چاره‌ای جز مذاکره نیست

دیپلماسی ایرانی: اختلاف های سیاسی که در حال حاضر در کشور وجود دارد به رغم سختی ها و تلخی های آن، همگی در راستای طرح نقطه نظرات مختلف است و هنوز از قانون عبور نکرده است. برای همین همچنان می توان امیدوار بود که به راه حلی که به سود کشور باشد، رسید، یعنی بتواند اختلافات را حل کند، مواضع همیشه مانع را از مقابل روند سیاسی کشور بردارد یا کاری کند که دیگر کشور به بن بست نرسد. این وضعیتی است که اکنون در عراق با آن مواجه شده ایم.

به نظر می رسد تا کنون ما نتوانسته ایم پوشش موفقی برای کش مکش های سیاسی خود ایجاد کنیم و هر چه صدایمان بلند می شود، شیون ها نیز بلندتر می شود. حوادث تروریستی وحشتناکی که این روزها در خیابان های مختلف کشور شاهدیم و همگی اذعان دارند که دلیل اصلی آن افزایش تنش های سیاسی کشور است، دلیلی بر این ادعا است. برای همین گفت وگو تنها راه حل باقی مانده برای حل مشکلاتمان است. اگر بر اجرای دقیق قانون اساسی تاکید شود و مسیر سیاسی به گونه ای پیش رود که به یک راهکار عملی برسیم آن گاه می توانیم چگونگی رسیدن به راه حل ها را نیز دریابیم و هم زمان تک تک آنها را به اجرا در آوریم.

اگر انفجارهایی که در بغداد و دیگر استان های کشور رخ دادند، همگی متوقف شوند، قبل از هر چیز لازم است که فورا عاملان آنها دستگیر شده و تسلیم دستگاه قضایی کشور شوند تا مورد محاکمه قرار بگیرند. در عین حل باید جلوی بحران هایی که بر وضعیت امنیتی کشور تاثیر می گذارند نیز گرفته شود. تروریسم همیشه از اختلاف های موجود استفاده کرده و تلاش کرده است به ملت ضربه بزند و مردم بی گناه را به کشتن دهد. بنابر این همه وظیفه دارند در برابر تروریسم بایستند و تلاش های خود را برای پیگرد عوامل تروریستی مضاعف کنند. باید همیشه از نهادهای امنیتی کشور حمایت قاطع و کامل شود و همگی پشت آنها بایستند تا بتوانند با قوت قلب و با قدرت به عزل تندروها از کشور بپردازند، با تروریست ها مبارزه کنند و فضا را بر طایفه گراها و کسانی که تلاش می کنند طایفه گری را در کشور رواج دهند، بگیرند. نباید به هیچ وجه با کسی که می کشد و شمشیر از رو می بندد با تساهل برخورد کرد. چرا که تساهل با فرد تروریست به معنای اهانت به خون شهروند عراقی است. هیچ شکی نیست که اختلاف های جدی میان جریان های سیاسی بر سر پرونده های مختلف وجود دارد. اما ما قانون اساسی و پارلمان داریم و می توانیم همه چیز را از راه های قانونی زیر سقف پارلمان حل و فصل کنیم. هیچ کس نمی تواند تصور کند که آن چه در کشور رخ می دهد اختلافاتی است که یک طرف از آن سود می برد و طرف دیگر ضرر می بیند. همه از این اختلاف ها تاثیر می پذیرند و در این میان نیاز به جایگاهی مناسب برای حل مشکلات وجود دارد.

دعوت سید عمار حکیم، رئیس مجلس اعلای اسلامی عراق که خواستار یافتن طرحی از سوی رهبران جریان های سیاسی برای پایان دادن به مشکلات و بحران سیاسی جاری در کشور شد و از همه خواست که از طریق طرحی ملی پشت میز مذاکره بنشینند، چیزی است که در ادامه دعوت های گذشته برای نشستن پشت میز مذاکره مطرح می شد و او نیز همواره بر پیگری آن تاکید می کرد. دعوت او در این وضعیت و در این ظرفیت زمانی فضایی برای گشایش و خرق فضای بسته کشور با هدف رسیدن به راه حل با ایجاد رویکردی مشترک برای تحقق آروزها و خواسته های مردم محسوب می شود.

جریان های سیاسی عراقی چاره ای ندارند جز این که نشست آشتی ملی پیشنهادی را بپذیرند و همان طور که همه از آن استقبال کردند، عملا نیز از آن استقبال شود تا ضمن نشستن پشت میز مذاکره و چانه زنی صریح و بی پرده جریان های سیاسی با یکدیگر راه حلی برای پایان دادن به مشکلات عراق یافت شود. مشکلاتی که واقعا مردم را به ستوه آورده است و رفته رفته امنیت جان و روان مردم را می خورد./11

انتشار اولیه: شنبه 11 خرداد 1392/ باز انتشار: پنجشنبه 16 خرداد 1392