نگاهى به سرمقاله‌هاى مطبوعات جهان -۲۶ اوت

با گذشت دو روز از پایان مسابقات جهانی المپیک پکن، هنوز اخبار پیرامونی این رویداد مهم ورزشی و تفسیر و تحلیل­های مرتبط با آن در روزنامه­های مختلف دنیا بازتاب دارد.

روزنامه دیلی تلگراف، چاپ لندن، در یکی از مقاله­های صفحه نخست خود، یادداشتی از فردی به نام بوریس جانسون که ظاهرا در ایام برگزاری مسابقات المپیک خود در چین حضور داشته، منتشر کرده است. وی در این یادداشت که عنوان «چین عوض می­شود اما دیوار بزرگ مقابله با غرب همچنان پا برجا است»، می­نویسد، کمتر جایی بود که پا می­گذاشتم و تصویری از مائو رهبر چین کمونیست نمی­دیدیم. حتی به شهر سوخته که وارد شدم بر دیوار ورودی آن عکس بزرگی از مائو مشاهده کردم که چیزی جز عامل قتل 70 میلیون انسان به ذهنم خطور نکرد. همه جا سایه سنگین مائو و سربازان چین کمونیست احساس می­شود. حتی در عمیق ترین تونل­های مترو یا مرتفع­ترین مکان­های پکن عکس­های مائو در شکل­های مختلف مشاهده می­شوند.

وی در ادامه به بازی­های المپیک اشاره می­کند و می­نویسد، با وجود این که کسی گمان نمی­کند در آداب کشورهای کومنیستی تجملات جایی داشته باشند، اما مراسم افتتاحیه المپیک، هتل­های مجلل و پذیرایی بسیار ستودنی از گردشگران همگی گواه این واقعیت بود که در چین کمونیست واقعیت­ها می­توانند عوض ­شوند به شرطی که خارجی باشی، نه چینی.

یادداشت­نویس روزنامه دیلی تلگراف در نهایت می­نویسد، بله چین عوض شده است اما تنها در راه چگونگی پول در آوردن، در آنجا نه دموکراسی هست، نه اطلاع­رسانی آزاد و نه کوچکترین آزادی­های فردی. در چین شهرهایی هستند که جمعیتی بسیار زیادی در خود جای داده­اند اما هیچ چیزی از دنیای غرب، تحولات جهانی و راحت­تر بگویم دنیای بیرونی نمی­دانند. چین عوض شده است اما دیوار قدیمی و عظیم آن همچنان پا بر جا است و به نظر می­رسد در سایه آن هیچ چیز تغییر نخواهد کرد.

روزنامه دیلی میل چاپ لندن نیز مقاله نخست خود را به میزبانی لندن برای بازی­های المپیک در سال 2012 اختصاص داده است. در این مقاله که توسط ریچارد لیتلجان، نوشته شده است، آمده است که فقط تصور کنید روزی را که در لندن در مراسم بسیار باشکوهی که در آن رهبران مهم دنیای غرب نیز حضور دارند افتتاحیه المپیک آغاز شود که ناگهان یک عامل انتحاری بیاید و خود را منفجر کند. آنگاه می­توانیم تصور کنیم که آن چنان تسونامی بریتانیا را در خود در می­نوردد که پکن حتی تصورش را هم یک لحظه نمی­کرد.

وی سپس به تدابیر امنیتی بسیار شدیدی که باید در هنگام برگزاری بازی­ها از سوی دست­اندرکاران المپیک و دولت بریتانیا تدارک دیده شود، اشاره می­کند و این پرسش را مطرح می­کند که با وجود تماشاگران ورزشی دو آتشه بریتانیایی که در هر بازی کثرت هیجانشان به اندازه­ای است که با یک عملیات بمب­گذاری برابری می­کند، می­توان امنیت لندن را به طور کامل و کافی تامین کرد؟

در کنار پس لرزه­های مسابقات المپیک پکن که هنوز هیجانات آن را در روزنامه­های مختلف دنیا می­توان دنبال کرد، مسئله اختلاف روسیه با دنیای غرب و جنگش با گرجستان نیز توجه بسیاری از روزنامه­های دنیا را به خود جلب کرده است. روزنامه هرالد تریبیون با چاپ مقاله­ای تحت عنوان «در زیر سایه سزار سرخ» به قلم سیمون سبگ مونتیفایر، می­نویسد، در مرکز گرجستان مردم جرات ندارند پرده پنجره­های خود را کنار بزنند زیرا می­ترسند دوباره سایه ژوزف استالین که خود زاده همین کشور بود، را بر بالای سر خود ببینند.

