پاشینیان: آماده سرمایه‌گذاری در ایران هستیم

«نیکول پاشینیان» رهبر انقلاب ارمنستان را روز تعطیل دیدیم؛ چند ساعت قبل از آنکه به اعضای کابینه اش بگوید: درست است که دولت ما، موقت است و باید تلاش کنیم تا انتخابات مجلس زودتر برگزار شود اما در همین مدت باید تلاش کنیم تا کارهای زمین مانده را برداریم و جلوتر ببریم. او کسی است که توانست آرام ترین انقلاب منطقه را طی کمتر از دو هفته به ثمر برساند. دوهفته ای که برایش از دو سال قبل تدارک دیده بود. نیکول پاشینیان روزنامه نگار چهل و دو ساله ای است که تجربه سردبیری پرمخاطب ترین روزنامه ارمنستان را دارد. او که مدتی است حضور در مجلس و رهبری یک ائلاف سیاسی را به تجربیات خود افزوده؛ در سال های قبل از همراهی با هر حرکت شتابزده ای خودداری کرده بود اما در دو سال گذشته با تمرکز روی ورزش خودش را برای یک حرکت اساسی آماده کرد. او برای آماده کردن کشور حرکتش را به شکل پیاده و با دست خالی آغاز کرد و بعد از طی مسافت بیش از صد و بیست کیلومتر به ییروان رسید و چند روز را هم بی وقفه در خیابان های این شهر از یک سو به سوی دیگر رفت. مشروح گفت وگو با وی به شرح زیر است:

آقای نخست وزیر وقتی با مردم صحبت می کردم، بعضی ها معتقد بودند دیگر نباید شما را نیکول یا آقای پاشینیان صدا کرد و از این به بعد باید به شما بگویند بارون پاشینیان؛ نظر شما چیست؟

مردم هر طور که دوست دارند می توانند من را صدا کنند. اتفاقی نیفتاده و من همان آدم قبلی هستم؛ فقط عنوان نخست وزیر هم به دیگر اسامی و القابی که می توانند صدایم کنند اضافه شده است و همیشه و در همه حال سعی می کنم صریح و راحت با مردم در ارتباط باشم.

حالا در کاخ ریاست جمهوری تنها هستید و از آن جمعیتی که همراه شما بودند خبری نیست. حالا آنها آن سوی دیوار هستند و شما در این سو باید به توقعات آنها پاسخ بدهید.

مردم در همین چند روز هم از تغییرات صورت گرفته شگفت زده هستند. در فیس بوک برایم می نویسند: «تعجب می کنم کاری که باید پنج روز در گمرک طول می کشید چطور در عرض پنج دقیقه انجام شد.» از زمانی که نخست وزیر شدم اقتصاد پالس های مثبتی نشان داده است. ما هنوز هیچ کار خاصی شروع نکرده ایم؛ از همین نتیجه می گیریم همین مقدار که دولت برای مردم مانع تراشی نکند، برای شروع کافی است.

برای صد روز اول چه برنامه ای دارید؟

باید مردم را آزاد بگذاریم تا اقتصاد رشد کند و البته بستر مناسبی برای مبادلات خارجی هم آماده کنیم.

وقتی رییس پلیس را انتخاب کردید با اعتراض مردم رو به رو شدید؛ تصور می کنید چه زمانی مردم از شما خواسته هایی داشته باشند که فراتر از توان شما یا قانون باشد؟

من با حمایت مردم به این مقام رسیدم. سعی می کنم دلیل تمام تصمیم هایم را برای مردم توضیح بدهم و هر زمانی که نتوانم خواسته های مردم را برآورده کنم، از این جایگاه کنار می روم.

ما به عنوان روزنامه نگار همیشه منتقد هستیم اما در کار اجرایی محدودیت هایی وجود دارد و انسان را از آرمان خواهی دور می کند. شما به عنوان یک روزنامه نگار چطور این تناقض را در خودتان برطرف خواهید کرد.

به نظرم نخست وزیر هم باید مانند یک روزنامه نگار با همه چیز به دید انتقاد نگاه کند و رکود از آنجا شروع می شود که این دید را از دست می دهد. زرق و برق این محیط کار رسمی نباید باعث شود که از مردم جدا شویم. روزنامه نگاری در تمام دوره فعالیت های سیاسی من کمک حال من بوده است و مطمئنم این بار هم این اتفاق خواهد افتاد. مهم ترین ویژگی روزنامه نگار این است که چیزهایی را می بیند که دیگران نمی بینند. فکر می کنم این ویژگی در دوره نخست وزیری به من بسیار کمک خواهد کرد.

از روزهای اول انقلاب، فقط گفتید انقلاب ما مخملی است. آیا بنا ندارید به آن رنگ و بو بدهید، مثل گل لاله یا رنگ نارنجی؟

این اسم گذاری با خواست من نیست که بخواهم روی آن اسمی از این دست بگذارم. این انقلاب با هیچ گل یا رنگی قابل تعریف نیست. این از دل مردم بیرون آمده و برای همین هم آن را انقلاب محبت و احترام متقابل نامگذاری کرده اند. من چند بار این را در میدان جمهوری (هارابراک) گفته ام. هیچ نیروی خارجی در آن دخالت نداشته و این برای ما خیلی مهم است. من بارها تاکید کرده و ضمانت داده ام که اجازه ورود نیروهای خارجی را نمی دهم. چون ارمنستان و نظام آن برای من بالاترین ارزش را دارد. الان بسیار خوشحالم که با این ترتیب در انقلاب مان موفق شدیم و این انقلاب از میان مردم ارمنستان زاییده شده و در برابر مشکلات درونی جامعه بوده است و حتی تحت تاثیر مسائل منطقه ای نیز نبوده است.

