزارت  امور  خارجه  جمهوری  اسلامی، در واکنش به اظهارات مسئول سیاست خارجه اتحادیه اروپا، مبنی بر بی‌اطلاعی از زمان گفت‌وگوها گفته بود: «فکر می‌کنیم اگر خانم اشتون به سخنان وزیر امورخارجه جمهوری اسلامی ‌ایران  در  خصوص  زمان  مذاکرات  مراجعه  کند، متوجه  می‌شود  که  ما  زمان  مذاکرات  را  اعلام  کرده‌ایم. تنها  ایشان  باید تحرک  بیشتری  داشته  باشد  تا  مذاکرات  انجام  شود.»

یک  سال  از  آخرين  دور  گفتوگوهای  میان  جمهوری  اسلامی ‌ایران  و نمايندگان  کشورهای  پنج  به  علاوه  يک  در  اکتبر  می‌گذرد  و در این یک سال دو طرف از تمایل خود برای تداوم مذاکرات سخن گفته اند.

محمود احمدی‌نژاد در زمان حضور خود در نیویورک در اوایل مهرماه بابیان این ‌که «ایران همواره به دنبال مذاکره بر اساس عدالت و احترام» است، اعلام کرد که  احتمالاً  ماه  اکتبر  نماینده  ایران  با  یکی  از  اعضای گروه ۵+۱  برای  تعیین  چارچوب  ادامه مذاکرات گفت‌وگو می‌کند.»

متکی، وزیر امورخارجه جمهوری اسلامی‌ ایران، نیز پیش از این  اعلام کرده  بود  که  اواخر  ماه  اکتبر  یا  اوایل  ماه  نوامبر زمان مناسبی برایگفت‌وگوهای هسته‌ای میان تهران و گروه ۵+۱ است.

از سوی دیگر  فيليپ  کراولى  روز  دوشنبه  در  واکنش  به  سخنان  متکى، گفته بود  اگر  تهران  آمادگى  شروع  مذاکرات را دارد کافى است تلفن را بردارد و تاريخ مذاکرات را مشخص کند.

اين سخنان سخنگوى وزارت خارجه امريکا موجب موضع‌گيرى رامين مهمانپرست  سخنگوى ‌ وزارت  خارجه  جمهورى  اسلامى‌  ايران  شد. او  در مصاحبه  مطبوعاتى  هفتگى  خود  درباره  مذاکرات  ايران  با 1+5  گفت: «ما ‌در  حاشيه  مجمع  عمومى  ‌سازمان  ملل  در  ‌نيويورک  آمادگى  خود  را اعلام  کرده  و  حتى ‌‌‌‌‌‌گفتيم  که ‌ اين  ‌نشست  در ‌ سطح  ‌وزراى ‌ خارجه  و در حضور  رئيس‌جمهور  ايران  برگزار ‌ شود  اما ‌ ظاهراً  طرف مقابل برايمذاکره آمادگى نداشت.»

سخنگوی وزارت امور خارجه ایران همچنین افزود: «اصل  مذاکره  مورد تأیید  ماست،  ولی  به  نظر  می‌رسد  طرف  مقابل  آمادگی  و  جدیت  لازم برای  مذاکرات  را  ندارد،  چرا  که  در  حاشیه  اجلاس  مجمع  عمومی سازمان  ملل  نیز  ما  این  آمادگی  را  اعلام  کرده  بودیم. ما  اين  محدوده زمانى  را  مطرح  کرديم  و  اگر  طرف  مقابل  ما  علاقه‌مند ‌ مذاکرات  باشد، بايد  تحرک  و  جديت  بيشترى ‌ داشته  باشد ‌ تا اين مسئله به مرحله اجرايى برسد.»

پیش از این  ابوالفضل  زهره‌وند  معاون ‌ رسانه‌اى  سعيد  جليلى  نيز  درباره مذاکرات  وين  گفت: «ما در  ارتباط ‌ با  مذاکرات  وين  منتظر  پاسخ  گروه وين  و  آمادگى  آن‌ها  هستيم  و ‌ در  حال  حاضر  توپ  در  زمين گروه وين است و بنا بر عرف ديپلماتيک آن‌ها بايد به ما پاسخ دهند.»

آنچه در وهله اول از بیان دو طرف برداشت می‌شود این است که دو طرف تمایل ندارند در تعیین زمان و جزئیات مذاکرات پیشگام شوند، شاید از این رو که این طور برداشت می‌شود که کسی که این کار را می‌کند احتمالا در موضع ضعف است و تلاش می‌کند که مذاکرات را احیا کند. با این حال همین خود نشان دهنده عدم جدیت و عدم تمایل جدی دو طرف به مذاکره نیز هست. به نظر می‌رسد غرب چندان در مذاکرات عجله ای ندارد چرا که منتظر است تحریم ها ایران را به زانو درآورد و ایران تضعیف  شده خود به پای میز مذاکره بازگردد. از سوی دیگر ایران نیز چندان تمایل ندارد که خود را به مذاکرات مشتاق نشان دهد که طرف غربی تصور نکند ایران به زانو در آمده است.

به هر حال یک سال است که ایران و غرب توپ را بی آنکه بخواهند بازی کنند به زمین دیگری پرتاب می‌کنند و یکدیگر را به عدم تحرک متهم می‌کنند، حال آنکه به نظر می‌رسد در حال حاضر تمایلی برای این بازی در هیچکدام از طرفین وجود ندارد.


نظر شما :