اجلاس مرموز بیلدربرگ و تاثیر احتمالی آن بر تحریم‌های ایران

حضور صاحبان اصلی نهادهای مالی اروپا در اجلاس بیلدربرگ و همزمانی آن با آغاز تحریم های یکجانبه آمریکا می تواند نشانه تصمیم گیری های مهمی در خصوص نحوه تعامل کشورهای اروپایی با ایران باشد.

گروه بین الملل خبرگزاری فارس- مهدی پورصفا: اجلاس بیلدربرگ همچون سال های گذشته در کمال رازداری و نهانکاری و صد البته با هاله ای از شایعات در خصوص دستور کار و اعضای شرکت کننده آن برگزار شد. این بار قرعه میزبانی این اجلاس به کشور ایتالیا خورد.

شهر تورین میزبان شصت و چهارمین دوره این اجلاس در روزهای 7 تا 10 ژوئن بود. بماند این که اغلب اجلاس های این سازمان در مکان هایی اغلب دور از حاشیه برگزار می شود تا رفت و آمد حاضران از نگاه نامحرمان دور باقی بماند.

تنها از چند روز قبل از اجلاس بیانیه ای به نشریات محلی داده می شود تا به مردم در خصوص برقراری تدابیر امنیتی و برخی محدودیت ها هشدارهای لازم داده شود. به غیر از این هویت اغلب شرکت کنندگان و جزییات موضوعات مطرح در این کنفرانس محرمانه است.

با این حال صرفه نظر از برخی اطلاعات رسمی در خصوص این اجلاس که به صورت رسمی از سوی سخنگو یا سایت این اجلاس منتشر می شود، حجم وحشتناکی از شایعات و اخبار تأیید نشده در مورد ساماندهی و تصمیمات مرتبط با آن وجود دارد که نه می توان آن ها را به طور کامل رد کرد و نه آن را تأیید کرد.

*مجمع برای حفظ انسجام آتلانتیک

از سال 1954 و زمانی که اولین اجلاس بیلدربرگ به میزبانی شاهزاده برنارد همسر ملکه قبلی هلند در هتل بیلدربرگ روستای اوسترابیک در حاشیه شهر لاهه هلند برگزار شد نزدیک به شصت و چهار سال می گذرد.

بسیاری معتقدند که نطفه اصلی این اجلاس زمانی بسته شد که جوزف رایتگر سیاستمدار تبعیدی بهودی لهستانی تبار و مشاور شاهزاده برنارد از گسترش موج آمریکا ستیزی در اروپای غربی نگران شده بود.

رایتگر لهستانی تبار بود و به شدت از روس ها و سلطه کمونیست ها در اروپای شرقی متنفر بود و هرگونه فاصله بین دو سوی آتلانتیک را خطری برای اروپای غربی می دانست. از همین پیشنهاد ایجاد یک مجمع گفت و گو بین برجسته ترین چهره های اقتصادی و سیاسی در غرب را مطرح کرد.

نکته جالب در این اجلاس پیوند قوی و حضور خاندان های پادشاهی در اجلاس های سالانه بیلدربرگ بود. کمتر کسی است که نداد خانواده های پادشاهی در کشورهای دانمارک، سوئد، هلند، اسپانیا و انگلستان اغلب با ازدواج های فامیلی با یکدیگر مرتبط بوده و اغلب از شاخه های یک گروه و یا حزب محسوب می شوند.

در این میان نقش خاندان های با نفوذ یهودی نیز در تشکیل این اجلاس مهم و معنادار است. یکی از این خانواده ها خاندان روچیلید است که شاخه های آن در فرانسه، انگلستان و آلمان تنیده شده اند و حتی با وجود این که بخشی از ثروت آنان به دلیل ازدواج های خارج از خانواده روچیلد از دسترس آن ها خارج شده باز هم برخی از تخمین ها حاکی است که ثروت این خاندان به صدها میلیارد دلار می رسد.

