دیپلماسی راه پایان دادن به احتضار سوریه است، نه بمباران

نویسنده: جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر بریتانیا

دیپلماسی ایرانی: زمانه سختی است. پس از حملات موشکی به سوریه حالا وقت این است که برای برقراری صلح تلاش کنیم. بوریس جانسون روز یکشنبه اعلام کرد که اکنون درگیری در مسیر فعلی خود ادامه خواهد یافت و مذاکرات صلح یک بار اضافه است و این صحبت انکار غیرقابل قبول مسئولیت و اخلاق بود.

تا اینجا این درگیری ویرانگر با هزینه جان بیش از 500 هزار نفر، مهاجرت 5 میلیون نفر از سوریه و آوارگی 6 میلیون سوری در داخل خاک این کشور تمام شده است. ما باید سیاست های خود را بر اساس حل و فصل مسالمت آمیز و مذاکرات قرار دهیم نه اینکه بار دیگر به یک چرخه جدید واکنش نظامی و ضدواکنش وارد شویم.

مداخله نظامی خارجی طولانی مدت در سوریه کوچکترین کمکی به مردم نخواهد کرد. سوریه تبدیل به زمینی برای رویارویی قدرت های منطقه ای و بین المللی شده است. ایالات متحده، بریتانیا، روسیه، فرانسه، ترکیه، ایران، عربستان سعودی، اسرائیل، قطر و امارات متحده عربی در میان این قدرت ها هستند. حمله روز شنبه به مکان هایی که گفته می شد با قابلیت استفاده از سلاح های شیمیایی در ارتباط بودند اشتباه و غلط بود. این امر صرفا نمادین با تخریب ساختمان های خالی که به عنوان یک عامل بازدارنده تعریف شد تنها زمینه گسترش عملیات نظامی را ایجاد کرد. این امر خطر ایجاد جنگی بی محابا و مرگ و میر بیشتر انسان ها و رویارویی مستقیم آمریکا و روسیه را بیشتر کرد. هیچ راهی برای پایان دادن به جنگ و رنج با ایجاد جنگ وجود ندارد بلکه راه درست دقیقا در جهت مخالف است. تشدید اقدام نظامی تنها باعث مرگ و میر بیشتر و افزوده شدن بر تعداد پناهندگان خواهد شد.

هیچ شکی وجود ندارد که استفاده از سلاح های شیمیایی باید ممنوع شود. استفاده از این دست سلاح ها تنها ابعاد جنایت را افزایش می دهد. دولت اسد بر اساس توافقنامه سازمان ملل متحد در سال 2013 قرار بود که سلاح های شیمیایی و ذخایر مهمات خود را تحت نظارات سازمان ممنوعیت سلاح های شیمیایی، روسیه و ایالات متحده تحویل دهد. این توافق باید بار دیگر مورد استفاده قرار گیرد و طرف های درگیر باید این بار متعهد به انجام آن باشند. بازرسان باید دسترسی کامل برای جمع آوری شواهد و همچنین اختیارات لازم را داشته باشند. روس ها باید به تعهد خود در سال 2013 بازگردند و فشار را بر دولت اسد برای همکاری اعمال کنند.

همین امر باید در مورد گروه های مخالف مسلح صورت پذیرد. بعضی از گروه های مورد حمایت سعودی ها یا غربی ها دسترسی استفاده از سلاح های شیمیایی را دارند. از طریق تحریم و در صورت لزوم دادگاه کیفری بین المللی فشار لازم برای کنار گذاشتن سلاح های شیمیایی را می توان اعمال کرد. پاسخگو بودن کامل به پایان دادن این تعارض کمک خواهد کرد. کارهای زیادی بدون اینکه بر آتش جنگ افزود در سوریه قابل انجام است. کسانی هستند که از دیپلماسی چندجانبه شکایت دارند اما برای بهوبد اوضاع اصرار بر اجرای قانون و تحریم های سازمان ملل متحد ضروری است. همانطور که آنتونی گوترش، دبیر کل سازمان ملل هشدار داده است ما نمی توانیم بپذیریم که «جنگ سرد جدید» اجتناب ناپذیر است. پرهیز از جنگ های لفظی نیز می تواند به کاهش التهاب در منطقه کمک کند.

اقدام نظامی صورت گرفته بسیار سوال برانگیز بود. توجیه دولت در اقدام به این کار و ارائه استدلال های بشردوستانه، حتی خود آنها را نیز راضی نکرد. این اقدامات بدون مجوز سازمان ملل انجام شد و حتی پروسه های مرسوم داخلی دولت های آمریکا و بریتانیا برای اقدامات نظامی انجام نپذیرفت. واقعیت این است که نخست وزیر مجوز اقدام نظامی را بدون اجازه پارلمان صادر کرد و این کار تنها به ضعف دولت متجر می شود. این تقلید از کاری است که رئیس جمهور آمریکا انجام داده و دولتش را ناپایدار کرده است. به همین دلیل است که ما در اینجا همواره خواستار این بوده ایم که در برنامه ریزی برای اقدامی نظامی همیشه پارلمان نظر نهایی را ارائه دهد.

اقدامات نظامی بیشتر به بی پروایی منجر خواهد شد و حتی می تواند اوضاع را از مداخلات نظامی فاجعه آمیز در عراق، لیبی و افغانستان وحشتناک تر کند. چرا که اوضاع شکننده در سوریه می تواند پای کشورهای دیگری مانند روسیه، ترکیه، ایران و اسرائیل را نیز به جنگ باز کند. متاسفانه هیچ طرح یا پیشنهاد سیاسی وجود ندارد. لیبی آخرین نمونه از عملیات نظامی است که بدون توجه به پیامدهای سیاسی صورت پذیرفت. در عین حال بمباران یمن از سوی عربستان سعودی نیز یک فاجعه بشری ایجاد کرد.

دولت بریتانیا باید عنوان یک عامل مهارکننده در این بحران عمل کند نه اینکه در اردوگاه ایجاد بحران قرار داشته باشد. ما باید سلاح های شیمیایی را نابود کنیم اما باید از نفوذ خود در پایان بخشیدن به هرج و مرج بیشتر در جنگ سوریه استفاده کنیم. یک راه حل دیپلماتیک اجازه خواهد داد تا این کشور بازسازی شود، پناهندگان به خانه خود باز گردند و یک توافق سیاسی اجازه می دهد که مردم سوریه خود درباره آینده شان تصیمیم بگیرند. هیچ چیز برای آینده سوریه از این ضروری تر نیست.

همه اینها با کمپین های بمباران به دست نمی آید و این چیزی است که مردم بریتانیا از دولتشان انتظار دارند. حالا وقت این است که رهبری سیاسی و اخلاقی خود را به رخ بکشیم نه اینکه به دنبال پاسخ های نظامی باشیم.

منبع: گاردین/ مترجم: روزبه آرش

انتشار اولیه: پنج شنبه 30 فروردین 1397 / انتشار مجدد: جمعه 14 اردیبهشت 1397