گسترش تروریسم یا بهانه برای ادامه حضور در افغانستان؟

۲۳ مهر ۱۳۸۹ | ۰۶:۱۵ کد : ۸۹۸۴ اقتصاد و انرژی
زمزمه اين بحث از پاريس شروع شد و بعد هم بقيه کشورهاى اروپايى به خصوص کشورهايى مثل ايتاليا و فرانسه و اسپانيا که نيروى بيشترى در افغانستان دارند، از توسعه تروريسم ابراز نگرانى کردند.
گسترش تروریسم یا بهانه برای ادامه حضور در افغانستان؟

ديپلماسى ايرانى: در هفته گذشته شاهد چندین تهدید تروریستی در شهرهای پرجمعیت کشورهای اروپایی بودیم. کشورهای عضو ائتلاف حاضر در افغانستان برای برخورد با این تهدیدات تروریستی که بنا بر ادعای دستگاه‌های اطلاعاتی آن‌ها از جریان افراط گرای القاعده سرچشمه می‌گرفت، حملات خود را چه از طريق عمليات موشکى و چه توسط هواپيماهاى بدون سرنشين به وزیرستان شمالی در خاک پاکستان گسترش دادند.

این عملیات کشورهای فرامنطقه‌ای در شمال پاکستان که درگیر تبعات ناشی از سیل بود، با کشته شدن دو مرزبان موجی از خشم را علیه امریکا در پاکستان به وجود آورد و به نوبه خود باعث فعالیت بیشتر گروه‌های افراط گرا در خاک پاکستان و علیه تانکرهای حامل سوخت ناتو به مقصد افغانستان شد. حملاتی که تاکنون نیز ادامه پیدا کرده است.

محمد ابراهیم طاهریان، سفیر سابق ایران در افغانستان و پاکستان ابعاد این مسئله را برای خوانندگان دیپلماسی ایرانی تشریح کرده است.

به نظر مى‌رسد که کشورهاى فرامنطقه‌اى اصولا براى ايجاد انگيزه در ماليات دهندگان خود براى حمايت‌هاى لجستيکى و سياسى از اقداماتى که تحت عنوان جنگ در افغانستان صورت مى‌گيرد، نياز به توجيهى دارند. و به این دلیل با انتشار اخبار غير پيوسته و مغشوش بحث توسعه تروريسم را در اروپا مطرح مى‌کنند.

زمزمه اين بحث از پاريس شروع شد و بعد هم بقيه کشورهاى اروپايى به خصوص کشورهايى مثل ايتاليا و فرانسه و اسپانيا که نيروى بيشترى در افغانستان دارند، از توسعه تروريسم ابراز نگرانى کردند. در همين ايام خبرى منتشر شد که هواپيماهاى بدون سرنشين در وزيرستان به منطقه اى حمله کردند و چند نفر شهروند آلمانى را که اصالتا پاکستانى بودند در اين عمليات کشته شدند.

به نظر مى‌رسد از آن جا که منابع اطلاع رسانى درباره اين موضوعات انحصارى است بايد با ديده ترديد به اين مسائل نگريست که آيا اين تهدیدهای تروریستی در شهرهای اروپایی، يک سناريو است يا واقعا اين کشورهای اروپایی این نگرانی را دارند که شرایط افغانستان و پاکستان مبدائی برای صدور افراط گرایی و تروریسم در جهان باشد.

همزمانی این قضایا با ده سالگی جنگ افغانستان تا حدی شک برانگیز است، کشورهای فرامنطقه ای هرگاه که تصور کنند که ممکن است تحت فشار قرار بگیرند، ممکن است دست به اقداماتی بزنند که ادامه حضورشان در این منطقه را توجیه کند. اما باید دید که آیا انتشار این گونه اخبار در چنین شرایطی برای توجیه ادامه حضور نیروهای خارجی در جریان بی سرانجام جنگ در افغانستان اتفاق می‌افتد یا امری واقعی است.

به دلیل این که اخبار و اطلاعات درباره این مسئله انحصاری است و اطلاع رسانی در این خصوص منحصر به چند کشور خاص است نمی‌توان درباره آن قضاوت قطعی داشت. ولی به نظر می‌رسد اصولا سیاست کشورهای فرامنطقه‌ای و بعضی از کشورهای عربی نسبت به موضوع افغانستان و پاکستان این است که انرژی جریان افراط را که از بابت آن بسیار نگرانی دارند، به این جغرافیا هدایت کنند و این انرژی با هر هزینه ای در منطقه افغانستان و پاکستان تخلیه شود.

آن چه مسلم است کشورهای غربی به دنبال این هستند و هزینه‌هایی که می‌پردازند با این توجیه است که از آن جا که افغانستان و پاکستان مبدا حضور افراط گرایی و تروریسم بوده است، باید در همین منطقه با این مسئله برخورد شود. اگرچه هر از چند گاهی اطلاعاتی مبنی بر این که تروریسم از این مناطق صادر می‌شود منتشر می‌کنند، اما قضاوت درباره درستی یا نادرستی این اطلاعات حداقل این بار به نظر کار مشکلی است، چرا که منابع مستقلی غیر از منابع اطلاعاتی غربی این اخبار را تایید نکرده اند. متاسفانه دولت‌های افغانستان و پاکستان هم نسبت به این موضوع اظهار نظر رسمی‌انجام نداده اند.


نظر شما :