نقش این خاندان که اتفاقاً برخی از مهم ترین نشریات و بنگاه های خبرپراکنی در دنیا را مدیریت می کنند بسیار مهم و اساسی است. به عنوان مثال امسال زَنی مینتون بِدُوس، سردبیر هفته نامه اکونومیست، و جان میکلثویت، سردبیر سابق اکونومیست و سردبیر کنونی اخبار بلومبرگ به عنوان نمایندگانی از بزرگترین و مهم ترین رسانه های دنیا حضور داشتند.

البته لازم به یادآوری است که هم اکنون بخش زیادی از سهام نرشیه اکونومیست متعلق به خاندان روچیلد است و لین فارس تر دو روچیلد عضو هیئت مدیره این نشریه است. همچنین خانواده روچیلید در دهه برای اولین بار ریاست گروه اکونومیست را در دست گرفتند.

حالا سئوال اینجاست که در همین اخبار رسمی و اطلاعات بسیار محدودی که درباره این اجلاس منتشر شده چه کسانی نامشان به عنوان شرکت کننده رسمی آمده است.

*نگاهی به مدعوین بیلدربرگ

به صورت معمول اغلب مهمانان و اعضای بیلدربرگ محدود به اتحادیه آتلانتیک است. کمتر پیش آمده که خارج از این چرخه شخصی به این اجلاس دعوت شود.

به صورت معمول بیلدربرگ نشست های خود را با حضور 120 تا 150 نفر برگزار می کند. کارشناسان صنایع، سرمایه، اقتصاد، دانشگاه، رسانه و سیاست، نیز معمولاً در حاشیه نشست در مورد مسائل روز دنیا به گفتگو می نشینند. شاید اگر بتوان یک نمونه واضح از اجلاس بیلدربرگ را نام برد، به داووس می رسیم. با این تفاوت که اجلاس داووس در مقابل دوربین های رسانه برگزار می شود و اطلاعات آن به صورت عمومی منتشر می شود.

بر طبق اطلاعات منتشر شده در سایت بیلدربرگ امسال امسال 131 نفر از 23 کشور دنیا اعلام کرده اند که در همایش شرکت کرده اند. دو-سوم از شرکت کنندگان از اروپا و باقی از آمریکای شمالی بودند که شامل رهبران سیاسی، کارشناسان حوزه های صنعت، مالی و دنیای رسانه می شدند.

در میان شرکت کنندگان امسال نام نخست وزیران کشورهای هلند، بلژیک، صربستان و استونی به چشم می خورد.

دبیرکل ناتو، رییس کل اداره اطلاعات فرانسه، رییس بانک مرکز بریتانیا و هنری کیسینجر وزیرخارجه پیشین آمریکا نیز در میان افرادی هستند که امسال در همایش بیلدربرگ گرد هم آمدند.

در مورد هنری کیسینجر نیز می توان گفت این روباه پیر تقریباً به عنوان مهمان ثابت همایش های فوق شناخته می شود و در طول سال های گذشته به صورت مداوم در این اجلاس شرکت کرده است.

جالب اینجاست که در بین مهمان های امسال کوچکترین نامی از کشورهایی همچون روسیه و چین به چشم نمی خورد که شاید دلیل آن را بتوان در درگیری های فزاینده بین روسیه و جهان غرب در خصوص مسائل مختلف از جمله بحث اوکراین دید.

البته چینی ها نیز به تازگی به لیست مدعوین این اجلاس اضافه شدند. به عنوان مثال سال گذشته یکی از مقامات وزارت امورخارجه چین به نام تسوی تیانکای مدیر مرکز پژوهش های سیاسی این وزاراتخانه در این اجلاس سخنرانی کرد.

در حقیقت ام آی 6 و سیا با دعوت فردی که به آتلانتیستها تعلق نداشت پذیرای خطر بزرگی شدند.  در این میان چندی پیش برنارد لوییس از جمله مدعوین ثابت این اجلاس نیز درگذشت.  برنارد لویس در اجلاس 1979 بیلدبرگ برای حضار از نقش اخوان المسلمین علیه دولت کمونیست افغانستان پرده برداشت. اسلامشناس بریتانیائی-اسرائیلی-آمریکائی در همین زمینه پیشنهاد کرده بود که «جنگ برای آزادی» را به همهٔ آسیای مرکزی گسترش دهند.

