بیانیه ۷۹ عضو شبکه رهبری اروپا در دفاع از برجام

دیپلماسی ایرانی : روز 14 سپتامبر، دولت آمریکا، تمدید تعلیق تحریم ها علیه ایران را اعلام کرد که امری درست است. اما همچنان نگرانی ها در خصوص گزارش های به دست آمده از احتمال اعلام یک جانبه عدم پایبندی ایران به قرارداد هسته ای 2015 (برنامه جامع اقدام مشترک) از سوی آمریکا، ادامه دارد. در اواسط ماه اکتبر، قرار است آمریکا بار دیگر برای تصمیم گیری در خصوص ادامه روند تعلیق تجریم ها، پایبندی ایران را تایید کند.

آژانس بین المللی انرژی اتمی تایید کرده که ایران همچنان به شرایط مندرج در برجام پایبند است. در واقع، به گفته مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی، "ایران در حال حاضر تحت قوی ترین سیستم نظارت هسته ای در جهان است".

 اقدام یک جانبه ایالات متحده به برجام آسیب خواهد رساند و یک اشتباه جدی است. این امر منافع ایالات متحده و اعتبار این کشور را در اروپا و سرتاسر جهان به خطر می اندازد. در صورت چنین اقدامی از سوی آمریکا، غیر هسته ای نگه داشتن ایران و منطقه را دشوار ساخته و مقابله با رفتارهای احتمالی ایران را برای ایالات متحده و متحدانش سخت خواهد کرد. آیا می شود چنین برداشت کرد که در صورت چنین اتفاقی، بحران هسته ای از سوی کره شمالی نیز در همین راستا به وقوع خواهد پیوست؟

مانند هر گونه مذاکره دیگر، هیچ یک از طرفین، تمام خواسته هایشان از آن مرتفع نگردید. این توافقنامه قرار نیست تمام زمینه های خصومت متقابل را پایان دهد. برجام مدت زمان محدودی دارد. تنها هدف آن، بستن تمامی راه های بالقوه دستیابی ایران به سلاح هسته ای است.

اما این حداقل کاری است که برجام تا کنون انجام داده است. از زمان توافق، ایران دو سوم از سانتریفیوژهای غنی سازی اورانیوم خود را متوقف کرده است، ذخیره سازی اورانیوم را قطع کرده، بیش از 10،000 کیلوگرم اورانیوم را از کشور خارج کرده، فعالیت رآکتور تولید پلوتونیوم خود را متوقف کرده، سوخت مصرفی را صادر کرده، و اجازه دسترسی بی سابقه ای به امکانات هسته ای و زنجیره تامین خود را صادر کرده است.

در نتیجه، این توافقنامه چشم انداز امنیت اروپا و جهان را به طور قابل ملاحظه ای بهبود داده است، وهمانطور که در بیانیه جولای 2015 اعضای شبکه رهبری اروپا آمده است، نگاه به برجام چنین است:"[ برجام] تنها قدم اول در فرآیندی است که باید سطح امنیت تمام کشورهای خاورمیانه، اروپا و فراتر از آن را افزایش دهد"

تا زمانی که ایران پایبند بماند، این توافق سزاوار دفاع است:

 هرگونه اقدام یکجانبه از سوی هریک از طرفین، فرصتی به آن دسته از افراطیونی می دهد که قصد خروج از این قرارداد دارند به دلایلی که خارج از مفاد توافقنامه است. این افراد تنها با تضعیف و تخریب این قرارداد، تقویت می شوند.

 به خطر انداختن توافق، احتمال دستیابی ایران را به سلاح های هسته ای کاهش نمی دهد. بلکه برعکس، این امر می تواند باعث ایجاد بحران دیگری در خاورمیانه شود که در بهترین حالت، تلاش های بین المللی ضد تروریسم را منحرف خواهد کرد.

