گرم شدن روابط ایران- آمریکا، خطرناک تر از موشک!

روزنامه اسرائیلی هاآرتص طی گزارشی در مورد بهبود روابط ایران و آمریکا پس از نهایی شدن توافق موقت ژنو و احتمال تغییر رویکرد واشنگتن در قبال تهران نوشت: واشنگتن علیرغم همکاری های امنیتی و اطلاعاتی با اسرائیل، شرکای معقولی در میان مقامات جدید ایرانی برای خود یافته است.

به گزارش سرویس بین الملل فرارو، این روزنامه اسرائیلی با دستمایه قرار دادن ادعای توقیف یک کشتی ایرانی حامل موشک در ادامه نوشت: اسرائیل در حالی از توقیف یک کشتی حامل موشک های ایرانی در دریای سرخ خبر داد که اختلافات میان تل آویو و واشنگتن رو به فزونی است. این اختلاف نتیجه تقریبا اجتناب ناپذیر توافق موقتی است که طی ماه نوامبر در ژنو میان تهران و قدرت های اصلی جهان، با هدف محدود کردن برنامه هسته ای ایران نهایی شد.

به عقیده مقامات اسرائیل واشنگتن در توافق موقت امتیازات افراطی را بدون آنکه مابه ازای برابری از سوی ایران دریافت کرده باشد، واگذار کرده و اسرائیل با این مسئله به شدت مخالف است. اما این تنها دلیل شکوه و شکایت تل آویو نیست: اسرائیل نه تنها نگران است که دولت آمریکا در ادامه این مسیر آماده امتیازدهی بیشتر باشد، بلکه اعتقاد باراک اوباما و مشاورانش به این مسئله که سیاست خوشرویی حسن روحانی بازتاب تغییری قابل توجه در رویکرد تهران است و می تواند در آینده کاهش تحریم ها را به دنبال داشته باشد، نگرانی تل آویو را افزایش داده است. در واقع آمریکا ظاهرا به طور فعالانه به دنبال زمینه های همگرایی منافع با ایران است.

تردیدهای اسرائیل بلافاصله پس از نهایی شدن توافق ژنو آغاز شد. بیش فعالی دولت اوباما در حمله به طرح تجدید تحریم های آیپک علیه ایران در کنگره، احتمالا بازتاب تعهداتی است که واشنگتن پیش از نهایی شدن این توافق به ایران داده بود. تل آویو همچنین در مورد بیانات محکم و مداوم واشنگتن مبنی بر لزوم ممانعت از دستیابی ایران به سلاح هسته ای تردید دارد.

آمریکا لفظ «محور شرارت» خود را مدت ها قبل کنار گذاشت و حال از مانورهای پیچیده میان بسیاری از کمپ های رقیب در خاورمیانه سخن می گوید. واشنگتن شرکای معقولی میان مقامات ارشد ایران برای خود می بیند و حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران که همکاری با وی در صورت لزوم ممکن خواهد بود، در میان این شرکا است.

آمریکا در بسیاری از مسائل منطقه ای که تهران درشان نفوذ دارد، می تواند از کمک ایران بهره ببرد. برای مثال پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان در پایان سال جاری میلادی، ایران می تواند به ثبات شرایط در افغانستان کمک کند.ضمن اینکه تهران نفوذ قابل توجهی در دولت شیعی عراق دارد.

مهمتر از همه اینکه ایران بازیگری است که در مورد سوریه می توان رویش حساب کرد. بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه بدون حمایت تهران و مسکو خیلی قبل تر از اینکه در محاصره صدها گروه شورشی که سعی دارند سرنگونش کنند، قرار می گرفت. در نشست اخیر ژنو نیز در مورد سوریه، مسئله امکان حضور ایران در مذاکرات مطرح شد. نشانه های تغییر رویکرد آمریکا در قبال سوریه به قدرت رو به افزایش گروه های اصلی مخالف که با القاعده در ارتباط هستند، مربوط می شود. جیمز کلاپر، مدیر سرویس اطلاعات ملی آمریکا اخیرا در سخنرانی کنگره ای خود اعلام کرد سازمان هایی که تحت حمایت القاعده فعالیت می کنند، قصد انجام حملات تروریستی در آمریکا را دارند.

آمریکایی ها مانند دیگر کشورهای غربی اخیرا از خودشان می پرسند که کدام نتیجه برای جنگ داخلی سوریه بهتر است: پیروزی اتحاد اسد- ایران- حزب الله یا پیروزی اپوزیسیونی که مایل به تحمیل یک رژیم اسلامگرای سنی افراطی در این کشور است. اگر احتمال دوم بدتر است، پس شاید ایران دیگر منفور نباشد. اما برای اسرائیل هیچیک از این دو گزینه قابل قبول نیست.