گنبد دفاعی اسرائیل در یک جنگ تمام عیار با ایران فرو می‌ریزد

«ناتان فابر» کارشناس سامانه های دفاع موشکی در گزارشی به شدت از راهبرد دفاعی اسرائیل در برابر حملات موشکی انتقاد کرده و نوشته است این سپر دفاعی در یک جنگ تمام عیار به طور کامل شکست می خورد.

به گزارش خبرگزاری فارس، روزنامه صهیونیستی «جروزالم پست» در گزارشی با اشاره به نظرات «ناتان فابر» کارشناس سامانه های ضدموشک های بالستیک، نوشته است راهبرد اسرائیل در به کارگیری سپر چند لایه دفاع موشکی نقاط ضعفی دارد که ممکن است در یک جنگ تمام عیار اسرائیل را با مشکل مواجه کند.

فابر در یادداشتی که در پایگاه اینترنتی بنیاد «ماگن لارف» منتشر کرده، کارایی سپر چند لایه دفاع موشکی اسرائیل را زیر سوال برده و نوشته است در صورتی که اسرائیل در یک جنگ تمام عیار و به صورت همزمان در چند جبهه با دشمنی مواجه شود که توانایی شلیک روزانه صدها یا هزاران موشک را داشته باشد، این گنبد چند لایه به دلایل اقتصادی، عملیاتی و فنی فرو می ریزد.

راهبرد سپر دفاعی چند لایه

راهبردی که رژیم صهیونیستی برای دفاع از خود در برابر حملات موشکی در پیش گرفته، بر پایه استقرار سامانه های دفاعی متنوع و ایجاد لایه های متعدد در برابر حملات موشکی شکل گرفته است. در این ساختار، هر سامانه دفاعی، موشک های ورودی در ارتفاع تعریف شده را هدف قرار می دهد و عملا هر سامانه گنبدی با ارتفاع منحصر به فرد تشکیل می دهد.

«گنبد آهنین» (برد کوتاه)، و «فلاخن داوود» (برد متوسط)، «پیکان 2 و 3» (برد متوسط و بلند) تعدادی از این سامانه ها هستند که هریک رنج منحصر به فرد خود را پوشش داده و در صورت تکمیل پروژه، سیستم دفاعی فراگیری را ایجاد می کنند، که اسرائیل آن را «گیج کننده» (Stunner) نامیده است. شرکت اسرائیلی «رافائل» با مشارکت شرکت آمریکایی «ریتیون» در حال تکمیل این پروژه است، اما هزینه ها بالا به همراه مشکلات اقتصادی در آمریکا و سرزمین های اشغالی موجب شده تا پیشرفت آن با مشکلاتی مواجه باشد. سامانه کوتاه برد «گنبد آهنین» تنها بخش از این سپر چند لایه است که تاکنون به صورت فعال و عملیاتی مورد استفاده قرار گرفته است.

فابر نیز به این موضوع اشاره می کند و می گوید در بین تمام این سامانه ها فقط گنبد آهنین است که اکنون به صورت فعال کار می کند. «فلاخن داوود» و «پیکان» دستکم تا چندین سال دیگر نمی توانند در جنگ ها نقشی ایفا کنند. موشک های پاتریوتی هم که اسرائیل برای کسب اطمینان بیشتر مستقر کرده، در سال 1991 و در جریان حمله «صدام حسین» نشان دادند که قابل اطمینان نیستند.

وی که 30 سال در صنعت دفاع هوایی فعالیت کرده و 10 نیز در شرکت «ویلز» که به نیروی هوایی ارتش اسرائیل مشاوره می دهد، مشغول بوده، معتقد است که سامانه دفاع موشکی اسرائیل به تنهایی قادر به پاسخگویی به حملات نیست. در سال 2012 و در جریان جنگ هشت روزه غزه، شرکت «رافائل» بر خلاف وعده های قبلی خود اعلام کرد «گنبد آهنین» به دلیل مسائل فنی قادر به محافظت از «سدروت» و دیگر مناطق نزدیک به مرز غزه در برابر راکت ها نیست. فابر در آن زمان هم اعلام کرد که اسرائیل باید دستکم به عنوان راهکاری موقت، از سامانه های آمریکایی موسوم به «فالانکس» استفاده کند.

