ژن خوب به پسر ترامپ هم رسید
مایکل دآنتونیو، نویسنده کتاب «حقیقت درباره ترامپ» از مکالمه ای با پسر دونالد ترامپ می گوید که در آن وی از ژن خوب خود پرده برمی دارد. دآنتونیو نوشته است: «براساس آنچه دونالد ترامپ جونیور (پسر دونالد ترامپ) به من گفته است، خانواده ترامپ در زمینه تکامل بشر به «تئوری نژادهای اصلاح شده» باور دارد و اینکه آنها به لحاظ ژنتیک نسبت به سایرین برتری دارند.» او بر این باور است که از زمان تولد، نسبت به افرادی که عقاید و تجربیاتشان موجب ناراحتی وی می شد، برتر بوده است.
دنیای اقتصاد نوشت: توهم بهره مندی از ژن برتر یا «ژن خوب» از دیرباز در میان برخی از هنرپیشگان، هنرمندان، دولتمردان و افراد مشهور جهان وجود داشته است. گویی این بخشی از پیامدهای شهرت و قدرت است. امروز هم بسیاری از «آقازاده»های دنیا فکر می کنند که از این «ژن خوب» برخوردارند و همین مساله باعث قدرتشان شده است.
خبرگزاری سی ان ان در گزارشی فاش ساخته است که پسر دونالد ترامپ هم چنین باوری دارد. براساس این گزارش، مایکل دآنتونیو، نویسنده کتاب «حقیقت درباره ترامپ»، از مکالمه ای با پسر دونالد ترامپ می گوید که در آن وی از ژن خوب خود پرده بر می دارد.
دآنتونیو نوشته است: «براساس آنچه دونالد ترامپ جونیور (پسر دونالد ترامپ) به من گفته است، خانواده ترامپ در زمینه تکامل بشر به «تئوری نژادهای اصلاح شده» باور دارد و اینکه آنها به لحاظ ژنتیک نسبت به سایرین برتری دارند. در گزارش سی ان ان آمده است که دونالد ترامپ در بیشتر سال های عمر خود به عارضه نوع خاصی از زندگی که منجر به انزوای او از قشر عادی جامعه شده بود، مبتلا بود.
او در مواجهه با چالش های زندگی که اغلب مردم عادی به خوبی با آنها آشنایی دارند، مورد حمایت قرار گرفت و در فضایی زندگی کرد که همچون حبابی پلاستیکی او را احاطه کرده بود. او در مدارس خصوصی درس خواند و از ثروت زیادی برخوردار بود. او با سبک زندگی افراد مرفه رشد کرد و همیشه نگهبانان مسلحی در اطرافش بودند که جهان او را از جهان واقعی جدا می کردند. تردیدی نبود که هر آنچه ارزش داشت می توانست در امپراتوری ترامپ جای گیرد. در چنین فضایی توهم «نژاد اصلاح شده» جای خود را پیدا می کند.
این همان داستانی است که در فیلم «پسری داخل حباب پلاستیکی» تولید سال 1976 با شرکت جان تراولتا به تصویر کشیده شد. پسر بچه نقصی در سیستم ایمنی بدن خود داشت و برای پیشگیری از عفونت بدنش باید همه عمر خود را در یک حباب پلاستیکی زندگی می کرد. همه آنچه او درباره جهان خارج می دانست از طریق تلویزیون به او منتقل شده بود.
حالا روانشناسان بر این باورند که دونالد ترامپ هم همه طول عمر خود در چنین شرایطی قرار داشته و از این انزوا رنج می برده است. این تافته جدابافته شدن موجب شد او تصور کند از «ژن خوب» برخوردار است و به دلیل اعتقاد به «ژن خوب»، رئیس جمهوری آمریکا دلیلی برای مطالعه مسائل یا به طور کلی جهان واقعی نمی بیند. او بر این باور است که از زمان تولد، نسبت به افرادی که عقاید و تجربیاتشان موجب ناراحتی وی می شود، برتر بوده است
پس چه دلیلی وجود دارد که بخواهد چیز بیشتری بداند؟ حالا که او رئیس جمهوری آمریکا شده است واکنش ها به این موضوع تازه رخ نموده اند. او رهبری یک کشور وسیع و متنوع را به دست گرفته است که مشکلاتش بسیار پیچیده تر از حد تصور هستند اما با توجه به پیشینه طولانی انزوای او از واقعیات زندگی مردم در آمریکا، هیچ یک از مسائل بر خود او روشن نیست.