 تلاش برای سوء استفاده از برجام برای کنترل برنامه موشکی ایران، باعث می شود این زیاده خواهی، نتایج مخربی به بار آورد: این توافقنامه به این معنی است که موشک های ایران کلاهک های هسته ای نخواهند داشت و به همین صورت نیز به تغییر جهت برنامه موشکی ایران به مسیری خارج از ساخت موشک بالستیک قاره پیما کمک خواهد کرد.

 نگرانی های ایالات متحده در صورتی که به صورت چند جانبه پیگیری شوند، بیشتر مورد احترام و حمایت قرار می گیرد. این امر کار را برای متحدان آمریکا آسان تر خواهد کرد تا بتوانند به شیوه های دیگری که ایران احتمال دارد امنیت در خاورمیانه را تضعیف کند، بپردازند.

اتحادیه اروپا، مسکو، پکن، لندن، پاریس و برلین نیز از صاحبان امضاء این توافقنامه چند جانبه هستند.اروپا نسبت به ایالات متحده سهم بزرگتری در اجرای دقیق قرارداد هسته ای ایران، در افزایش امنیتی که برجام فراهم می کند، اینکه آیا ایران هسته ای باشد یا نباشد، و مخالفت با هرگونه سوء رفتار غیر هسته ای ایران دارد. امروز اروپا نمی تواند تنها نظاره گر باشد.

از این رو ما از طرفین امضای معاهده اروپا - اتحادیه اروپا و دولت های آلمان، فرانسه، روسیه و انگلیس- می خواهیم که در واشنگتن به صورت واضح و علنی بیان کنند که:

 در حالی که این کشورها همچنان مشتاق به بررسی نگرانی های قانونی ایالات متحده هستند، در حالی که آژانس بین المللی انرژی اتمی می گوید ایران کاملا به برجام پایبند است، صحبت از عدم تایید پایبندی ایران به برجام (از سوی آمریکا)،  غیرقابل قبول بوده و آنها نمی توانند در این مورد در شورای امنیت از ایالات متحده حمایت کنند.

 کشورهای امضا کننده برای ادامه دادن این توافق با ایران تلاش خواهند کرد و این تلاش می تواند شامل دفاع از شرکت ها و افراد اروپایی در مقابل هر گونه تحریم های جدید ایالات متحده و حمایت از اقدامات قانونی در راستای آن باشد.

 این کشورها همچنان مشتاق همکاری با ایالات متحده و منطقه برای مقابله با هرگونه ابهام در سیاست های خارجی و امنیتی ایران از جمله توسعه موشکی و حمایت از حزب الله هستند که نیازمند تلفیقی از فشار، مهار و گفتگو است.

 اگر در این شرایط، تحریم های مربوط به هسته ای از سوی آمریکا دوباره اعمال شود، باعث آسیب های اجتناب ناپذیر به مواضع بین المللی ایالات متحده شده که موجب فشارهای بیشتر بر روابط ایالات متحده و اروپا خواهد شد.

و ما از رییس جمهور ترامپ و کنگره آمریکا خواستار آن هستیم که:

 به پایبندی ایران، از زاویه شرایط مندرج در قرارداد، و نه از دیگر زوایا و دیگر نظرات نگاه کند.

 در نظر داشته باشد که نمی توان از این توافقنامه هسته ای چند ملیتی انتظار داشت که مسائل غیر هسته ای را حل کند و نباید از آن در راستای مقابله دوجانبه استفاده کند.

 با توجه به ساختار برجام، برای رفع هرگونه نگرانی در خصوص پایبندی ایران، به صورت چندجانبه اقدام کند.

 همسو با درخواست سخنگویان ارشد ایالات متحده و شبکه رهبری اروپا، سعی در ادامه این توافقنامه داشته تا در صورت امکان بتوان طول مدت آن را افزایش داده یا به کشورهای دیگر منطقه نیز آن را گسترش داد.

 بپذیرد که این قرارداد، سریعترین مسیر به دستیابی ایران به سلاح هسته ای، تضعیف و تحریب این توافق است.

