تعطيلى روزنامه‌اى که لنين پايه‌گذارش بود

۲۶ اسفند ۱۳۸۸ | ۲۳:۳۴ کد : ۷۲۱۳ تاریخ دیپلماسی
مارس 1992 انتشار روزنامه ۸۰ ساله پراودا که روزگارى در ميليون‌ها نسخه توزيع مى‌‌شد، به دستور يلتسين متوقف شد.
تعطيلى روزنامه‌اى که لنين پايه‌گذارش بود

دیپلماسی ایرانی: 14مارس 1992 انتشار روزنامه پراودا که روزگارى در ميليون‌ها نسخه توزيع مى شد، متوقف شد، زيرا يلتسين که خود از پلکان حزب کمونيست بالا رفته بود نه تنها حزب کمونيست روسيه را بست بلکه دارايى‌هاى آن را هم مسدود کرد و بنابراين پراودا هم تعطيل شد؛ رويدادى که قبلا قابل پيش بينى نبود.

پراودا نخستين شماره خود را در آوريل 1912 پنج سال و پنج ماه پيش از انقلاب بلشويکى به عنوان صداى زحمتکشان منتشر ساخته بود. موسس آن لنين بود و در زمانى هم که در روسيه نبود براى پراودا مقاله مى فرستاد. نسخه هاى پراودا در سال اول انتشار 41 بار توسط ماموران دولت روسيه جمع آورى شده بود.

ثبات انتشار پراودا از مارس 1917 بوده است. لنين نويسندگان پراودا را شخصا انتخاب مى کرد. وى شايد بيش از هر دولت‌مرد و سياستمدار ديگر به اهميت روزنامه و روزنامه نگارى پى يرده بود. او اين نکته مارکس را که گفته است، روزنامه‌هاى کشورهاى سرمايه‌دارى زير بناى کاپيتاليسم هستند، آنها را هدف قرار دهيد و ويران سازيد تا بنا فرو ريزد، تغيير داد و به اين صورت در آورد که رسانه‌ها زيربناى هر نظامی هستند و زيربنا بايد استوار باشد تا همه بنا را پا برجا نگهدارد.

براى اين که پراودا به اخبار و تبليغات موسسات دولتى آلوده نشود، بعدا روزنامه ايزوستيا (اطلاعات) به عنوان ارگان دولت شوروى تاسيس شد که کار آن انتشار اخبار دولتى بود.

پراودا به تدريج علاوه بر مقاله و تحليل، به انتشار خبر و «ضد خبر» هم دست زد. منظور از ضدخبر، افشاء دروغ‌ها و پروپاگانداى رسانه‌هاى ساير کشورها بود.

اهميت پراودا به جايى رسيده بود که در شوروى به دست داشتن نسخه‌اى از آن نوعى پرستيژ بود.

همين روزنامه با اين عظمت و نفوذ در مارس 1992 پس از 80 سال انتشار و عزت تعطيل شد و کسى هم بر مرگش اشک نريخت و مانند ساير اموال حزب کمونيست، در يک روز معين به حراج گذارده شد. يک سوسياليست يونانى به پاس احترام به لنين آن را خريد و راه اندازى دوباره کرد و اکنون داراى یک نسخه آن‌لاين به زبان انگليسى نیز هست.

بايد دانست که يکى از علل عمده شکست شوروى اين بود که نتوانست روزنامه‌نگار خوب پرورش دهد تا اين روزنامه‌نگاران رشته‌هاى رسانه‌هاى کشورهاى رقيب را پنبه کنند. روزنامه نگارى يک کشور همانند ارتش يک ابزار دفاع از آن کشور است که شوروى با آن همه موشک اتمى فاقد آن بود. در يک جنگ سرد، اين رسانه هاى يک کشورند که از آن دفاع مى کنند و چون شوروى روزنامه نگار ماهر و دلسوز نداشت جنگ سرد را باخت و از هم فرو پاشيد. 


( ۱ )

نظر شما :