فرمان روابط تهران و واشنگتن در دست پرونده هسته‌ای ایران

آقای اوباما در بیانیه ای که به مناسبت سی امین سالگرد تصرف سفارت ایالات متحده در ایران صادر کرد، بار دیگر بر عزم کاخ سفید بر کنار گذاشتن گذشته دو کشور و از سرگیری روابط جدید میان تهران و واشنگتن تاکید کرد و گفت: "من به طور آشکار مشخص کرده‌ام که ایالات متحده قصد دارد گذشته را پشت سر بگذارد و خواستار برقراری رابطه با جمهوری اسلامی بر اساس منافع دو جانبه و احترام متقابل است. ما در امور داخلی ایران دخالت نمی‌کنیم. ما عملیات تروریستی علیه ایران را محکوم کرده‌ایم. ما حق ایران برای برخورداری از یک برنامه انرژی هسته‌ای صلح آمیز را به رسمیت شناخته‌ایم و اراده خود را برای حرکت در جهت اعتمادسازی به همراه سایر اعضای جامعه بین المللی نشان داده‌ایم."

گفتاری از مهدی محتشمی، کارشناس و تحلیل‌گر مسائل امریکا:

به نظر می‌رسد که ایالات متحده امریکا در ارتباط با موضوع هسته‌ای ایران یک سیاست را در پیش گرفته و در قبال مذاکره و تعامل دوجانبه با ایران سیاستی دیگر را در دستور کار خود دارد، البته باید گفت که به طور قطع این دو سیاست در دراز مدت بر یکدیگر تاثیرگذارند.

با این حال تاکتیک امریکا در دوران اوباما با تاکتیک و سیاست‌های دولت قبلی این کشور در مورد ایران کاملا متفاوت است و اوباما تلاش دارد از ادبیات نرم در برابر تهران بهره گرفته و فضای ایجاد شده در بحث هسته‌ای ایران را حفظ کند.

اما این که بعضا گفته می‌شود استراتژی امریکا در ارتباط با مساله هسته‌ای ایران تغییر کرده است؛ معتقدم که تفاوتی با قبل به وجود نیامده است. سیاست امریکا این است که موضوع هسته‌ای ایران را در قالب 1+5 پیش ببرد اما به ظاهر در ارتباط با روابط دو جانبه، همان طور که آقای اوباما در سالگرد سیزده آبان نیز مجددا اعلام کرده است؛ او علاقمند به ادامه مذاکرات کشورش با ایران است.

سیاست امریکا در خصوص مناسبات دو جانبه با ایران بر مذاکرات هسته‌ای غرب و تهران نیز موثر خواهد بود اما نهایتا این موضوع هسته‌ای است که تعیین کننده شکل روابط ایران و امریکاست، در واقع عاملی که در دراز مدت مسیر مذاکرات ایران و امریکا را جهت می‌دهد، مساله هسته‌ای ایران است.

در ارتباط با برخی گمانه زنی‌ها پیرامون این که "ایران و امریکا در مذاکرات مستقیم خود در وین به توافق رسیده‌اند که در برابر عدم خروج ایران از ان پی تی، امریکا اورانیوم مورد نیاز این کشور را در اختیارش قرار دهد" باید گفت که اطلاعی در این باره موجود نیست اما اساسا به نظر نمی‌رسد که خروج از پیمان ان پی تی به صلاح ایران باشد یا تهران بخواهد در ازای باقی ماندن در این پیمان، اورانیوم مورد نیاز خود را دریافت کند.

اکنون موضوع اصلی که مورد توافق قرار گرفته این است که ایران اورانیوم 5/3 درصدی خود را به روسیه تحویل داده و نهایتا سوخت را از طریق فرانسه دریافت کند، بنابراین بسیار ضعیف به نظر می‌رسد که ایران در ازای ماندن در ان پی تی، اورانیوم مورد نیاز خود را بدست آورد.