شروط لازم براى امضاى تفاهم‌نامه طولانى مدت ميان عراق و امريکا

موضوع توافق­نامه امنیتی طولانی مدت میان عراق و ایالات متحده امریکا که این روزها برای چندمین بار در مذاکرات و گفت و گوها و حرکت­های سیاسی مطرح شده با حیات و آینده ملت عراق رابطه مستقیم دارد. این توافق­نامه چیزی نیست که تنها به دولت مرتبط باشد و آن را یک قرار و مدار دولتی بدانیم. از این رو واجب و لازم است که برای اتخاذ هر گونه تصمیمی درباره آن از سوی هر فرد یا مجمعی به اراده ملت عراق مراجعه شود یا از مرجعیت علیای دینی عراق کسب تکلیف کرد.

به همین دلیل و از آنجا که این موضوع از اهمیت بسیاری برخوردار است، باید توجه داشت که استقلال عراق خط قرمزی محسوب می­شود که عبور از آن به هیچ وجه بخشودنی نیست و باید مورد توجه قرار بگیرد. از این رو ضروری است قبل از امضای هر گونه توافق­نامه­ای سه شرط ابدی و غیر قابل گذشت و پنج شرط حقوقی که حق مسلم ملت عراق است، مورد توجه دست­اندرکاران و مذاکره­کنندگان توافق­نامه طولانی مدت عراق و امریکا قرار بگیرد.

سه شرط ابدی و غیر قابل گذشت عبارتند از:

1 – لازم است که تمام حقایق و زیر و زبرهای این توافق­نامه به صورت شفاف در اختیار ملت عراق قرار بگیرد و هیچ نکته ابهامی باقی نماند. حتی اگر به هر دلیلی محل اختلافی وجود داشت، باید حتی الامکان برطرف و حداقل جایی برای مذاکره درباره آن میان مذاکره­کنندگان در هر زمان ممکن باقی بماند.

2- لازم است با مرجعیت عالی عراق درباره آن به طور کامل و مفصل و مشروح مشورت شود. ضروری است که از هیچ کدام از نظریات و آرای مرجعیت درباره این توافق­نامه تعدی صورت نگیرد و هر گونه پیشنهاد، نظر یا دیدگاهی که مرجعیت بر آن تاکید دارد، در توافق­نامه امنیتی مد نظر و مورد تاکید باشد. فراموش نکنیم این توافق­نامه به کل زندگی ملت عراق مرتبط است و امنیت و شرف و عزت و استقلال عراق که می­تواند آنها را از تمام بحران­ها نجات دهد، به این توافق­نامه مرتبط است. دولت بداند که اگر بدون آن که نظر مرجعیت را درباره این توافق­نامه کسب کند اقدام به امضای آن کند نه تنها این توافق­نامه از اعتبار ساقط خواهد شد بلکه دولت نیز سقوط خواهد کرد.

3- لازم است که این توافق­نامه برای کسب مشروعیت ملی در میان مردم به رای گذاشته شود تا مردم خود مستقیم درباره موافقت یا مخالفاتشان درباره آن نظر دهند. ما به هیچ وجه حاضر نیستیم توافق­نامه امنیتی­ای را به رسمیت بشناسیم که در آن ملت هیچ نظری درباره آن ندارند. این توافق­نامه حیات سیاسی و کرامت و شان عراقی­ها را شامل می­شود.

گروه مذاکره­کننده عراقی وظیفه دارد با شجاعت هر چه تمام­تر در مذاکرات از حق مسلم ملت عراق دفاع کند و در کسب هر سه شرط فوق مجدانه و بدون هیچ کوتاهی تلاش کند.

پنج شروط حقوقی که ملت عراق حق دارند از آن بهره­مند باشند.

1- رفع هر گونه مصونیت از هر سرباز امریکایی. آنچه امریکایی­ها در این زمینه خواهان آن هستند و تلاش می­کنند برای سربازان و شرکت­های امنیتی ویژه­شان در کشتار بی­گناهان عراقی مصونیت بگیرند و آنها را در دادگاه­های کشورشان محاکمه کرده که احتمالا بر اساس یک دادگاه فرمایشی و نه بر اساس دادگاهی مبتنی بر استقلال کشور محاکمه می­شوند در هر حالت آن مردود است.

2- لازم است عراق از بند هفتم منشور سازمان ملل خارج شود. چه فایده­ای دارد اگر ما توافق­نامه امنیتی را امضا کنیم اما هم­زمان در بند هفت منشور سازمان ملل باقی بمانیم. لازم است این فرض در نظر گرفته شود که کشورهای دیگر خود مصدر تروریسم نشوند. اگر بدین ترتیب ما توافق­نامه را امضا کنیم طرف­های مقابل عراق محرک تروریسم خواهند شد.

3- لازم است یک جدول زمان­بندی شده برای خروج نیروهای امریکایی از عراق تعیین شود. ظاهرا در این زمینه توافقات اولیه­ای حاصل شده و قرار است آخرین سرباز امریکایی تا سال 2011 عراق را ترک کند.

4- هیچ سرباز خارجی حق ندارد بدون اذن دولت عراق و بدون آگاهی آن اقدام به بازداشت، درگیری و زندانی کردن افراد در داخل عراق کند. معنای استقلال هم دقیقا همین است که حکومت در دست عراقی­ها باشد. کاری خلاف این مضمون دیگر معنای استقلال نخواهد داشت.

5- لازم است محدودیت، مکان و تعداد نیروهای اشغالگر خارجی مستقر در عراق مشخص باشند و لازم است که حضورشان به گونه­ای تعریف شود که عاملی برای تجاوز به هر کدام از کشورهای مجاور عراقی تلقی نشوند. ما باید بدانیم کدام سرباز خارجی از عراق خارج می­شود، کی وارد می­شود، تعدادشان چقدر است، مقصدشان کجا است و تمام این موارد به گونه­ای تعریف و انجام شوند که دقیقا مشخص شود، اراده ملت عراق وجود دارد.

دولت عراق وظیفه دارد اکنون که مسئولیت مذاکره با طرف­های امریکایی برای انعقاد توافق­نامه طولانی مدت به دوشش افتاده تمام موارد ذکر شده فوق چه شروط ابدی و غیر قابل گذشت و چه شروط حقوقی را مد نظر داشته باشد. دولت وظیفه دارد استقلال و کرامت ملت عراق را در نظر داشته باشد و بداند امضای این توافق­نامه حق هیچ جناح و فرقه سیاسی نیست بلکه مبتنی بر رای و اراده 30میلیون عراقی است. ما از دولت عراق انتظار داریم با وجود فشارهای زیادی که برای امضای این توافق­نامه متوجه آن است شجاعانه عمل کرده و از حق ملت عراق دفاع کند. ملت عراق همانی است که در انتفاضه شعبانیه 1991 پانصد هزار شهید داد. ما اکنون در همان جایگاه هستیم. فراموش نکنیم اگر دولت فاسد بعثی ملت عراق را در آن سال به بدترین شکل ممکن قلع و قمع کرد و اگر ملت عراق تا پایان جان در برابر ستم­های آن ایستاد دلیلی نداشت جز این که از استقلال و کیان عراق دفاع کند. این را هم نباید فراموش کنیم که این ملت عراق بود که دولت و نظام صدام حسین را تغییر داد. و الا کسانی که امروز داعیه آزادی عراق را دارند همان کسانی هستند که از سال 1991 تا 2003 در کنار نظام فاسد صدام بودند.     

*امام جمغه نجف و و يکى از مقام‌هاى عالى رتبه مجلس اعلاى اسلامى عراق