بیوگرافی رئیس جمهوری آمریکا سراسر داستان انزوای مطلق از دنیای افرادی است که در پیاده رو ها راه می روند، خودروی خود را می رانند و ظرف هایشان را خودشان می شویند. همه اینها توضیحی است برای درک جهان بینی متحیرکننده او و واکنشی که وی به تظاهرات هفته گذشته نژادپرستان در شارلوتز ویل نشان داد، رویدادی خشونت بار که به بهانه برداشته شدن یک مجسمه شکل گرفت و او همچنان با توییت های عجیبش بر آتش آن دامن می زند.
در این درگیری خشونت بار که بین طرفداران برتری نژاد سفیدپوستان و مخالفان نژادپرستی رخ داد، یک نفر به نام هیثر هیر جان خود را از دست داد و بسیاری دیگر مجروح شدند. در پی این حادثه، ترامپ به خاطر قربانیان خشونت، با جامعه آمریکایی ابراز همدردی نکرد یا بر لزوم اتحاد در جامعه تاکید نداشت بلکه پیامش تنها نشان دهنده علاقه او به حفظ روابط با عوامل افراطی مرتبط با پایگاه خودش بود.
در نهایت او پس از دو پیام غلط که در آنها تلویحا از نژادپرستان حمایت کرده بود، سرانجام نصایح را پذیرفت و در حضوری پرمجادله بین خبرنگاران، هر دو طرف درگیری را مورد سرزنش قرار داد اما در عین حال تلویحا اطرافیان خود را که با افراطیون در ارتباط هستند از این سرزنش مستثنی کرد. ترامپ گفت: «در هر دو طرف درگیری افراد خیلی خوبی هم وجود دارند.» سخنان او نشان می داد او طوطی وار خط فکری خبرگزاری فاکس نیوز را بیان می کند، یکی از معدود شبکه های خبری که ترامپ در حباب پلاستیکی خود به آن راه داده است.
او با تکرار سخنان گفته شده در فاکس نیوز گفت: «آیا هفته بعد نوبت مجسمه جورج واشنگتن و هفته پس از آن نوبت مجسمه توماس جفرسون است؟ باید یک جایی از خودتان بپرسید که این داستان چه زمانی به پایان می رسد؟» درست یک شب پیش از این سخنان ترامپ، مک کالوم، مجری شبکه فاکس نیوز همین موضوع را مطرح کرده و گفته بود: «همین بحث ها را در مورد توماس جفرسون و جورج واشنگتن هم می توانید مطرح کنید.»
وی ادامه داده بود: «آیا می خواهید نام بنای یادبود واشنگتن را هم تغییر دهید؟» ارتباط سخنان ترامپ و نظرات مطرح شده در شبکه خبری فاکس نیوز نشان می دهد ترامپ در تلاش است تا ورود عوامل به درون فضای پرانزوای خود را محدود کند تا به این ترتیب موفق شود تایید و ستایش بیشتری دریافت کند.
او تصور می کند هنوز یک تاجر جوان است و می تواند با معدودی از روزنامه هایی که دستیارانش جمع آوری کرده اند و در آنها دور اسم ترامپ خط کشیده اند، روز خود را شروع کند.
دآنتونیو می گوید ترامپ به وی گفته که هرگز کتابخوان نبوده است و روش مورد علاقه اش برای جمع آوری اطلاعات آزمودن افرادی است که طی روز ممکن است با آنها ملاقات کند.
طی اغلب سال های عمر ترامپ، همه این افراد به واسطه حقوق و دستمزدشان یا به خاطر قراردادی که با او منعقد کرده بودند، به وی وابستگی داشتند. به این ترتیب می توان بازخوردهایی را که او از تصمیمات و نظراتش دریافت می کرد، متصور شد.
در کاخ سفید ترامپ همان عادت های سابق خود در تماشای برنامه های تلویزیونی را ادامه داد و همان منابعی را دستچین کرد که در زمان نامزدی پست ریاست جمهوری از وی حمایت می کردند و گاهی هم حرف های آنها را از طریق توییتر تقریبا بلافاصله تکرار کرد. رئیس جمهوری آمریکا نسبت به دردی که دیگران احساس می کنند بی توجه است چون بیشتر وقت خود را به دور از نظرات مختلف سپری می کند، نظراتی که حتی شاید او از وجودشان هم بی اطلاع باشد.
نظر شما :