صالحی از خیانت به ایران سخن می‌گوید یا از خدمت؟

تابناک : علی اکبر صالحی وزیر خارجه ای که در حال رفتن از دولت و جایگزینی با وزیر جدید است، از سختی های دوران وزارت خود سخن گفته است، سخن گفتنی که بسیار قابل تامل است!

آقای وزیر که سابقه طولانی کار در بخش های مختلف کشور را دارد در بخشی از آخرین سخنان خود که مطبوعاتی شده است در باره سختی های کار وزیر خارجه و سنگ اندازی ها در کار وی گفته است: «سه بار قطر رفتم هر سه بار با موضع گیری عزیزان درباره قطر مواجه شد که یک بار امیر قطر در حالی که بنده اطلاعی نداشتم مطلبی را به من نشان داد و گفت این موضع گیری صورت گرفته. البته ما همیشه اعلام کرده ایم که نظرات رسمی از طریق وزارت خارجه و سیاست های کلی از سوی مقام معظم رهبری ترسیم می شود.»

وی ادامه داده است که: «چند بار می خواستم به عربستان بروم اما نرفتم چون در سیاست خارجه این گونه نیست که وزیر شخصا تصمیم بگیرد بلکه می بایست اجماع باشد و البته بعدا به کسانی که جلوی ما را گرفتند نقد خود را منتقل کردم. درباره آمریکا هم همین طور است، مگر می شود کسی بدون نظر رهبری کاری بکند یا حرفی بزند.»

این تنها مورد از اعتراض به دخالت افراد غیر مرتبط در کار سیاست خارجی کشور نیست. پیش از این محمود احمدی نژاد مجبور شد یک بار برای مقامات ترکیه توضیح دهد که مواضع چه کسانی را موضع رسمی ایران در نظر بگیرند. با ادامه این روند، کار به جایی رسید که اردوغان نخست وزیر ترکیه در مورد این پراکندگی ها و تناقضات گفت: وقتی با رئیس جمهور ایران در این باره سخن می گوییم، او می گوید که مواضع این افراد، موضع ایران نیست؛ اما بناگاه افرادی ظاهر می شوند و سخنانی بر زبان می رانند؛ اصولا مشخص نیست در ایران چه کسی از جانب چه کسی سخن می گوید! مشخص نیست، چه کسی در ایران موضع این کشور را اعلام می کند!

وزیر خارجه کسانی را که سه بار همزمان با سفر وی به قطر دست به انتشار مطالب و بیان سخنان مخالف زده اند، معرفی نکرده است ولی با توجه به این که صالحی سه بار در آبان و اردیبهشت ۱۳۹۰و اخیرا در تیرماه ۱۳۹۲ به قطر سفر کرده است، بررسی دقیق رسانه های کشور در این مواقع احتمالا نشان خواهد داد که چه کسانی مورد نظر وی هستند.

ممکن است در روند اجرایی سیاست خارجی کشور، نوعی از تقسیم کار صورت گرفته باشد تا بخش های مختلف پیام های متفاوت ولی لازم را به طرف مقابل ارسال کنند. این در حالی است که نوع گلایه وزیر خارجه نشان دهنده نوعی از سنگ اندازی در کار وزارت خارجه است که صالحی حتی در آخرین روزهای کار خود هم از آن گله دارد. ظاهرا کسانی به دنبال منافع خود و یا به خاطر اختلاف فکری خود با وزیر خارجه پا را به طور دائم از حدود خود بیرون گذاشته اند.