توافق نهایی با ایران برگ برنده اوباما است

دیپلماسی ایرانی: محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان  پس از بازگشت از وین، به مجلس شورای اسلامی رفت تا در صحن  غیرعلنی مجلس، گزارشی از آنچه در مذاکرات وین 6 گذشت به نمایندگان ارایه دهد. گزارشی که قرار نبود خبرنگاران از متن آن مطلع شوند. با این حال برخی نمایندگان مجلس پس از پایان جلسه غیرعلنی معتقد بودند که گزارش ارایه شده توسط وزیر امور خارجه، همان گزارشی بود که رسانه های در مورد روند مذاکرات منتشر کرده بودند. با این حال به گفته نمایندگان مجلس با توجه به بحث مذاکرات هسته ای در وین 6 و طولانی شدن این مذاکرات هیأت رئیسه مجلس تصمیم گرفت تا با دعوت از وزیر امور خارجه اختلاف نظرها در خصوص مسائل هسته ای با 1+5 تشریح شود. از این رو در این جلسه بیشتر در حوزه موارد اختلافی و زمان مذاکرات بحث شد چرا که 1+5 بر این اعتقاد بودند که مذاکرات باید در 6 ماه اول به پایان برسد و به گفته وزیر امور خارجه غربی ها در هفته آخر مذاکرات، فشار بسیاری را بر ایران تحمیل کردند. گفت وگوی کوتاهی با عباسعلی منصوری عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس پیرامون مذاکرات اخیر وین داشتیم که می خوانید:

تمدید 4 ماه مذاکرات چه فرصت و تهدیدی را برای طرفین مذاکرات خواهد داشت؟

در حال حاضر مذاکرات پیچیده بوده و به دلیل فواصلی که به وجود آمده، طرفین نیاز دارند که به موضوعات مختلفی که مدنظرشان است، بپردازند. با این حال با توجه به اینکه ایران در چارچوب تعهدات خود در ان پی تی حرکت کرده، چنانچه طرف مقابل عزم و اراده کافی را داشته باشد، می توان به توافق جامعی دست یافت. اکنون توپ در زمین طرف مقابل است، زیرا ایران خارج از چارچوب آژانس حرف نزده و هر صحبتی نیز در این چارچوب قرار دارد.

چرا مذاکرات تمدید شد؟

تمدید مذاکرات بدیهی بود. به این دلیل که هم طرف مقابل یعنی آمریکا وهم لابی صهیونیست، سعی کردند ایران را کشوری نشان دهند که خارج از چارچوب های بین المللی و قواعد حقوقی عمل و در مسیر ساخت سلاح های هسته ای پیش می رود. اما به یکباره ورق برگشت. به همین دلیل نیز برای آنها پذیرش اینکه ایران در مسیر صحیحی گام بر می دارد، سخت است. فکر می کنم با طولانی شدن زمان و حاشیه هایی که به متن وارد می کنند، می خواهند زمان بخرند.

آیا این امکان وجود دارد که طی این 4 ماه به توافق نهایی دست پیدا کنند؟

به نظرم امکان رسیدن به نتیجه خیلی زیاد است؛ هر دو طرف یعنی ایران و گروه 1+5 خواسته هایی دارند که در جایی با هم تلاقی پیدا می کند که در این تلاقی نیز می تواند منافع طرفین در آن لحاظ شده باشد.

اوباما وعده هایی را در عرصه سیاست خارجی داده که تا کنون هیچکدام از آنها محقق نشده است. آیا این امکان دارد که برای تحقق یکی از این وعده ها _ پرونده هسته ای ایران _ از مواضع خود کوتاه بیاید؟

به هر حال در دنیای سیاست استفاده از برگ های برنده یک اصل است و این برگ نیز می تواند کمک قابل توجهی به حزب دموکرات بکند. از طرفی با توجه به شفاف بودن فعالیت های ایران و مهر تایید آژانس بر تعهد ایران به توافق نامه ژنو و هم چنین تایید بازرسان آژانس از فعالیت های هسته ای ایران، می تواند استناد خوبی برای آنها باشد تا به توافق برسند و بتوانند در مقابل نقدهای تندروهای داخلی مورد استفاده قرار دهند. آنها راحت تر می توانند به این مسایل استناد کنند.

اگر به توافق نهایی دست پیدا کنند، آیا امکان تصویب پروتکل الحاقی توسط مجلس وجود دارد؟

این بحث باید در مجلس مطرح شود. بنده تنها یک رای داشته و 290 نماینده با مختصات خاص که در زمان خودش این موضوع مطرح و بر اساس روند مذاکراتی که دیکته می شود، تصمیم می گیرند.

اگر آمریکا پیش شرط امضای پروتکل الحاقی را برای دستیابی به توافق نهایی مطرح کند، آیا ایران می پذیرد؟

قطعا این کار را نمی کند. زیرا زمان به سود آمریکا نیست.

انتشار اولیه: جمعه 3 مرداد 1393 / باز انتشار : چهارشنبه 8 مرداد 1393