رد پای اسرائیل در تحولات؛ آیا کشمیر فلسطین دوم خواهد شد؟

دیپلماسی ایرانی: روابط خوب هند با آمریکا و رژیم صهیونیستی پوشیده نیست. ولی در سال های اخیر با آمدن دولت نرندر مودی که طرفدار هندوهای افراطی و تندرو است این روابط خیلی گسترده شده اند. در بهار 2019 قبل از انتخابت هندوستان شاهد بزرگترین حمله به ارتش هند در کشمیر بودیم که در آن خیلی از سربازان هندی جان باختند. این باعث درگیری های هوایی میان هند و پاکستان  در بخش هایی از کشمیر شد که در آن یک خلبان هندی از طرف پاکستان اسیر شد. ولی نرندر مودی با کنترال رسانه‌ها این اتفاقات را به نفع خودش مصادره کرد و انتخابات را برنده شد و این باعث حمله مردم هند به کشمیری ها در شهرهای هندوستان شد.

مرحله مهم بعد از این حوادث، اعلام حمایت کامل رژیم صهیونیستی از هند برای جلوگیری از آنچه تروریسم اسلامی نامیده می شد، بود. واژه تروریسم اسلامی بعد از این توسط کارشناسان هندی و صهیونیست در رسانه‌ های هندی به شدت استفاده شد. و مقاومت مردم فلسطین را تروریسم اسلامی از طریق ایران و مقاومت مردم کشمیر را تروریسم اسلامی از طریق پاکستان خطاب می کردند. دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا هم این واژه را در سخنرانی خودش در دوران سفر به هند استفاده کرد.

چند ماه بعد در اوت 2019 دولت هند قانون خودمختاری کشمیر را به صورت یک جانبه لغو کرد و تماس ها و اینترنت را در کشمیر کامل قطع کرد. به این ترتیب جمعیت 8 ملیون کشمیری در محاصره واقعی قرار گرفتند. این روش خیلی به روش اسرائیل در فلسطین شبیه است. لغو قانون خود مختاری کشمیر دلیل اصلی درگیری هند و کشمیر بود و الآن هم تسلط هند بر کشمیر رسما تسلط نظامی است. 

قانون دیگری که در مجلس هند تصویب شد جدایی منطقه لداخ از کشمیر و اعلام آن به عنوان استان جدید بود. جمعیت لداخ در مقایسه با کشمیر خیلی کم است ولی از کشمیر بزرگتر است. لداخ دو شهر دارد، کرگل و لیه، که کرگل مردم شیعه هم دارد. اکثریت جمعیت لیه بودایی هستند و می شود گفت که در استان جدید لداخ جمعیت تشیع و بودا تقریبا برابر است. ولی شیعه های کرگل با اینکه انقلابی هستند ولی وضعیت اقتصادی آنها مثل لیه نیست. منطقه کرگل از طرف دولت محروم مانده است. با این جدا سازی، استان نماینده مردمی در دولت نخواهد داشت و از طرف دولت دهلی اداره خواهد شد. فعلا این روش ادامه دارد.

ولی در دوران این محاصره یک اتفاق مهم برای شیعیان کشمیر رخ داده است. این صحیح است که از سال ها پیش مراسم عزاداری امام حسین (ع) در مرکز شهر سرینگر، پایتخت کشمیر ممنوع شده است، اما در مناطق شیعه سرینگر و دیگر مناطق با حمایت پلیس و البته مردم اهل سنت این مراسم برگزار می شود. ولی امسال برای نخستین بار مراسم عزاداری تحت حمله پلیس هند برگزار شد که در پی آن درگیری های خیابانی شدید حتی در روز عاشورا درگرفت که من خودم شاهد آن بودم و در آن مجروح هم شدم. از راهپیمایی تا داخل خانه ها شیعیان شاهد حمله پلیس هند و درگیری ها بودند. این اتفاقات به خاطر قطع بودن اینترنت و ارتباطات از دید جهان پنهان ماند.

از ماه قبل هم وقتی که تمام جهان درگیر شیوع ویروس کرونا شد، هند با کمک گرفتن از یاران صهیونیستی خود در پی برنامه‌ریزی برای غلبه بر کشمیری هاست. در ماه قبل دولت هند یک قانون وضع کرد که به موجب آن هندی ها می توانند در کشمیر ساکن شوند، این دقیقا همان کاری است که اسرائیل در فلسطین انجام می دهد. دیگر کارهایی که دولت هند انجام می دهد و به روش دولت صهیونیست در مناطق اشغالی فلسطین شباهت دارد حملات ارتش هند به پاکستان از مناطق مسکونی مردم است که در واکنش، حملات انتقامی به مردم آسیب می رساند. در درگیری ها با مجاهدین کشمیری هم روش ارتش هند این است که کل منطقه را ویران می کند که شاهد چنین حادثه‌ای در روزهای قبل بودیم که در اثر آن  17 خانه در کشمیر نابود شدند.

در عین حال دولت هند در پی تفرقه انداختن شیعه و سنی در کشمیر هم هست. روزها قبل یک خبرنگار (عکاس) دختر شیعه از طریق پلیس مورد بازپرسی قرار گرفت. این بازپرسی برای پخش یک عکس از مراسم عزاداری محرم که این خانم در آنجا بود و در آن مردم شیعه تصویر برهان وانی، یک مجاهد کشمیری را برداشته و او را شهید خوانده بودند، انجام شد. این عکس نشانه باهم بودن مردم کشمیر بود .

در چند هفته اخیر در دو حادثه جداگانه، یک مسجد و یک حسینیه در شهر سرینگر توسط افراد ناشناس مورد حمله کوکتل مولوتوف (یا بمب بنزینی) قرار گرفتند. خوشبختانه در هر دو حادثه به کسی آسیبی وارد نشد، رهبران شیعه این اقدام را اقدامی ایذایی برای تفرقه انداختن میان شیعیان و سنیان دانسته اند. امروزه در کشمیر، اکثریت شیعه و سنی به این نتیجه رسیده اند که برای جلوگیری از ظلم هندی ها باید با هم متحد باشند. جمعیت شیعه در کشمیر مطابق چند سرشماری بیش از یک میلیون نفر هست و تقریبا 25 درصد  مسلمانان کشمیر را شامل می شود که از جایگاه با اهمیت نشان دارد. به جز وهابی ها  که اغلب بیرون از سرینگر و در مناطق جنوب کشمیر ساکن هستند هیچ کس از مردم اهل سنت مشکلی با شیعیان ندارند. تا حالا هم هیچ رهبر وهابی در کشمیر به طور علنی در مخالفت با شیعه سخن نگفته است. از این رو این گمانه که این حملات توسط مردم انجام شده باشد، اشتباه بزرگی است.

از این همه اتفاقات دو تا نکته به روشنی قابل ارزیابی است: یکم، دولت هند در کشمیر برنامه "Divide and  rule" یعنی تفرقه بینداز و حکومت کن در پیش گرفته است، در حالی که در حملاتش فرقی بین شیعه و سنی نمی گذارد و تمام مسلمانان کشمیر را دشمن خود می بیند. دوم، تمامی این برنامه ریزی ها شباهت بسیاری به کارهای رژیم صهیونیستی دارد که نشان می دهد ارتباط  گسترده ای میان این دو برقرار است.