آمریکا دنبال جنگ با کرملین است

نویسنده: استفان کوهن

دیپلماسی ایرانی: استادان بازنشسته سیاست و مطالعات روسیه از دانشگاه پرینستون، دکتر استفان کوهن و جان باچلر، به مباحثه هفتگی خود در رابطه با جنگ سرد میان ایالات متحده و روسیه ادامه داده اند. موضع کوهن هم تاریخی و معاصر است. در مرکز این مباحثات حس خطرناک و خشمگین کننده ای است که درباره حمله روس ها به دموکراسی آمریکایی در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 بحث می کند. پس از 18ماه هنوز هیچ مدرک معتبری برای این اتهام وجود ندارد. از سوی دیگر بسیاری از روس ها اعتقاد دارند که ایالات متحده 25 سال است که در جنگ با روسیه است. درکی که در رسانه های روسی به طور منظم بیان می شود. آنها معتقدند که دلایل قابل درک زیادی برای این مساله وجود دارد.

مفسران آمریکایی چنین نمایشی را «تبلیغات کرملین» می خوانند. کوهن حق دارد که بگوید روس ها درست به مانند آمریکایی ها به شدت تحت نفوذ آن چیزی هستند که در رسانه ها به ویژه در تلویزیون رخ می دهد. رسانه های روسی، اخبار و برنامه های این کشور نیز به اندازه برنامه های آمریکایی سیاسی بوده و با کشور رقیب تقابل دارند. هرچند طبقه متوسط و نخبه روسی ذهنیتی کمتر انتقادی نسبت به آمریکا دارند. در واقع دسترسی به اخبار و نظریات آمریکایی ها برای روس ها بیشتر است و مردم این کشور بیشتر به رسانه های انگلیسی زبان سر می زنند اما در مقابل آمریکایی ها کمتر به رسانه های روسی دسترسی دارند و حتی با وجود رسانه های روسی انگلیسی زبان، آمریکایی ها اخبار این کشور را کمتر دنبال می کنند چرا که با رسانه های روسی انگلیسی زبان از جمله آر تی اعتماد ندارند. به طور کلی، کوهن استدلال می کند که روس ها اطلاعات بیشتری درباره سیاست های واشنگتن دارند و در مقابل آمریکایی ها چندان درباره سیاست های مسکو مطلع نیستند.

مهم تر از همه روس ها تاریخ سیاسی ایالات متحده در قبال اتحاد جماهیر شوروی را از سال های 1990 دنبال می کنند چه دموکرات ها بر سر کار بودند و چه جمهوری خواهان. آنچه بیشتر از همه در این میان پررنگ می شود نقش «خیانت و فریب» است و از نظر آنها آنچه به صورت عمده از سوی واشنگتن در قبال مسکو انجام می شود خشونت و نقض حقوق است. کوهن مثال هایی از تاریخ می زند:

رئیس جمهورهایی همچومن دونالد ریگان و جورج بوش پدر با آخرین رهبر شوری سابق میخائیل گورباچف گفت وگو کرده و همواره روی این عبارت تاکید می کردند که «با پایان جنگ بازنده وجود نخواهد داشت و همه فقط برنده اند.» اما در سال 1992 جورج بوش پدر در طول کمپین انتخاباتی اش در مبارزه با بیل کلینتون اعلام کرد که «ما در جنگ سرد به پیروزی رسیدیم.» او این کار را می کرد تا در برابر آنچه کلینتون عنوان می کرد بایستد و از نظر کلینتون باید با روسیه پس از شوروی درست همانطور رفتار می شد که با ژاپن و آلمان پس از جنگ جهانی دوم برخورد شد. از نظر روس ها این اولین خیانتی بود که آمریکایی ها انجام دادند خیانتی که به خود گورباچف هم انجام شد.

در سال 1999، کیلنتون مشخص کرد که در بعد نظامی ناتو باید به سمت شرق گسترش پیدا کند و آنها با در نظر داشتن سه کشور بالکان کاملا مرزهای روسیه را نشانه رفته بودند. مساله ای که این روزها به دو کشور سابق شوروی سابق یعنی گرجستان و اوکراین رسیده است. ناتو از نگاه روس ها عاملی برای «جنگ علیه روسیه» است.

جورج دبلیو بوش و دولت او در قبال روسیه همان راهی را در پیش گرفت که کلینتون ایجاد کرده بود تا دست برنده را در دوران پس از شوری به دست گیرد. هر چند پوتین کسی بود که بیش از هر عضو ناتو به ایالات متحده در جنگ علیه طالبان در افغانستان پس از 11سپتامبر کمک کرد. پوتین در قبال این لطف به دنبال رابطه ای متفاوت بود. به جای آن بوش در سال 2002 به طور ناگهانی برنامه «ترویج دموکراسی» را پیش کشید.

رئیس جمهور اوباما به دفتر ریاست جمهوری رسید و قول «عصر جدیدی در دیپلماسی آمریکا» را داد اما رویکرد او در قبال روسیه هیچ تغییری نکرد و حتی برخوردی نظامی تر و تندتر از پیشینیان خود نشان داد. آنچه اتفاق افتاد مجموعه ای از صحبت ها از اوباما، جوزف بایدن و دولتمردان بود که می گفتند پوتین باید از مجموعه ریاست جمهوری برود. در آن زمان مدودف رئیس جمهوری ظاهری بود و معاون نقش نخست وزیر را داشت. در سال 2011 دولت آمریکا به خیانت به همکار روسی اش متهم شد. آنها به مدودف پشت کردند و اوباما دوباره روی گزینه ناتو فشار آورد تا مرزهای جدیدی را تعیین کند.

در تمام 25 سال گذشته روس ها آنچه از رسانه های آمریکایی شنیده اند دشمنی بوده است. برای آنها نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و سپس رئیس جمهور همانند دونالد ترامپ حرف هایی می زنند و سپس برخلاف آنها عمل می کنند. ترامپ با وعده تغییر رویکرد و ایجاد رابطه با روسیه آمد اما سپس به دنبال جنگ جدیدی با روسیه گشت.

منبع: نیشن/ مترجم: روزبه آرش