آن چه در دیدار رهبر مقاومت فلسطینی با روس ها گذشت

دیپلماسی ایرانی:  قرن بیستم به گفته بسیاری از مورخان، قرن تحول های شگرف بوده است. قرنی که در آن جنگ های بی نظیر تاریخ نظیر جنگ های جهانی اول و دوم رخ دادند و تاریخ بشریت به دست افراد و سیاستمدارانی که هر کدام طرحی برای رسیدن به مصالح و منافع خود داشتند، تغییرات شگرف یافت که مسیر طبیعی بسیاری از امت ها و کشورها را تغییر داد. در این میان تقسیم جهان به جهان غرب و جهان سوم تعابیری نامتجانس به وجود آورد که از درون این تناقضات افراد تحول خواهی ظهور کردند که در حقیقت می خواستند در برابر خواسته ها و طرح های منفعت طلبانه جهان غرب بایستند. افرادی که آرمان خواهانی بودند که گمان می کردند آرمانشان آن قدر قدرت دارد تا بتواند در برابر قدرت های بزرگ جهان بایستد و رویای مدینه فاضله آنها را تحقق بخشد. کتاب "اسرار جعبه سیاه" گفت وگو با چهار نفر از همین آرمان خواهانی است که تلاش کردند به خیال خود قدرت های بزرگ را وادار به تسلیم در برابر اراده آهنین خود کنند. افرادی که جهان غرب آنها را تروریست های بین المللی نه آرمان خواه می داند. در این جا بخش بیست و هشتم این کتاب را می خوانید:

قصه ودیع حداد با یوری آندروپوف، رئیس آن وقت «کی.جی.بی» و دبیر کل بعدی حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی چیست؟

روابط ما با اتحاد جماهیر شوروی از نوع رابطه جنبش های آزادی بخش برای کشورهای بزرگ بود که در همان خندق در دایره نزاع جهانی فعالیت می کردند. ایده دیدار از سوی اتحاد جماهیر شوروی مطرح شد. قبل از آن تماس هایی از طریق حکومت در یمن دموکراتیک آغاز شده بود. ارتباطات با شوروی ها محدود به عدن بود در آن جا تبادل نظر می شد. هم و غم اصلی ما این بود که وابسته به هیچ کشور یا سازمان چه در بعد عربی چه در سطح بین المللی نباشیم. طرف شوروی به مسئولان در یمن دموکراتیک سوال هایی را درباره وجود و فعالیت و ساختار ما مطرح می کرد.

در آن مرحله اتهاماتی بر سر تروریسم متوجه مقاومت فلسطینی و عربی می شد. البته اتحاد جماهیر شوروی حق فلسطینی و اعراب را تایید می کرد، اما کشورهای بزرگ شبکه هایی از منافع داشتند که احیانا تطبیق سیاست ها و مطالبات و موازین قوا می توانست به آنها آسیب بزند. شوروی ها پیشنهاد دادند که ودیع از اتحاد جماهیر شوروی دیدن کند و روشن شد که می خواهند بیشتر درباره این مجموعه که درباره آن در منطقه و پایتخت های دوردست صحبت شده بود، بفهمند. طرح موضوع تکرار شد، در آخر شوروی ها گفتند که یوری آندروپوف می خواهد دکتر ودیع حداد را ببیند. ودیع موضوع را با اطرفیانش مطرح کرد و می خواست که به دعوت آنها جواب مثبت دهد.

در سپتامبر 1974 دیدار انجام شد. از ودیع در کاخی در وسط یک جنگل استقبال شد و میان او با هیئت شوروی دیدارهایی درباره مسائل سیاسی و نظامی و فنی انجام شد و و دیداری نیز با «رئیس سازمان» آندروپوف انجام شد. بحث ساده نبود، موضوعی که در آن موقع مطرح می شد، مساله «تروریسم» بود.

