افشای اوج فریبکاری اردوغان

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله شماره امروز خود با عنوان «افشای اوج فریبکاری اردوغان» نوشت:

از سرگیری مناسبات رسمی ترکیه و رژیم صهیونیستی پس از شش سال تنش و تیرگی، به موضوع مهمی در روند تحولات منطقه تبدیل شده است، پدیده ای که اوج فریبکاری اردوغان علیرغم تمامی شعارهایش را آشکار می کند.
رجب طیب اردوغان پس از بحران حمله کوماندوهای رژیم صهیونیستی به کشتی مرمره که طی آن 9 نفر کشته و عده بیشتری مجروح شدند، سه شرط برای پایان یافتن بحران و بهبود مناسبات با صهیونیست ها معین کرد. از جمله پایان محاصره نظامی غزه، عذرخواهی رسمی رژیم صهیونیستی و پرداخت غرامت به خانواده قربانیان جنایات صهیونیستی که منهای مورد آخر، هیچکدام هنوز تحقق نیافته و مشخصاً محاصره نظامی غزه و جنایات صهیونیست ها حتی تشدید هم شده است.
صرفنظر از این موضوع، زمان و نحوه از سرگیری مناسبات فیمابین در مقطع کنونی بسیار پرمعنی است و به وضوح نشانگر عقب نشینی ترکیه از مواضعش تلقی می شود. در واقع صهیونیست ها با فرصت طلبی سعی کرده اند ترکیه را در اوج انزوای سیاسی در منطقه و فرامنطقه برای از سرگیری روابط فیمابین تحت فشار قرار دهند.
با اینکه اردوغان در تبلیغات انتخاباتی مدعی تلاش برای به صفر رساندن تنش با همسایگان بود، عملاً به اصلی ترین عامل بحران زائی در منطقه تبدیل شده است. آنکارا از سرمایه گذاری بدفرجام در ایجاد بحران های تروریستی در عراق و سوریه عملاً زیان دیده و تقریباً بدون استثنا در تمامی زمینه های مرتبط شکست خورده است. علاوه بر این، ترکیه در تلاش برای همراه ساختن آمریکا و اتحادیه اروپا در مواجهه با کردهای سوریه هم ناکام شده و در انزوای کامل به سر می برد. حتی سرکوب کردهای ترکیه هم برای اردوغان و دستیارانش به یک بحران کامل و تمام عیار تبدیل گردیده است. همچنین ترکیه نزد افکار عمومی داخل، منطقه و در سطح جهان به عنوان همدست داعش و سایر تروریست ها شناخته می شود که از طریق قاچاق نفت و اسلحه از طریق سازمان های امنیتی ترکیه در خدمت ماشین جنگی تروریست ها قرار دارد.
تحریم ها و اقدامات تنبیهی روسیه علیه اردوغان هم به قدری برای اردوغان گران تمام شده که علیرغم تماس ها و مکاتبات برای دلجوئی از پوتین، تلاش وی راه به جائی نبرده است. از سوی دیگر ماجرای پناهندگان و بحرانی که اروپا با آن مواجه گردید، برای ترکیه فرصتی جهت باج خواهی و دریافت ویزای شینگن و شش میلیارد یورو پول فراهم کرد ولی اتحادیه اروپا به سرعت موضع خود را تغییر داد و همه چیز به جای نخست بازگشت. اردوغان، با فریبکاری مدعی حمایت از فلسطینی ها بود و با حماس هم نرد عشق می باخت ولی با فشار صهیونیست ها همه چیز را مطابق میل اشغالگران تغییر داد و دست رد بر سینه رهبران حماس زد. اما هنوز مدعی است که فلسطین در قلبش جا دارد! و فلسطینی ها را قربانی تفاهماتش با تل آویو نخواهد کرد. آن تصمیمات ناپایدار و این چرخش های حیرت انگیز، عملاً از اردوغان چهره ای فرصت طلب و ابن الوقت را ترسیم کرده که فقط به منافع موهوم خود می اندیشد اما قادر نیست کسی را با این سیاست های بی ثبات کننده، همراه سازد. حتی در حوزه فعالیت های حزبی هم اردوغان با مقاومت ها، مخالفت ها و ناکامی های فراوانی مواجه است. استعفای اجباری «احمد داود اوغلو» نخست وزیر حزبی و رهبر حزب عدالت و توسعه و مهمتر از آن تضاد آشکار «عبدالله گل» رئیس جمهور سابق با اردوغان، بیانگر موقعیت متزلزل و شکننده اردوغان درون حزب حاکم عدالت و توسعه است که فقط به حزب دیکتاتوری تاکنون سر پا مانده است. از این دیدگاه، چگونه چنین چرخش ها و مانورهای سیاسی پرتلاطم و غیرمنتظره توجیه پذیر است؟ قاعدتاً دو احتمال وجود دارد که معنی و مفهوم خاص خود را به همراه دارند. نخست آنکه تمامی آنچه گفته می شد، شعاری بیش نبود و اردوغان هرگز تضادی با صهیونیست ها نداشته و از همان ابتدا هم قرار بر هماهنگی با اسرائیل داشته است. همکاری آشکار و نهان اردوغان و اطرافیانش با جبهه وسیع تروریست ها در منطقه که از حمایت صریح صهیونیست ها برخوردار بوده اند، تردیدی باقی نمی گذارد که ارتباط و هماهنگی اردوغان با صهیونیست ها در طرح های منطقه ای حتی برای لحظه ای هم قطع نشده است. از این زاویه، چه مانورهای تبلیغاتی دیروز در تعارض با صهیونیست ها و چه لبخند رضایت امروز اردوغان با منشاء عوام فریبی، برای سرپوش گذاشتن بر عملکرد واقعی اردوغان صورت گرفته و می گیرد.
احتمال دوم، اینکه اردوغان پس از ماجرای کشتی مرمره واقعاً درصدد برخورد با صهیونیست ها بوده ولی توان و ظرفیت مقابله با صهیونیست ها را نداشته است. اگر این احتمال صحیح باشد، به منزله سردرگمی، بی کفایتی، ندانم کاری و بی برنامگی اردوغان در صحنه رویاروئی با پدیده های پیرامونی است که برای صفر کردن تنش با همسایگان شعار می دهد ولی با همه همسایگانش برای خوشایند اشغالگران صهیونیست در می افتد و ترکیه را به لانه تروریست ها تبدیل می کند و خود نیز به دلالی اسلحه برای تروریست ها می پردازد و دست آخر با اشغالگران صهیونیست نرد عشق می بازد، پدیده ای که آن هم از عوام فریبی اردوغان حکایت دارد!