سپتامبر 2017

امضا کنندگان:

انگلستان

1. مارگارت بکت، نماینده بسیار محترم پارلمان، نماینده فعلی پارلمان، وزیر امور خارجه سابق بریتانیا

2. دریاسالار لرد مایکل بویس، عضو مجلس اعیان انگلستان، دریاسالار نیروی دریایی اعیان و رئیس سابق ستاد دفاع

3. سر تونی برنتون، سفیر سابق بریتانیا در روسیه

4. لرد براون لدیتون (دس براون)، رئیس شبکه رهبری اروپا، معاون طرح تهدید هسته ای ، و وزیر دفاع سابق بریتانیا

5. لرد کمپبل پیتنویم (سر منزیس کمپبل)، عضو محترم مجلس اعیان انگلستان، عضو سابق کمیته امور خارجه، و عضو نمایندگی انگلیس در مجمع پارلمانی ناتو

6. چارلز کلارک، وزیر امور داخلی سابق

7. لرد هانای چیزویک (دیوید هانای)، سفیر سابق اتحادیه اروپا و سازمان ملل متحد، رئیس فعلی حزب پارلمانی همه احزاب انگلیس در امنیت جهانی و عدم گسترش در پارلمان انگلیس

8. لرد آلفرد دوبس، عضو مجلس اعیان انگلستان

9. سِر نیک هاروی، عضو سابق پارلمان و وزیر سابق دولت در نیروهای مسلح

10. جان کر، عضو مستقل مجلس اعیان انگلستان، سفیر سابق بریتانیا در ایالات متحده و اتحادیه اروپا

11. ژنرال سِر جان مک کول، معاون فرماندار جرسی، معاون سابق فرمانده کل نیروهای متحد اروپا (به اختصار، معاون SACEUR)

12. تام مک کین، مدیر سابق سیاستگذاری استراتژی و امنیت، وزارت دفاع

13. لرد دیوید اوون، وزیر امور خارجه سابق بریتانیا؛ عضو مستقل سوسیال دموکرات مجلس اعیان انگلستان

14. ژنرال لرد، رمزبوتام (دیوید رمزبوتام)، ژنرال بازنشسته ارتش زمینی، افسر ژنرال سابق، ژنرال سابق ملکه

15. لرد ریچاردز هرسمانتسو (دیوید ریچاردز)، رئیس سابق ستاد دفاع، عضو مجلس اعیان انگلستان

16. سِرمالکلوم ریفکیند، وزیر امور خارجه سابق، وزیر دفاع سابق

17. لرد رابرتسون از پورت الن (جرج روبرتسون)، وزیر دفاع سابق، دبیر کل سابق ناتو

18. سِر جان استنلی، وزیر پیشین نیروهای مسلح، رئیس سابق کمیته های کنترل صادرات اسلحه

19. لرد تریزمن (دیوید تریزمن)، معاون سابق دبیر پارلمان (اداره امور خارجه و کشورهای مشترک المنافع)، رئیس سابق انجمن فوتبال و دبیر کل سابق حزب کارگر

20. دریاسالار لرد وست از اسپیت هد (آلن وست)، دریاسالار سابق نیروی دریایی انگلیس و عضو فعلی مجلس اعیان انگلستان

21. لرد والاس (ویلیام والاس)، عضو مجلس اعیان انگلستان

آلمان

22. سفیر ولفگانگ ایشینگر، رئیس فعلی کنفرانس امنیتی مونیخ و رئیس مشترک کمیته امنیت اروپا و آتلانتیک، معاون سابق وزیر امور خارجه آلمان

23. ژنرال کلاوس ناونمن، رئیس سابق ستاد نیروهای مسلح آلمان، رئیس سابق کمیته نظامی ناتو

24. ولکر روهه، وزیر دفاع پیشین

25. کارستن وویت، هماهنگ کننده اسبق همکاری آلمان-آمریکای شمالی در اداره امور خارجه، رئیس سابق مجمع پارلمانی ناتو

