نادال مهمترین خبر روز است

تلویزیون رسمی ایران روز گذشته اخباری درباره عقب نشینی رافائل نادال از بازی های ویمبلدون و عملیات پاکستان علیه طالبان را به نمایش گذاشت، به گونه ای که انگار این حوادث مهم ترین حوادث روز جهان است. این درحالی است که با نیم نگاهی به شبکه های بین المللی می بینیم که این تهران است در که راس اخبار جهان قرار دارد. برای کسانی که خارج از ایران قرار دارند، وبلاگ ها، فیس بوک، توویتر و یو تیوب مملو از اطلاعاتی است که بسیار گیج کننده، احساساتی و پر سرو صدا هستند.

امروز در بعد رسانه ای در ایران شاهد مسئله ای هستیم که با غیبت رسانه ملی در این کشور شکل می گیرد. عطش خبری مردم از طریق صدا و سیما سیراب نمی شود و مردم خود را در مقابل شبکه ها و سایت هایی می بینند که شاید تا پیش از این اعتماد چندانی به آن نداشتند، حتی امروز این در مقابل کشته شدن دختری که ویدئوی جان دادن او را جهان پخش می کند نیز رسانه ملی سکوت اختیار می کند تا شاید خدایی نکرده کسی از مردم سرزمینمان دلگیر نشود.

ایران تیتر یک تمام شبکه های خبری است اما روزنامه نگاران این اخبار مردمی هستند که هر یک به سلیقه خود اخبار و عکس ها و فیلم هایشان را به دنیا مخابره می کنند. چنین شرایطی آنها را نیز در معرض قضاوت درست قرار نمی دهد و رسانه ها را نیز وادار می کند تا تحت تاثیر آنچه که مردم در داخل ایران ابراز می کنند قرار بگیرند. چنین مسئله ای مسلما به نفع ما در شرایط کنونی نخواهد بود. بی اعتمادی نسبت به رسانه های دولتی امروز تنها در میان مردم ایران گسترش پیدا نکرده است بلکه، روزنامه نگارانی هم که از ایران اخراج شده اند با بی اعتمادی رو به رو هستند چرا که وقتی تمام تصویرها صحنه دیگری را به نمایش گذاشته اند، در ایران قهرمان تنیس جهان در صدر اخبار قرار دارد.

صدا و سیما در ایران یک رسانه ملی است. همین صفت ملی این مسوولیت را در مقابل این سازمان قرار می دهد تا در مقابل تمام اقشار جامعه به صورت بی طرف عمل کند. اما متاسفانه این روزها ما شاهد برخورد دیگری از این سازمان بودیم، هرچند که دیگر به اینگونه برخوردها عادت کرده باشیم.