ایران همچنان قدرتمند است

دیپلماسی ایرانی: دیپلماسی ایرانی: برای ششمین سال است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را که در پی دیدارش با مقام های فعلی و سابق امریکایی نوشته است، منتشر می کند. امسال نیز بر اساس همان رویه دیپلماسی ایرانی تلاش دارد این یادداشت ها را ترجمه و منتشر کند. با این تفاوت که از لحاظ زمانی تلاش می شود نزدیک تر به زمان انتشار آن در روزنامه مرجع یعنی روزنامه النهار باشد و کاربردی ترین آنها در این جا انتخاب و منتشر شود. اهمیت این یادداشت ها در این است که به روز هستند و مطابق با تحولات جاری در منطقه تهیه شده اند و در آنها نکاتی مشاهده می شود که برای خوانندگان می تواند جذاب باشند. در این جا قسمت هجدهم آن را می خوانید: مقام سابق در دولت آمریکا که درباره عملیات صلح خاورمیانه و دیگر پرونده ها بسیار کار کرده است، در ادامه درباره ایران گفت: «ایران در عراق و سوریه و لبنان و غزه بسیار نفوذ دارد و برای حفظ حکومت اسد و حفظ حکومت شیعیان در عراق و لبنان فعالیت های بسیاری کرده است. داعش دشمن شماره یک ایران است، ایران در نبرد با داعش قوی تر از همه عمل کرده و توانسته است شکست های سختی را متوجه این شبکه تروریستی بکند. اگر اکنون می بینیم که این شبکه تروریستی متحمل شکست های سنگینی می شود و در خاک عراق و سوریه سرزمین های بسیاری را از دست می دهد به دلیل مبارزه موثر ایران با آنها است. اگر چه ایران در عراق و سوریه در وهله های اخیر کمی مجبور به عقب نشینی شده و به منافعش ضرباتی وارد شده است اما همچنان در عراق و سوریه جای پای محکمی دارد. البته در غزه دیگر آن جایگاه سابق را به دلیل روابط تیره ای که با حماس پیدا کرده است، ندارد.» گفتم: «اما کنترل کاملی که ایران بر سوریه و لبنان و عراق و غزه داشت دیگر مثل سابق نیست، کمی تضعیف شده است. وانگهی کردها هم تقریبا به یک حالت شبه مستقل تبدیل شده اند و به سمت اعلام استقلال پیش می روند.»

گفت: «با تمام اینها اما نفوذ ایران در تمامی این مناطق بسیار زیاد است و به هیچ وجه کم نشده است.» گفتم: «در این شکی نیست. و این نفوذ هم باقی می ماند. ایران کشوری جدی است که میراث و فرهنگ و تاریخ و منابع غنی دارد. مردم ایران حس وطن پرستی بسیار زیادی دارند. ایران می تواند حداقل یک کشور امپراطوری را بنا کند. در حال حاضر هم با وجود این که حکومتش اسلامی است توانسته مطابق با توصیفات یک امپراطوری چنین چیزی را به وجود آورد. در ایران چیزی شبیه یک نظام دو حزبی وجود دارد. همان چیزی که در خارج عده ای آن را توصیف به میانه رو و تندرو در درون حکومت می کنند. هر گونه تعامل آنها با یکدیگر در تصمیم های رهبر انقلاب تاثیرات مستقیم می گذارد. این که عده ای می گویند برخورد آنها تاثیرات سلبی بر تصمیم های آیت الله خامنه ای، رهبر انقلاب ایران و حکومت ایران می گذارد و اگر روحانی و رفسنجانی قوی شوند دیگر رهبران "انقلاب" تندتر می شوند و رویه تندروی داخلی را پیش می گیرند و فضا را به سمت تندروی پیش می برند، همه این حرف ها صحت ندارد، این حرف ها همه خیال و آرزو است، آقای خامنه ای خود چهره میانه رویی است، اصولا افراط گرایی و تندروی در هیچ کجای حکومت ایران جایی ندارد. اما اکثر میانه روها و تندروها در تعامل با ولی فقیه با انسجام برخورد می کنند و او نقش ها را به خوبی میان آنها تقسیم کرده است. روحانی اگر موافقت آیت الله خامنه ای و مشارکت مسقیم او نبود به هیچ وجه نمی توانست با 1+5 مذاکره کند و به توافق نهایی برسد و آن را امضا کند. آقای خامنه ای واقعا هوشیار است و با درایت کامل اوضاع را اداره می کند و نقش ها را تقسیم می کند و رفتاری کاملا مدبرانه دارد. شاید امریکا این را دوست نداشته باشد. یک باوری نزد امریکایی ها وجود دارد که ایران به آنها نیاز دارد همان طور که کشورهای دیگر مثل چین و هند به آنها نیاز دارند. امریکایی ها تصور می کنند که ملت ایران یا به عبارتی جوانان ایران آنها را دوست دارند. شاید این حرف عاری از حقیقت نباشد اما به این سادگی ها هم نیست که امریکایی ها فکر می کنند. ایرانی ها شاید فرهنگ امریکایی را دوست داشته باشند اما چشم و گوش بسته هم در برابر امریکا نیستند. برای همین آیت الله خامنه ای صحبت از جنگ فرهنگی غرب به ویژه امریکا علیه ایران می کند، به ویژه بعد از امضای توافق هسته ای که می گوید امریکا می خواهد ایران را بعد از این توافق به خود وابسته کند، برای همین لازمه محافظت از نظام را پیروزی در این جنگ فرهنگی می داند، می گوید قبل از آن که روی خوش به روی جهانیان نشان دهیم باید در این جنگ فرهنگی پیروز شویم. برای همین می توان گفت، آن گشایشی که همه از آن در روابط ایران با غرب و امریکا صحبت می کنند یک روز به وقتش خواهد آمد و طبیعتا خود اوست که ماهیت و شیوه این روابط را رهبری خواهد کرد. البته ایران کشوری نخواهد شد که امریکا می خواهد، ایران نمی خواهد امریکا وارد بعضی مقوله های مشخص شود برای این که این مقوله ها صرفا برای ایران ارزشمند است و دوست ندارد کسی به آن گزندی بزند. اما او هر آن چه ببیند لازم است و مناسب نقش منطقه ای ایران است و باعث پشتیبانی از حکومت جمهوری اسلامی ایران می شود، انجام خواهد داد.»

پرسید: «آیا به نظرت ایران در یمن و سوریه مرتکب اشتباه شد؟» جواب دادم: «به استناد اظهاراتی که افراد نزدیک به ایران می گویند اشتباهات تاکتیکی در یمن مرتکب شد. شاید لازم نبود درگیر اوضاع داخلی یمن شود تا آن درجه ای که به طرف اصلی تبدیل شود. حالا چه جنگ داخلی باشد چه نباشد، چه جنگ نیابتی با عربستان باشد چه نباشد. اما روشن است که به آسانی توانست بر متحدان حوثی خود مسلط شود و آنها را به همکاری با علی عبدالله صالح، که دهه ها متحد عربستانی ها در یمن بود، وادار کند و او را قانع کند که در کنار ایران بودن سود بیشتری برای او دارد تا در کنار عربستان باشد.»