استقلال و روابط ما با همسایه های مان برای ما خیلی مهم است؛ مخصوصا ایران و گرجستان. ارمنستان باید استقلال خودش را در تمام مذاکرات و مراودات سیاسی حفظ کند. تنها نقطه اشتراک این انقلاب و انقلاب های دیگر این است که توانسته جایگاه ارمنستان را در منطقه بالا ببرد.

واردات و صادرات میان ایران و ارمنستان در حال حاضر کمتر از ٥٠٠ میلیون دلار است، بنا دارید که تا سال ٢٠٢٠ این عدد را چه مقدار افزایش دهید؟

به نظرم از تمام پتانسیل دو کشور استفاده نمی شود. کارهای زیادی برای انجام دادن داریم. پروژه های زیادی هست که انجام نمی شود. پروژه هایی که معلوم نیست چرا به ثمر نمی رسد و پروژه هایی که معلوم نیست چرا کند انجام می شود و پروژه هایی هست که مطابق انتظار ما پیش نمی رود. امیدوارم واقعا بتوانیم این مبادلات را به حرکت بیندازیم؛ چون برای هر دو ملت مفید است. ما حتی در زمینه تولید صنایع دفاعی، گاز و توریسم آماده سرمایه گذاری در ایران هستیم. سعی می کنیم مسیر صادرات محصولات کشاورزی و گوشت را به ایران تسهیل کنیم. ما علاقه زیادی داریم که این روابط را به سطح جدیدی برسانیم و من مطمئنم این علاقه متقابل در ایران هم وجود دارد.

آیا از اولین قدمی که برای انقلاب برداشتید، هدف تان رسیدن به مقام نخست وزیری بود؟

در عالم سیاست هیچ حرفی را نمی شود قاطع گفت. من از سال ٢٠٠٧ کارم را شروع کردم، گفتم که هیچ نیرویی نمی تواند جلوی ما را بگیرد. چون خواسته های ما همان خواسته های مردم است. در ١٠ سال گذشته ما مداوم بین مردم بودیم، در این مدت همیشه موفق نبودیم و شک هم نسبت به حرکت ما وجود داشت تا اینکه بالاخره همه چیز مشخص شد. مساله این نیست که من کجا و در چه مقامی باشم و خواسته های من هیچ ارزشی ندارد اگر برآمده از دل خواسته های مردم نباشد. از همان قدم اول مطمئن بودم که مردم پیروز می شوند و من در این مسیر هیچ کوتاهی ای نخواهم داشت و اینکه کجا قرار می گیرم یا اصلا باقی می مانم و نمی مانم؛ برایم مهم نبود و نیست. چون هدف من خدمت به ملت ارمنی برای رسیدن به اهداف شان است. من دوبار به ایران سفر کرده ام؛ اصفهان و تهران. با ارامنه ایران صحبت کرده ام و احترامی که در ایران دارند را از نزدیک احساس کرده ام و امکاناتی که داشتند برایم جالب بود و باید از مردم و دولت ایران تشکر کنم.

شما آقای سرکیسیان را «مرده سیاسی» لقب دادید، آیا قرار است با ادبیات روزنامه نگارانه دوره نخست وزیری را طی کنید؟

این مربوط به زمان خودش بود؛ وقتی که حزب جمهوری و سرژ سرکیسیان نتوانستند درک کنند که چه اتفاقی در ارمنستان در حال وقوع است و فکر می کردند هنوز قدرت دارند. این شکل تفکر موجب مسائل زیادی در کشور شده بود. باید حرفی می زدم که متوجه اتفاقی که در کشور می افتد بشوند؛ بنابراین از این ادبیات استفاده کردم. طبیعتا شرایط الان فرق می کند و ما باید همیشه همراه با زمان پیش برویم.

نگاهی به سن روسای دولت در ارمنستان نشان می دهد که آنها سن و سال زیادی نداشته اند. اعضای کابینه شما عمدتا جوان هستند و بعضی از دوستان ما این کابینه را جوان ترین کابینه منطقه لقب داده اند؛ به نظر می رسد سیاستمداران در ارمنستان خیلی زود بازنشسته می شوند؟

هر کشوری اقتضائات خودش را دارد. ما مسائل زیادی داریم که باید حل کنیم و انرژی زیادی برای حل آن نیاز است. فکر می کنم دولت جوان هم برای ارمنستان و هم برای منطقه شادی می آورد. جوان بودن مزایای زیادی دارد اما راهی که رفتیم نشان می دهد که با عقلانیت می توانیم از پس مسائل بربیاییم. اما فکر می کنم در کار سیاسی جوان قلمداد کردن چندان درست نیست. من چهل و دو سالم است اما بیست و هفت سال است که در کار سیاست هستم؛ بخشی به عنوان روزنامه نگار و بخشی به عنوان سیاستمدار. ارمنستان بعد از استقلال همیشه در افق نگاه و موضوع تمام مقالات من بوده است. راهی که رفتیم این را به مردم هم نشان داد. فکر می کنم همین تجربه کمک می کند که به جاهای خوبی برسیم.

رهبر فقید ایران در زمان حکومت سوسیالیستی نامه ای را به آقای گورباچف نوشتند و خبر از پایان این حکومت دادند؛ این نامه را دیده اید؟

خیلی جالب است. نه متاسفانه، ندیده ام.

و آخرین سوال. گزارش های زنده و شخصی تان که هر روز از فیس بوک پخش می کنید را تا کی ادامه خواهید داد؟

این گزارش ها همیشه خواهد بود و دلیلی برای نبودن شان نیست.