*چرا این اجلاس می تواند برای ایران مهم باشد

بر طبق اعلام رسمی سایت بیلدربرگ موضوعات مطرح شده در این اجلاس طیف بسیار گسترده ای را در برمی گیرد. بر این اساس موضوعات مطرح شده در این اجلاس شامل 12 مورد می شود.

پوپولیسم در اروپا، نابرابری، آینده کار، هوش مصنوعی، آمریکا قبل از انتخابات میان دوره، تجارت آزاد، رهبری جهان توسط آمریکا، روسیه، محاسبات کوانتومی، عربستان سعودی و ایران، جهان «پس از حقیقت»، مسائل روز جزو لیست های مورد بحث در این سازمان هستند.

نکته ای که می تواند مطرح شدن موضوع ایران را در چنین نهادی برای جمهوری اسلامی ایران جدی کند، حضور متنفذ ترین نهادهای مالی در این گروه است. به عنوان مثال خاندان روچیلید که پای ثابت این اجلاس محسوب می شوند، کنترل بسیاری از نهادهای مالی اروپا از جمله بانک هنگ کنگ و شانگهای را بر عهده دارند.

این مسئله زمانی جذاب تر می شود که بدانیم علی رغم تضمین نهادهای سیاسی اروپا بسیاری از شرکت های خصوصی اروپایی همچون شل، توتال و پژو درصدد ترک ایران هستند و سرمایه گذاری های خود را تعلیق کرده اند.

این در حالی است که ایران به دنبال این است که با همکاری اروپایی از فشار تحریمی آمریکا بکاهد و سایر طرف ها را بر خلاف اراده آمریکا ملتزم به حفظ برجام کند. از طرف دیگر برخی نهادهای تاثیرگذار در این گروه ارتباطات گاه صد سال در ایران دارند.

به عنوان مثال بانک «مجتمع بانکی هنگ کنگ- شانگهای» یا اچ اس بی سی امروزه بعنوان بزرگ ترین بانک خصوصی جهان است در حقیقت ثمره قعالیت یهودیان ایرانی و همپیمانان آنان در هند برای گسترش مصرف تریاک در چین بود. در حقیقت این بانک با قاچاق تریاک بود که توانست به یک نهاد مالی تاثیرگذار در جهان تبدیل شود. در دوران پس از اجرای برجام هم این بانک سرسختانه در مقابل انجام هر عملیات بانکی در ایران ایستاد و استوارت لوی رییس دفتر کنترل دارایی های خارجی آمریکا به عنوان معاون حقوقی خود برگزید.

یاست اجلاس 2018 را هنری دو کَستری فرانسوی به عهده داشت، که عضو هیئت مدیره مجتمع بانکی HSBC است. از همین رو می توان حدس زد که حضور نمایندگان توتال و شل و بانک اچ اس بی سی در این اجلاس و در شرایطی که ایران با یک هجمه همه جانبه اقتصادی از سوی غرب رو به رو است، مصوبات آن را بسیار برای ما مهم می کند.

شاید بررسی نتایج تحریم های یکجانبه آمریکا به ایران یکی از موضوعاتی باشد که در این اجلاس مورد بررسی قرار گرفته است.

*وقتی بیلدربرگ شکست خورد

بیلدربرگ هر تصمیمی برای ایران گرفته باشد، نباید این نکته را فراموش کرد که ایران بارها و بارها توانسته این توطئه ها خنثی کند. شاید نمونه روشن آن را بتوان خنثی سازی عملیت تروریستی غرب علیه دولت سوریه دانست.

در سال 2008 یعنی از دو سال و نیم پیش از نخستین فراخوان «انقلاب» در سوریه که در فوریهٔ 2011 شروع شد، والکر پارتس مشاور جفری فیلتمن برای تسلیم کامل و بی قید و شرط سوری بر ضرورت پشتیبانی از اخوان المسلمین را برای تسلط بر خاورمیانه و مقابله با ایران و سوریه تاکید کرد. این مساله منجر به آغاز یک جنگ جهانی علیه دولت سوریه شد ولی هم هم اکنون این پروژه با مقاومت ایران شکست خورده است.

شاید بد نباشد اعضای بیلدربرگ به تجربه های شکست خورده در مقابل ایران نیز نگاهی بیاندازند.