26. دکتر کلاوس ویتمن، ژنرال سابق بوندس ورش (ارتش آلمان)، عضو ارشد مؤسسه آسپن آلمان

27. یوتا زاپف، رئیس پیشین کمیته فرادستی مجلس آلمان در خلع سلاح، کنترل و عدم تکثیر سلاح در فرانسه

28. بنویوت دی آبوویل، نماینده دائم اسبق ناتو، معاون رئیس "Fondation pour la Recherche Strategique" در پاریس

29. ژنرال بازنشسته برنارد نورلین، فرمانده پیشین دفاع هوایی و فرمانده نبرد هوایی در نیروی هوایی فرانسه و مشاور نظامی نخست وزیر میشل روکار

30. پل کویلس، وزیر دفاع پیشین

روسیه

31. دکتر اوگنی بوزینسکی، سرهنگ دوم (بازنشسته)، رئیس هیئت اجرایی مرکز PIR

32. سفیر الکساندر بیسرمتنیخ، وزیر سابق امور خارجه

33. ایگور ایوانف، دبیر سابق شورای امنیت ملی فدراسیون روسیه، وزیر سابق امور خارجه روسیه

34. سفیر بورسی پانکین، سفیر بازنشسته فدراسیون روسیه ، وزیر سابق امور خارجه اتحاد شوروی (1991)

35. دکتر دیمیتری پلیکانوف، رئیس کل انجمن تریالوگ و عضو شورای کارشناسان دولت روسیه

36. دکتر سرگئی روگو، مدیر موسسه مطالعات آمریکا و کانادا در مسکو، روسیه

37. ژنرال ویاچسلاو ترابنیکو، معاون اول وزیر امور خارجه، مدیر سابق سرویس اطلاعات خارجی روسیه

38. ایگور یورگنس، رئیس هیئت مدیره موسسه توسعه معاصر

اسپانیا

39. آنا پالاسیو، وزیر امور خارجه اسبق، عضو سابق پارلمان اروپا

40. خاویر سولانا، دبیر کل پیشین ناتو و نماینده عالی سابق اتحادیه اروپا برای سیاست خارجی مشترک و امنیت

ایتالیا

41. سفیر جیانکارلو آراگونا، دبیر کل سابق سازمان امنیت و همکاری اروپا، سفیر لندن و مسکو و نماینده ایتالیا در گروه البرایت در تهیه نسخه "مفهوم استراتژیک جدید" برای ناتو

42. فرانچسکو کالوگرو پروفسور، دبیر کل سابق کنفرانس های پاگواش در علوم و امور جهان

43. وینچنزو کمپورینی ژنرال (بازنشسته) ، رئیس سابق ستاد مشترک نظامی، رئیس سابق ستاد نیروی هوایی

44. جورجیو لا مالفا، وزیر سابق امور اروپا

45. پائولو کوتا-رامسینو، دبیرکل کنفرانس های پاگ واش در امور و علوم جهان

46. ​​استفانو سیلوستری، رئیس موسسه امور بین الملل ایتالیا، مشاور وزیر امور خارجه و وزارت دفاع و صنعت

47. استفانو استفانینی، نماینده دائمی سابق ناتو، مشاور پیشین دیپلماتیک رئیس جمهور ایتالیا

48. کارلو ترزا، سفیر و عضو سابق هیئت مشورتی دبیرکل سازمان ملل متحد در امور خلع سلاح و رئیس رژیم کنترل فناوری موشکی

49. پروفسور کارلو شارف، استاد سابق فیزیک دانشگاه رم

بعلاوه 27 امضا کننده دیگر از کشورهای هلند، اتریش، نروژ، بلغارستان، کرواسی، جمهوری چک، فنلاند، ترکیه، دانمارک، گرجستان، مجارستان، لهستان، سوئد و اوکراین

منبع : وبسایت شبکه رهبری اروپا / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33

انتشار اولیه: پنج شنبه 30 شهریور 1396 / انتشار مجدد: شنبه 15 مهر 1396