عراقچی: در ژنو 3 دو بار قهر کردیم
عضو ارشد تیم مذاکره کننده ایران با 1+5 با بیان اینکه دوران مذاکرات دوران پراسترس و پرتنشی بود، گفت: حداقل در ژنو 3 دو بار با قهر و تلخی جلسه را ترک کردیم. بعد دوباره واسطه شدند و قرارداد را اصلاح کردند. یک بار اصلا یک جلسه را نرفتیم و کنسل کردیم و گفتیم که حاضر نیستیم تا تکلیف یک موردی روشن نشود در آن جلسه شرکت کنیم. دوران پراسترس و پرتنشی بود.
به گزارش ایسنا سیدعباس عراقچی گفت: متن تفاهم شده بین ایران و 1+5 را نمی شود توافق حقوقی دارای تعهدات الزام آور دانست بلکه بیشتر شبیه یک بیانیه سیاسی است که در آن دو طرف مذاکره اقداماتی که هر کدام به صورت داوطلبانه برای یک دوره زمانی مشخص انجام می دهند را فهرست کرده اند که گام اول برای رسیدن به توافق جامع به شمار می رود.
وی با اشاره به مذاکرات پیشین ایران و 1+5 و تفاوت آن با این دوره از مذاکرات، اظهار کرد: در فروردین سال 91 در مذاکرات استانبول که برادر عزیزمان آقای جلیلی مذاکره کننده بودند توافق جدیدی درباره روند گام به گام شد اما قبلا پیشنهاداتی که ارائه می شد فقط شامل گام اول بود و ما صرفا راجع به گام اول صحبت می کردیم. این موضوع یک حس بی اعتمادی نسبت به مذاکرات ایجاد می کرد و آینده مبهمی داشت. برای پوشش دادن این نقطه ضعف در دور مذاکرات جدید هدف مشترک را تعریف کنیم.
گزیده سخنان وی از این قرار است:
*مذاکراتی که صورت گرفت محصول تجربیات قبلی و چه بسا تجربیات بیش از 30 سال گذشته انقلاب بوده است. به هیچ وجه به آمریکایی ها خوش بین نیستیم و به صراحت به آنها گفته ایم که ما، مردم و رهبری ایران به شما بدبین هستند.
*هر لحظه احساس کنیم طرف مقابل به تعهدات خود عمل نمی کند و در اقداماتی که باید انجام دهد کوتاهی می کند و نمی خواهد آن را انجام دهد بلافاصله روند را متوقف می کنیم. در گام اول تمامی اقدامات به صورتی است که ساختار برنامه هسته یی ایران را به صورت کامل حفظ می کند. هیچ عقب گردی در آن نیست.
* ما قبول کردیم که برنامه خود را از نظر کمی گسترش ندهیم اما از نظر کیفی برنامه ما گسترش خود را دارد و ساختار به طور کامل حفظ می شود. در تمام شش ماه اگر احساس کنیم که طرف مقابل به تعهدات خود به طور کامل عمل نکرده به جایگاه اول باز می گردیم.
* در سندی که با 1+5 توافق کردیم چند قسمت وجود دارد که درباره ارقام و اعداد صحبت می کند که در آن گفته شده درباره این ارقام توافق خواهد شد. قرار بود آمریکایی ها بیانیه جداگانه ای بدهند و این ارقام را در آن ذکر کنند. مثلا در متن سند می گویند بخشی از درآمدهای نفتی ایران در خارج از کشور به ایران باز می گردد که میزانش مورد توافق قرار خواهد گرفت. ما درباره میزان آن توافق کردیم اما به دلایلی تصمیم گرفتیم آن را در سند نیاوریم. آمریکایی ها قرار بود جداگانه آن را اعلام کنند مثلا بخشی که مربوط به درآمدهای نفتی ایران و یا دانشجویان است اما آمریکایی ها در این فکت شیت سند را از زاویه خود تحلیل، ارزیابی و معرفی کردند. این نوعی فضاسازی رسانه ای است که هیچ توجیهی ندارد.
*اتفاقا این اطلاعیه مورد انتقاد برخی رسانه های آمریکایی نیز واقع شد همان طور که واشنگتن پست به کاخ سفید انتقاد کرده بود که شما برخی از موارد را به درستی اشاره نکردید و در واقع به ایران حق غنی سازی را داده اید اما به ما نمی گویید. از نظر ما بیانیه کاخ سفید هیچ ارزشی نسبت به توافق ندارد جز آنچه که مربوط به مشخص کردن ارقام است.
