دموکراسی مسیحی راه نجات آمریکا

نویسنده: کارول اینورنیزی

دیپلماسی ایرانی: از زمان انتخاب شدن دونالد ترامپ، جناح چپ آمریکا با این سوال سخت روبه رو است: چطور باید به ظهور ترامپ واکنش نشان دهد. همچنین دست راستی ها هم نیاز به گفت وگوهایی جدی بر سر آینده آمریکا دارند. در سیستم دموکراتیک بر اساس آلترناتیو قدرت، منفعت چپ ها در مواجهه با این مساله است درحالی که سمت راست افراطی درگیر پوپولیسم است. در این شرایط آنچه آسیب بسیاری می بیند دموکراسی است.

از این منظر، رای دهندگان مسیحی می توانند نقش مهمی در ایجاد فاصله میان راست ها در علاقه به ترامپ داشته باشند. آنها نقش مهمی در پیروزی ترامپ در صندوق های رای دارد هرچند اساس و اصول مسیحیت با آنچه ترامپ انجام می دهد تفاوت داشته باشد. این نشان می دهد که دامنه وسیعی برای جنبش محافظه کارانه متفاوتی در این کشور وجود دارد.

دموکراسی مسیحی یک ایدئولوژی سیاسی است که آنگلا مرکل نماد آن محسوب می شود. این شیوه به ایجاد دموکراسی پایدار در اروپای پس از جنگ جهانی دوم کمک کرد. ایالات متحده اغلب حامی چنین روندی بود هرچند هرگز جنبشی مشابه را در خانه تجربه نکرد حالا که بنیادهای این کشور با تهدیداتی جدی مواجه است شاید زمان آن باشد که از چنین روند طولانی در خارج از کشور یاد بگیریم.

دموکراسی مسیحی دقیقا حاوی همان چیزی است که از عنوانش بر می آید: شکلی از دموکراسی سیاسی الهام گرفته از ارزش های مسیحی. به طور دقیق تر باید گفت که دموکراسی مسیحی بر پایه سه هسته اساسی بنا نهاده شده است. هسته اول سنتی مسیحی برگرفته از قانونی طبیعی است که تعهد به ایده کرامت ذاتی انسان را شامل می شود. این ایده به نوبه خود تعهدات اخلاقی بنیادی خاصی را به وجود می آورد همچون تقدس زندگی انسانی، اهمیت خانواده در شکل سنتی آن و به طور کلی راهکارهای اخلاقی برای هدایت رفتار انسانی.

هسته دوم، نقد اخلاقی سرمایه داری بر پایه این فرض است که مسیحیت با ماتریالیسم ناسازگار بوده و مسئولیتی خیرخواهانه نسبت به فقرا و نیازمندان وجود دارد. برخلاف تصور غلط و متعارف، این اساسی بود که بازسازی مجدد رژیم های مرفه در بیشتر کشورهای اروپایی پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت. جز مثال هایی محدود در شمال اروپا این دموکرات مسیحیان، و نه سوسیال دموکرات ها، بودند که قدرت را در قاره اروپا شکل دادند.

در نهایت، اصل اساسی سوم ایدئولوژی دموکراتیک مسیحی به انترناسیونالیسم قاطع باز می گردد. تعهد به همکاری بین المللی میان قدرت ها و دولت ها و همبستگی با احترام به ملت ها و کشورهایی که شانس کمتری برای موفقیت داشته اند. نقش احزاب و نمایندگان دموکرات مسیحی در ایجاد سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و رژیم بین المللی حقوق بشر تعیین کننده بود.

دلایل زیادی وجود دارد که برند پوپولیسم ملی ترامپ نماینده ارزش های سیاسی جامعه نیست. در ابتدا به نظر می رسد که ترامپ به عنوان قهرمان ارزش های جامعه محافظه کار نیست. مدل رفتاری و هزینه هایی که او برای اداره امورش انجام می دهد یک مدل شخصیتی یا رفتاری مسیحی نیست. به همین ترتیب ناسیونالیسم انحصاری ترامپ در تضاد با جهان گرایی ذاتی مسیحیت است.

دموکراسی مسیحی نشان می دهد که محافظه کاری دینی نیازی به پوپولیسم ملی گرایانه ندارد. مذهبی های آمریکایی می توانند از این سنت یاد بگیرند به جای اینکه تبدیل به پیاده نظام دست راستی ها شوند. همانطور که ساموئل موین، مورخ اروپایی در مقاله ای اشتباه مشابه انجام شده در اروپا را دهه 1920 و 30 نشان داد: «آنها با استبدادگرایی سکولار حمایت بیشتری را نشان دادند به جای اینکه با دموکراسی لیبرال اتحاد ایجاد کنند. این استراتژی به سمت خودشان برگشت و آنها را گرفتار کرد و شاهد ظهور هیتلر و موسیلینی شدیم.» البته نمی خواهیم این بحث را پیش بکشیم که ترامپ همانند هیتلر است. زمانه تغییر کرده و قدرت های سکولار شکل دیگری گرفته اند. اما آنچه جالب است اینکه فاشیم و سوسیالیسم ملی در نهایت همه مغلوب یک نوع از محافظه کاری میانه رو به نام دموکراسی مسیحی شدند.

منبع: گاردین/ مترجم: روزبه آرش