شبیه سازی جنگ آینده با محور مقاومت

فابر در یادداشت خود بر اساس اسناد خارج از طبقه بندی، نوشته است که در جنگ احتمالی، اسرائیل باید با 800 موشک بالستیک ایران، 400 موشک اسکاد سوریه، بین 500 تا 1000 موشک تاکتیکی برد محدود «فاتح» و «فجر» حماس و فتح، و بیش از 100 هزار راکت تحت اختیار سوریه، حماس و حزب الله روبرو خواهد بود.

وی مدعی شده است که در میان این موشک ها، یک سوم آن ها توسط نیروی هوایی اسرائیل مورد اصابت قرار می گیرد. یک سوم به دلیل مشکلات فنی شلیک نمی شوند، اما یک سوم باقی مانده به سمت اهداف تعیین شده حرکت می کنند. به گفته فابر، این برآورد رایج در میان کارشناسان نظامی و جامعه اطلاعاتی اسرائیل است.

این کارشناس برجسته امور نظامی، در تحلیل های خود اینطور فرض می کند که یک سوم از موشک های دور برد، اغلب موشک های برد متوسط و حدود نیمی از راکت ها دقیقا به سمت هدف حرکت کنند.

هزینه های هنگفت ورود به جنگی تمام عیار

او در این مورد می گوید: برای مواجهه با این تهدید عظیم، چند موشک رهگیر لازم داریم؟ برای زدن هر موشک بالستیک، دو موشک رهگیر لازم است. علاوه بر این، در یک جنگ واقعی، نظامیان اسرائیل قطعا مرتکب اشتباهاتی هم می شوند که این هم یعنی موشک های زیادی هم به هدر می روند. و این یعنی اسرائیل برای زدن 400 موشک بالستیک، بین 800 تا 1000 موشک رهگیر نیاز دارد. یک رهگیر «پیکان» (2 یا 3) 3 میلیون دلار قیمت دارد. و این هم به این معنی است که شلیک این تعداد موشک، بین 2.4 تا 3 میلیارد دلار هزینه می برد. اسرائیل برای هدف قرار دادن موشک های تاکتیکی (برد متوسط) هم به دو موشک رهگیر نیاز دارد. از آنجا که قیمت هر موشک رهگیر «فلاخن داوود» هم حدود 1 میلیون دلار است، مجموعا 1 تا 2 میلیارد دلار باید برای زدن این موشک ها، خرج کرد.

فابر می افزاید: ما باید هزینه استقرار سامانه دفاعی و قیمت هر سامانه را نیز لحاظ کنیم که این امر هزینه ها را تا دو برابر افزایش می دهد. اسرائیل علیه راکت های کوتاه برد هم به 60 هزار موشک رهگیر نیاز دارد، که هرکدام 100 هزار دلار قیمت دارد، و این یعنی مجموعا 6 میلیارد دلار هزینه دیگر. تازه این هزینه جدا از هزینه استقرار احتمالی سامانه های بیشتر است.

وی در پایان به دو جمع بندی عمده می رسد: یکی از لحاظ اقتصادی و دیگر از لحاظ عملیاتی. به گفته فابر اسرائیل در لحاظ مالی، در جریان یک جنگ، به موشک های رهگیری به ارزش بیش از 10 میلیارد دلار نیاز دارد. اسرائیل در چنین جنگی قطعا مجبور خواهد بود تمام ذخایر موشکی خود را مورد استفاده قرار دهد، و به همین جهت به مبلغ مشابهی هم برای جبران ذخایر مصرف شده نیاز خواهد داشت. بافر چنین هزینه ای را بی معنی و غیرقابل باور دانسته است.

فابر از لحاظ عملیاتی هم قدرت راهبرد دفاعی اسرائیل را زیر سوال برده می گوید اسرائیل امروز در برابر موشک های بالستیک مصونیت ندارد. مصونیت در آینده نیز کاملا در هاله ای از ابهام است.

وی ادعای شرکت «رافائل» مبنی بر کارایی 85درصدی سامانه «گنبد آهنین» را هم رد می کند و می گوید این سامانه در بهترین حالت 66درصد کارایی دارد.

بافر در پایان خطاب به حامیان سامانه های دفاع موشکی نظیر «گنبد آهنین» هم می گوید تاکنون هم آنچه که جان اسرائیلی ها را در برابر راکت ها حفظ کرده، پناهگاه هایی بوده که اسرائیلی ها در مواقع حملات راکتی به آن پناه برده اند.