سرنوشت روحانی، توافق هسته ای و انتخابات مجلس

العرب نوشت: دستیابی به توافق هسته ای موفقیتی برای روحانی خواهد بود اما برای تحکیم پایه های ریاست وی در تاریخ جمهوری اسلامی کافی نیست زیرا داوری درباره ریاست جمهوری وی، شامل قدرت وی در اجرای تغییرات در سیاست داخلی و عملی کردن وعده هایش در مسائل فرهنگی و اجتماعی نیز خواهد شد.

به گزارش «انتخاب» ؛ پایگاه اینترنتی روزنامه العرب در گزارشی تحلیلی نوشت: آینده سیاسی حسن روحانی رئیس جمهور ایران به حصول توافقی با قدرتهای بزرگ بر سر برنامه هسته ای مرتبط است اما اگر هم مذاکرات با نتیجه ای همراه شود، وی با چالش هایی در سیاست داخلی مواجه است.

روحانی در دور نخست انتخابات ژوئن سال 2013 به ریاست جمهوری انتخاب شد..در آن زمان این روحانی میانه رو وعده دستیابی به توافقی تاریخی و لغو تحریم های بین المللی که اقتصاد ایران را مختل کرده، در عین حفظ دستاوردهای هسته ای این کشور، مطرح کرد.

قدرت های بزرگ در قالب این توافق خواستار آن هستند که از ماهیت مسالمت آمیز برنامه هسته ای ایران و اینکه ایران قطعا برای دستیابی به بمب هسته ای تلاش نمی کند، مطمئن شوند و در ازای آن تحریمها علیه این کشور را لغو کنند.

تحلیلگران می گویند: دستیابی به این توافق موفقیتی برای روحانی خواهد بود اما برای تحکیم پایه های ریاست وی در تاریخ جمهوری اسلامی کافی نیست.به این علت که داوری درباره ریاست جمهوری روحانی علاوه بر این مساله، شامل قدرت وی در اجرای تغییرات در سیاست داخلی و عملی کردن وعده هایش در مسائل فرهنگی و اجتماعی نیز خواهد شد.

در انتخابات پارلمانی که قرار است بیست و ششم فوریه دوهزار و شانزده برگزار شود، چه بسا رای دهندگان به نامزدهای طرفدار سیاست تعاملی که حسن روحانی در پیش گرفته ، رای دهند اما این مساله نیز ممکن است که ایرانی ها صرف نظر از حصول توافق هسته ای یا عدم حصول آن، به سمت نامزدهای محافظه کاری که تاکید می کنند رئیس جمهور به وعده هایش عمل نکرده، گرایش پیدا کنند.

به نوشته این روزنامه، امیر محبیان کارشناس محافظه کار نزدیک به قدرت، گفت: «برای مردم اوضاع تغییری نکرده است و بسیاری معتقدند چیزی در بازی مذاکرات به دست نیاوردند. این همان احساسی است که در میان مخالفان وجود داد». وی افزود: «اگر رئیس جمهور نتواند به انتظارها پاسخ دهد، برای مخالفانش بسیار آسان خواهد بود که به او بگویند شکست خوردی».

تحلیگر این روزنامه مدعی شد: طبقه متوسط و فقیر جامعه ایران از سال 2012 و قبل از روی کار آمدن حسن روحانی، با افزایش میانگین تورم به بالای چهل درصد، شاهد کاهش قابل ملاحظه قدرت خرید خود بودند.

دولت «تکنوکرات» روحانی توانست تورم را تا حدود پانزده درصد مهار کند اما درآمدهای نفتی با کاهش قیمت طلای سیاه، بسیار کاهش یافت.

پس از تصویب بودجه ریاضتی در مارس گذشته، دولت برای کاهش روند فزاینده قیمتها، رایانه مستقیمی که محمود احمدی نژاد تصویب کرده بود، کاهش داد.

از سوی دیگر سعید لیلاز تحلیلگر اقتصادی نزدیک به جناح اصلاح طلب گفت: «اگر تحریم های بین المللی علیه بانکها وصادرات نفت نیز لغو شود، مشاهده تاثیر آن، نیاز به زمان دارد».

وی با بیان اینکه «مسائل در ظرف یک شبانه روز، به روند درست خود باز نمی گردد برای اینکه وضع سیاسی و اقتصادی بسیار بد است»،افزود: «چالش های بزرگی در مسائل اجتماعی وفرهنگی» فراروی روحانی قرار دارد.

لیلاز خاطر نشان کرد: روحانی توانسته به علت مذاکرات ،مسائل را به تعویق اندازد اما به زودی (در صورت دستیابی به توافق هسته ای) دیگر نمی تواند این مساله را به عنوان بهانه مطرح کند.

روحانی عملا سخن از اصلاحات یا پیشرفت مناسب گفته اما بی فایده بوده است.

اخیرا گروهی از زنان از ورزشگاه اخراج شدند با وجود اینکه به آنها اجازه داده شده بود استثنائا می توانند در مسابقات والیبال در ورزشگاه حضور داشته باشند. همچنین روحانیون از اظهارات رئیس جمهور ایران مبنی بر اینکه وظیفه پلیس فقط حفظ نظام است نه تدریس اسلام، انتقاد کردند..این اظهارات وی به منزله هشداری درباره عبور نکردن از دایره اختیاراتش بود.

لیلاز تاکید کرد: «روحانی گفته که وعده هایم را فراموش نمی کنم». وی گفت: توافق هسته ای می تواند موضع رئیس جمهور را در نظر اصلاح طلبان تقویت کند.

به نوشته العرب، در صورتی که اصلاح طلبان بتوانند پارلمان را از محافظه کاران باز پس گیرند، می توانند با رئیس جمهور ائتلاف کنند.اما مطالبات اصلاح طلبان در زمینه اجرای تغییرات فوری، ممکن است روحانی را در مقابله با تندروها و کسانی که نگران دادن آزادی های بیشتر در جامعه هستند، دچار مشکل کند و در معرض خطر قرار دهد.

این تحلیل به نقل ازداود هرمیداس باوند استاد دانشگاه تهران نوشت : بدون دستیابی به توافق هسته ای هیچ اصلاحاتی در کار نخواهد بود و این شکست بویژه در صورت اعمال تحریم های جدید، منجر به تنش های سیاسی بزرگی خواهد شد .

وی افزود: «پس از صرف انرژی بسیار زیاد در مذاکرات، تنها راه فرارروی روحانی قبل از پایان دوره ریاست جمهوری اش در سال دو هزار و هفده ، اعلام استعفاست».