*در این نوع مذاکرات باید دید آنکه بیشتر سر و صدا می کند معلوم است که بیشتر امتیاز داده است و می خواهد با حرف ها و فضاسازی ها و تفاسیر امتیاز دادن خود را جبران کند. مفاد توافق روشن است اما تفسیرهایی را مطرح می کنند البته بخشی از این واکنش ها قابل درک است تا بتوانند به آن دسته از اعضای کنگره که مخالف این مذاکرات بودند و رژیم صهیونیستی و دوستان خود در منطقه که آنها هم مخالف بودند نشان دهند که ما امتیازات زیادی ندادیم اما خود سند گویاست و نیازی به مراجعه به تفاسیر ندارد. کاملا گویا است که ایران یک طرف و شش کشور قدرتمند در طرف دیگر توافقی صورت دادند که ایران در یک سو کلیات برنامه هسته یی، غنی سازی و حقوق کامل هسته یی اش به رسمیت شناخته می شود. اینکه آمریکایی ها چگونه موضوع را مطرح می کنند مهم نیست. قبل از اینکه دعوا سر نقش غنی سازی باشد بر سر اراده های دو طرف است.
* ما 10 سال با شش قدرت دنیا دعوا داشته ایم. نبرد اراده ها جریان داشت. در طول این سال ها هر کاری که می توانستند انجام دادند. در این توافق اراده ایران غالب بود. این دستاورد بزرگی است که نباید آن را کم رنگ کنیم.
*{در واکنش به اینکه آمریکایی ها گفته اند تنها پنج درصد از تحریم ها را لغو کرده اند} به آنها که از پنج درصد سخن می گویند توصیه می کنم یک بار دیگر حساب و کتاب کنند چون ارقام هیچگونه با پنج درصد تطابق ندارد. ساختار برنامه هسته یی ایران حفظ شده اما از آن سو ساختار تحریم ها، شکاف ها و ترک هایی برداشته است که می تواند آن را دچار مشکل کند. پنجاه درصد تحریم ها ناشی از فشار و بار روانی تحریم ها بود. در مواردی هیچ قانونی برای تحریم ها وجود ندارد اما در عمل بسیاری از شرکت ها از ترس ایجاد مشکل برایشان وارد برخی معاملات نمی شوند. اولین ترتیب این توافق از بین رفتن بار و فشار روانی است که شاکله و هیبت تحریم ها را از بین برده است.
به گزارش ایسنا سیدعباس عراقچی گفت: متن تفاهم شده بین ایران و 1+5 را نمی شود توافق حقوقی دارای تعهدات الزام آور دانست بلکه بیشتر شبیه یک بیانیه سیاسی است که در آن دو طرف مذاکره اقداماتی که هر کدام به صورت داوطلبانه برای یک دوره زمانی مشخص انجام می دهند را فهرست کرده اند که گام اول برای رسیدن به توافق جامع به شمار می رود.
وی با اشاره به مذاکرات پیشین ایران و 1+5 و تفاوت آن با این دوره از مذاکرات، اظهار کرد: در فروردین سال 91 در مذاکرات استانبول که برادر عزیزمان آقای جلیلی مذاکره کننده بودند توافق جدیدی درباره روند گام به گام شد اما قبلا پیشنهاداتی که ارائه می شد فقط شامل گام اول بود و ما صرفا راجع به گام اول صحبت می کردیم. این موضوع یک حس بی اعتمادی نسبت به مذاکرات ایجاد می کرد و آینده مبهمی داشت. برای پوشش دادن این نقطه ضعف در دور مذاکرات جدید هدف مشترک را تعریف کنیم.
گزیده سخنان وی از این قرار است:
*مذاکراتی که صورت گرفت محصول تجربیات قبلی و چه بسا تجربیات بیش از 30 سال گذشته انقلاب بوده است. به هیچ وجه به آمریکایی ها خوش بین نیستیم و به صراحت به آنها گفته ایم که ما، مردم و رهبری ایران به شما بدبین هستند.
*هر لحظه احساس کنیم طرف مقابل به تعهدات خود عمل نمی کند و در اقداماتی که باید انجام دهد کوتاهی می کند و نمی خواهد آن را انجام دهد بلافاصله روند را متوقف می کنیم. در گام اول تمامی اقدامات به صورتی است که ساختار برنامه هسته یی ایران را به صورت کامل حفظ می کند. هیچ عقب گردی در آن نیست.