نویسنده این مقاله در ادامه به ظهور روسیه جدید و احتمال آغاز نوع جدیدی از جنگ سرد اشاره می­کند و می­نویسد، اکنون در گرجستان صدای پای سربازان روسی که از کاخ کرملین ندا می­گیرند، قلب مردم گرجستان را به لرزه در آورده است. اکنون دیگر قلب اروپا نیز صدای برخواستن استالین را از گور می­شنود. روسیه وارد عصر تازه­ای شده است.

مونتیفایر در ادامه به تلاش روسیه برای احیای عظت روسیه تزاری اشاره می­کند و می­نویسد، کسی چه می­داند شاید در آینده­ای نزدیک امپراطوی استالین با همان پرستیژ و همان کوبندگی مجددا احیا شود. با این تفاوت که رهبری آن اکنون بر عهده ولادیمیر پوتین است.

اما تب شکست در المپیک در جاهای دیگر دنیا نیز احساس می­شود. عدم پیروزی ورزشکاران مصری در مسابقات المپیک پکن جزء مطالبی بود که روزنامه­های این کشور بسیار به آن پرداختند. روزنامه دیلی ستار چاپ قاهره با انتشار یادداشتی به قلم سردبیر روزنامه می­نویسد، حسنی مبارک رئیس جمهوری مصر کادر ورزشی کشور را احضار کرده و خواستار پاسخگویی آنها به دلایل شکست ورزشکاران مصری در بازی­های المپیک شده است. ورزشکاران ما تنها موفق شدند یک مدال برنز در مسابقات المپیک به دست آورند. آقای رئیس جمهور در حالی به دنبال کشف دلایل این موضوع بر آمده که مردم از گرسنگی تلف می­شوند و ورزشکاران ما نیز همانند مردم از بسیاری امکانات محرومند.

وی در ادامه مقاله­اش می­نویسد، وقتی ورزشکاران ما مجبورند به جای تمرین به آب و آتش بزنند تا لقمه نانی به دست بیاورند و به خانواده­هایشان برسانند، چگونه انتظار داریم آنها در میادین ورزشی موفق عمل کنند؟

روزنامه الاهرام مهمترین روزنامه مصر سرمقاله امروز خود را به فهمی هویدی روزنامه­نگار مشهور مصری اختصاص داده است. فهمی هویدی در این مقاله نسبتا طولانی می­پرسد تا کی قرار است جوامع عربی از این که ایران یا ترکیه یا هر کشور دیگری آنها را تحت تاثیر قرار دهند، ب­ترسند و از نگرانی دست و پای خود را گم می­کنند.

وی در بخشی از مقاله خود به پخش فیلم ترکی «نور» از شبکه­های عربی که باعث جنجال­های گسترده­ای در کشورهای عربی شده و علیه آن موضعگیری­های شدیدی شده است، اشاره می­کند و می­نویسد، آیا مصالح کشورها تنها به یک فیلم ساده اجتماعی بند است که مقام­های مختلف عرب از آن به نفوذ ترکی تعبیر کنند و نسبت به آن هشدار دهند.

فهمی هویدی در بخش دیگری از مقاله خود می­نویسد، در پروتکل کشور ترکیه رسم بر این است که هر مقام عالی­رتبه خارجی که برای یک دیدار رسمی به کشور می­آید از قبر آتاتورک دیدن کند. اما احمدی ­نژاد رئیس جمهوری ایران از این کار اجتناب کرد و دولت ترکیه بدون اعتراضی وی را در استانبول میزبانی کرد. می­دانید چرا دولت ترکیه دست به چنین کاری زد، زیرا مصالح کشورها بسیار فراتر از پروتکل­ها است. آیا مصالح ما نیز فراتر از این رخدادهای کوچک نیست؟