از مستعمرگی تا استقلال

دیپلماسی ایرانی: ایالات متحده با 13 مستعمره شورشی در سواحل شرقی یک سوم میانی قاره آمریکای شمالی آغاز شد، اما در ابتدای امر تشکیل ایالات متحده به صورت یک کشور واحد قطعی نبود. فرانسه کنترل یک سری اراضی را در دست داشت که در آن زمان موجبات قدرتمند شدن ایالات متحده را فراهم آورد. در همین حال، امپراطوری اسپانیا در جهان جدید اقتصاد و جمعیت قدرتمندتری داشت تا در ایالات متحده نوپا. این 13 ایالت اول طبق استانداردهای اروپایی جمعیت بسیار کمی داشتند و تنها فیلادلفیا را می شد از منظر اروپایی یک شهر دانست. راه های ارتباطی هم تنها بر مبنای زیرساخت های اولیه ایجاد شده بودند. رودخانه هایی که از غرب به شرق می ریختند هم به جای یکپارچه سازی هویت های منطقه ای، به تمایز در میان آنها می انجامیدند.

اما ایالات متحده نوپا دو مزیت داشت. اول اینکه برای همه امپراطوری های اروپایی دارایی های جهان جدید در مرتبه دوم اهمیت قرار داشت. برای آنها بازی حقیقی و جنگ حقیقی قاره دیگری در نیمکره شرقی بود. مستعمره های اروپا همواره یا منبع درآمد محسوب می شد یا وجه المعامله. فرانسه حتی از اراضی تحت کنترل خود در آمریکا برای اخراج بخش نامطلوب جامعه استفاده نکرد و اسپانیا به گماردگان خود در آمریکا آزادی عمل زیادی داده بود، چون تنها چیزی که برایش اهمیت داشت محموله های نقره و طلایی بود که از آنجا می آمد. در حالی که توجه اروپایی ها به جاهای دیگری معطوف بود، ایالات متحده نوپا فرصت یافت تا آینده خود را با آزادی نسبی از مداخله های اروپایی رقم بزند. دوم، ایالات متحده در سال های اولیه شکل گیری با هیچ چالش جدی مواجه نبود. رودخانه های داخلی و سیستم حصار جزیره ای یک سری گزینه ها فراهم می آورد که توسعه سریع فرهنگی و اقتصادی را در بالا و پایین ساحل شرقی ممکن می ساخت.

ایالات متحده در آغاز در برابر اربابان استعماری خود آسیب ‌پذیر بود. 13 ایالت اولیه از نظر اقتصادی به امپراطوری بریتانیا و تجارت با قدرت ‌های اروپایی وابسته بودند. جمعیت آمریکا در سراسر ساحل شرقی نه تنها در زمینه کالاها و بازارها به ‌شدت به نظام امپراطوری بریتانیا وابسته بود، بلکه مواد خام غیر از کشاورزی به ‌ویژه زغال ‌سنگ و سنگ آهن را نیز از این کشور دریافت می کرد. توسعه سرزمین های داخلی این امکان را برای آمریکایی ها فراهم آورد تا منابع مازاد از معادن در کوه های آپالاچی را جایگزین واردات کنند. اما در عین حال، ایالات متحده اولیه با مشکل مالکیت فرانسه بر لوئیزیانا و در نتیجه عدم دسترسی به ساحل غربی مواجه بود.

اما با جنگ‌ های ناپلئون، فرانسه به نقدینگی نیاز پیدا کرد و در عین حال، دفاع از جمعیت اندکی در یک قاره دیگر، برایش دشوار شد و در جهت فروش سرزمین‌های تحت کنترل خود در آمریکا اقدام کرد. فروش لوئیزیانا نه تنها سرزمین‌های ایالات متحده را دو برابر کرد، بلکه مالکیت مستقیم آن بر بخش وسیعی از رودخانه میسیسیپی و حوزه آن را در پی داشت. با فروش این اراضی، چالش اولیه توسعه آنها بود. برخی از نیواورلئانز به منطقه مهاجرت کردند، اما عمده مهاجران از دیگر مناطق آمدند. دومین مرحله در این استراتژی ساخت مسیری جداگانه بود و در سومین مرحله از استراتژی توسعه آمریکا توسعه این مسیر از طریق ارتباط با ساکنان کانزاس، نبراسکا، ویومینگ، آیداهو و اورگون در نظر گرفته شد. در مجموع، فروش لوئیزیانا، جاده ملی و دنباله اورگون بزرگ‌ترین و سریع‌ترین توسعه فرهنگی در تاریخ بشریت را تسهیل کرد که از آغاز تا پایان کمتر از 70 سال طول کشید.

منبع: استرتفور / مترجم: طلا تسلیمی