به همراه بحث ها شوروی ها درباره مواضع ودیع نسبت به اقامه دو کشور بر اراضی فلسطینی یا شبه کشور در بخش کشور اسرائیلی مطرح می شد. ودیع از آن دست آدم های آسان نبود که با مسائلی که با مواضع او متفاوت باشد و با اصول ابتدایی او تناقض داشته باشد، کنار بیاید و آنها را بپذیرد. ودیع گفت: ما کشور واحدی داریم که تقسیم نمی شود، حتی یک بار هم به ایجاد دو کشور فکر نمی کنیم. کشور ما فلسطین و است و الآن اشغال شده و از حق ملت فلسطین است که برای آزادی سرزمین هایش مبارزه کند و کشورش را به طور کامل بر اراضی اش تشکیل دهد. ما فلسطین ناقص را نمی پذیریم. شاید بتوانیم با (یهودی ها) زندگی کنیم اما در فلسطین. شاید بتوانیم بر سر شکل حکومت بحث کنیم اما در فلسطینی که هیچ اسم دیگری نخواهد داشت. اگر هر پیشنهاد فلسطینی به استثنای قدس به ما بشود ما آن را رد می کنیم. اگر فلسطین کامل با قدس به ما پیشنهاد شود و حیفا استثنا شود هم آن را قبول نمی کنیم.

ودیع شروع کرد اسم شهرهای فلسطینی را آوردن، بعد گفت: «شهر من نامش صفد است. نمی پذیریم فلسطینی به ما پیشنهاد شود که در آن صفد استثنا باشد. اگر صفد را به من پیشنهاد دهند اما خانه ام را اسثنا کنند آن را هم نمی پذیرم. اگر صفد را به ما پیشنهاد دهند و خانه ام هم با آن باشد اما یک وجب استثنا باشد آن را هم رد می کنم. این مواضع ما و طرح ما برای آزادسازی است. خط ما جنگ طولانی مدت ملت ها و سیاست خونریزی است که می تواند به کالبد «اسرائیلی» ضربه وارد کند یا آن را به کمبود خون وا دارد و آن را از بین ببرد.»

بحث طولانی ای سر موضوع تروریسم شد. ودیع گفت: ما تروریست نیستیم، ما بیشتر از هر طرف دیگری انسان هستیم. ما بچه ها را هم حساب می کنیم اما این را هم می بینیم که بچه های ملت ما هم حق حیات دارند و باید از مشکلات خارج شوند. و هیچ راه حلی را جز با مبارزه نمی بینیم. به عنوان اعراب جنگ های کلاسیک را آزمودیم و موفق نشدیم. به این اعتقاد داریم که جنگ ملت ها طولانی خواهند بود که ممکن است ما را به هدفمان برساند. من منکر این نمی شوم که جنگ احیانا ممکن است باعث شود افراد بی گناه هم بعضی وقت ها کشته شوند. هیچ جنگ صد در صد تمیزی وجود ندارد. در عین حال جامعه اسرائیل برای ما اردوگاه نظامی است که به 90 درصد می رسد، و دلیل آن هم این است که به محض اعلام آماده باش هر کس یک قطعه از ارتش می شود. جامعه ای از این دست را نمی توان راضی کرد که تن به مذاکره دهد.

این بحث روز شنبه شد. ودیع گفت: من به اسم «جبهه آزادیبخش» صحبت می کنم. راه حل میانه ای هم نداریم. همه فلسطین برای ملت فلسطینی است. رئیس طرف شوروی به حداد گفت که تعطیلی آخر هفته شروع شده است و آیا چیزی قبل از جلسه می خواهد. ودیع گفت: می خواهم بدانم ارتش سرخ چگونه مسلح می شود و آموزش می بیند و چگونه توانستید اروپا را آزاد کنید و وارد برلین شدید، آیا فیلم های مستند دارید؟

شوروی ها فیلم هایی را برای ودیع فرستادند که در میان آنها فیلم تصرف برلین هم بود. ودیع این فیلم آخر را چند بار دید.

ادامه دارد...