* ما قبول کردیم که برنامه خود را از نظر کمی گسترش ندهیم اما از نظر کیفی برنامه ما گسترش خود را دارد و ساختار به طور کامل حفظ می شود. در تمام شش ماه اگر احساس کنیم که طرف مقابل به تعهدات خود به طور کامل عمل نکرده به جایگاه اول باز می گردیم.
* در سندی که با 1+5 توافق کردیم چند قسمت وجود دارد که درباره ارقام و اعداد صحبت می کند که در آن گفته شده درباره این ارقام توافق خواهد شد. قرار بود آمریکایی ها بیانیه جداگانه ای بدهند و این ارقام را در آن ذکر کنند. مثلا در متن سند می گویند بخشی از درآمدهای نفتی ایران در خارج از کشور به ایران باز می گردد که میزانش مورد توافق قرار خواهد گرفت. ما درباره میزان آن توافق کردیم اما به دلایلی تصمیم گرفتیم آن را در سند نیاوریم. آمریکایی ها قرار بود جداگانه آن را اعلام کنند مثلا بخشی که مربوط به درآمدهای نفتی ایران و یا دانشجویان است اما آمریکایی ها در این فکت شیت سند را از زاویه خود تحلیل، ارزیابی و معرفی کردند. این نوعی فضاسازی رسانه ای است که هیچ توجیهی ندارد.
*اتفاقا این اطلاعیه مورد انتقاد برخی رسانه های آمریکایی نیز واقع شد همان طور که واشنگتن پست به کاخ سفید انتقاد کرده بود که شما برخی از موارد را به درستی اشاره نکردید و در واقع به ایران حق غنی سازی را داده اید اما به ما نمی گویید. از نظر ما بیانیه کاخ سفید هیچ ارزشی نسبت به توافق ندارد جز آنچه که مربوط به مشخص کردن ارقام است.
*در این نوع مذاکرات باید دید آنکه بیشتر سر و صدا می کند معلوم است که بیشتر امتیاز داده است و می خواهد با حرف ها و فضاسازی ها و تفاسیر امتیاز دادن خود را جبران کند. مفاد توافق روشن است اما تفسیرهایی را مطرح می کنند البته بخشی از این واکنش ها قابل درک است تا بتوانند به آن دسته از اعضای کنگره که مخالف این مذاکرات بودند و رژیم صهیونیستی و دوستان خود در منطقه که آنها هم مخالف بودند نشان دهند که ما امتیازات زیادی ندادیم اما خود سند گویاست و نیازی به مراجعه به تفاسیر ندارد. کاملا گویا است که ایران یک طرف و شش کشور قدرتمند در طرف دیگر توافقی صورت دادند که ایران در یک سو کلیات برنامه هسته یی، غنی سازی و حقوق کامل هسته یی اش به رسمیت شناخته می شود. اینکه آمریکایی ها چگونه موضوع را مطرح می کنند مهم نیست. قبل از اینکه دعوا سر نقش غنی سازی باشد بر سر اراده های دو طرف است.
* ما 10 سال با شش قدرت دنیا دعوا داشته ایم. نبرد اراده ها جریان داشت. در طول این سال ها هر کاری که می توانستند انجام دادند. در این توافق اراده ایران غالب بود. این دستاورد بزرگی است که نباید آن را کم رنگ کنیم.
*{در واکنش به اینکه آمریکایی ها گفته اند تنها پنج درصد از تحریم ها را لغو کرده اند} به آنها که از پنج درصد سخن می گویند توصیه می کنم یک بار دیگر حساب و کتاب کنند چون ارقام هیچگونه با پنج درصد تطابق ندارد. ساختار برنامه هسته یی ایران حفظ شده اما از آن سو ساختار تحریم ها، شکاف ها و ترک هایی برداشته است که می تواند آن را دچار مشکل کند. پنجاه درصد تحریم ها ناشی از فشار و بار روانی تحریم ها بود. در مواردی هیچ قانونی برای تحریم ها وجود ندارد اما در عمل بسیاری از شرکت ها از ترس ایجاد مشکل برایشان وارد برخی معاملات نمی شوند. اولین ترتیب این توافق از بین رفتن بار و فشار روانی است که شاکله و هیبت تحریم ها را از بین برده است.
نظر شما :