ایران به دنبال توافق نیست

پس از یک دوره سکوت تندروهای داخل ایران  خارج ایران باز هم فعالیت آن ها آغاز شده است. همانگونه که در داخل ایران برخی سیاستمداران تندرو انتقادات شدیدی به توافق ژنو  و مذاکرات هسته ای وارد می کنند در آمریکا نیز مخالفان دولت اوباما انتقادات شدیدی را به مذاکرات وارد می کنند. جنیفر روبین، از نئومحافظه کاران آمریکایی طی یادداشتی در روزنامه واشنگتن نوشت: دولت اوباما مجبور است که شواهد کاملا آشکار از بی میلی ایران در تسلیم تسلیحات هسته ای خود به منظور تداوم تظاهر به اینکه مذاکرات میان گروه 1+5 (پنج عضو دایم شورای امنیت و آلمان) و ایران مفید است را نادیده بگیرد.

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از واشنگتن پست، روبین در ادامه مدعی است: رئیس جمهوری آمریکا و مشاورانش تصمیم گرفته اند که رابطه میان حمایت روز افزون ایران از تروریسم و سرکوب داخلی با بلندپروازی های هسته ای را نبینند. زمانیکه مقامات ایرانی به طور علنی اعلام می کنند که برنامه تسلیحاتی خود را برنمی چینند، رئیس جمهور و مذاکره کنندگانش مانع نمی شوند.

بنابراین امید نداشته باشید که این گزارش وال استریت ژورنال باعث بیداری جان کری، وزیر خارجه آمریکا شود: «یک روحانی در خطبه ای که از تلویزیون ملی ایران پخش می شد افراد حاضر، از جمله محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری سابق ایران و رئیس سازمان انرژی اتمی ایران را به تقوا، کمک به فقرا و حمایت از توسعه برنامه هسته ای  ترغیب کرد. آیت الله امامی کاشانی در خبطه های خود در نماز جمعه دانشگاه تهران گفت: «این فناوری باعث پیشرفت کشور ما می شود و دشمنان ما مخالف چنین پیشرفتی هستند.» این خطبه نیز مانند دیگر سخنرانی ها و برنامه های تلویزیونی اخیر مقامات ارشد ایران، نشانه هایی از این موضوع داشت که دولت در حال آماده کردن ایرانیان برای هرگونه محدودیت جدی در فعالیت های هسته ای است. اما آمریکایی ها و اروپایی ها در مذاکراتی که ایران با قدرت های جهان دارد قصد دارند توانمندی هسته ای ایران را به طور قابل توجهی کاهش دهند تا مانع از توسعه تسلیحات هسته ای شوند که البته ایران پیگیری چنین برنامه ای را رد می کند. مقامات ایران برای رسیدن به توافقی که تحریم های بین المللی را کاهش دهد، باید امتیازهای قابل ملاحظه ای بدهند. اما مقامات آمریکایی و اروپایی نگرانند که ایران با معرفی این برنامه به عنوان یکی از دستاوردهای متمایز خود، پذیرش محدودیت های درخواستی غرب را سخت تر می کند.»

روبین پس از نقل قول از وال استریت ژورنال در ادامه می نویسد: نگران سخت تر شدن روند دستیابی به یک توافق هستند. واقعا جای تعجب دارد. شاید این مقامات آمریکایی و اروپایی باید نتیجه بگیرند که تمام این مسائل دال بر این است که آنها به دنبال توافق نیستند و هرگز محدودیت های درخواستی غرب را نخواهند پذیرفت.

روبین معتقد است حتی در مورد مسائل «آسان» نیز توافقی با ایران اتفاق نیافتاده: «علی اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران روز چهارشنبه گفت که تهران آماده طراحی دوباره راکتور آب سنگین اراک است تا تولید پلوتونیوم آن به شدت کاهش بیابد. با این حال وی در اظهارات روز یکشنبه خود اعلام کرد که ایران باید 30 هزار سانتریفیوژ دیگر بسازد. دیپلمات های آمریکایی که در این روند دیپلماتیک شرکت دارند می گویند اراک یکی از مسائل آسانتر برای رسیدگی و حل و فصل است. آنها می گویند اصلا مشخص نیست که تهران هزاران سانتریفیوژ خود را برچیند یا همانطور که واشنگتن می خواهد، برنامه موشکی خود را تعدیل کند.»

تمام این مسائل به یک دلیل اساسی مهم هستند: زمانیکه در 20 جولای به یک توافق نهایی نرسیم، جان کری از کنگره زمان بیشتری خواهد خواست چراکه پیشرفت هایی در جریان است. کنگره باید در پاسخگویی به این مسئله موضعی آشکار بگیرد: اینکه هیچ نشانه ای از پیشرفت روی میز نیست. تنها پیشرفت، در بهبود اقتصاد ایران است. در این تاریخ زمان زیادی از تحریم های فلج کننده خواهد گذشت.

وی در پایان می نویسد: بازی به تاخیر انداختن هری رید، رهبر اکثریت سنا به واسطه وعده های کاخ سفید باید پایان بیابد و کنگره باید بررسی چگونگی کمک به اسرائیل در صورت لزوم استفاده از گزینه نظامی را آغاز کند. این اقدام قرار نیست که خوشایند کاخ سفید باشد و حتی به مزاق انزواطلبان جناح راست که در راستای استراتژی مهار ایران نیز نخواهد بود اما تعداد بسیاری از قانون گذاران درک می کنند که این مذاکرات یک شوخی است و دریچه تحریم هی بیشتر نیز با سرعتی بالا در حال بسته شدن است.