آیا نفوذ آیپک بر واشنگتن رو به افول است؟

 در شرایطی که انتظار می رود بیش از 12 هزار نماینده در کنفرانس کمیته روابط عمومی آمریکا-اسرائیل (آیپک) در واشنگتن شرکت کنند، یک تحلیلگر مسائل ژئوپولتیک در گفت وگو با راشا تودی عنوان داشت: از آنجایی که رئیس جمهوری آمریکا و نخست وزیر اسرائیل تصمیم گرفتند که در این گردهمایی شرکت نکنند، به نظر می رسد که این لابی در حال از دست دادن نفوذ خود است.

رژیم صهیونیستی می تواند اولین رژیمی باشد که از جایگاه رسمی "متحد استراتژیک اصلی" آمریکا برخوردار شود. این طرح پیشنهادی در بین موضوعاتی است که قرار است امروز (یکشنبه) در نشست کمیته روابط عمومی آمریکا - اسرائیل (آیپک) در واشنگتن مورد بررسی قرار بگیرد.

پاتریک هنینگسن، تحلیلگر مسائل ژئوپولتیک می گوید، در شرایطی که اسرائیل در تلاش است تا "بلندی های جولان را تصرف کرده و آن را به عنوان ناحیه امنیتی حفظ نماید"، لابی اسرائیلی تلاش خواهد کرد تا سیاستمداران آمریکایی را متقاعد کند تا از برنامه این رژیم در درگیری سوریه پشتیبانی کنند.

اما رئیس جمهوری آمریکا یا نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای اولین بار در هفت سال گذشته در این گردهمایی شرکت نخواهند کرد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پاتریک هنینگسن، تحلیلگر مسائل ژئوپولتیک در گفت وگویی با پایگاه خبری راشا تودی اظهار کرد که لابی اسرائیل در حال از دست دادن نفوذ خود بر واشنگتن است.

وی در پاسخ به این سوال که اگر اسرائیل اتحاد خود با آمریکا را استحکام بخشد، آمریکا چگونه حدود لازم برای کنترل این هم پیمان تندروی خود را تعیین خواهد کرد، گفت: این حرکت دیپلماتیک اخیر، همانطور که می دانید و همانطور که همه شاهد آن هستند، آنچه در حال وقوع است، این است که اسرائیل به عنوان سودجویی سیاسی وارد میدان شده است. چرا که همانطور که می دانیم آمریکا امیدوار به مذاکرات دیپلماتیک با ایران است و دیگر همچون گذشته به طور خشونت آمیز سخن نمی گوید و اسرائیل از این قضیه نگران است.

وی افزود: لابی اسرائیلی در واقع به سیاستمداران آمریکایی اعمال فشار می کند تا هر چه بیشتر سیاست های اسرائیل را پیش گیرند.

این تحلیلگر درخصوص تاثیر تقویت روابط اسرائیل و آمریکا بر وضعیت کاخ سفید در جهان عرب و نیز اینکه آیا آمریکا با عواقب سختی در نتیجه زیاده خواهی های سیاسی اسرائیل مواجه خواهد شد، گفت: این طور فکر نمی کنم. به جهان عرب و به ساختار اتحادیه عرب نگاه کنید. عربستان سعودی و اسرائیل هیچ مشکلی با یکدیگر ندارند، اما نگرانی هایی میان این دو وجود دارد. نگرانی عربستان سعودی پول، امنیت و ثبات است.

وی افزود: اسرائیل و سعودی ها همانند وزنه تعادل مناسب برای یکدیگر در خاورمیانه عمل می کنند. اما تغییرات عمده ای وجود نخواهد داشت. تغییر را در اینجا شاهد خواهیم بود؛ تغییر در وفاداری کورکورانه نسبت به اسرائیل که در کنگره آمریکا وجود دارد.

این تحلیلگر همچنین تاکید کرد که شکاف هایی در حال نمایان شدن هستند، چون آمریکایی ها متوجه می شوند که به نفع آنها نیست و به نفع آمریکا نیست تا سیاست های رژیم صهیونیستی را دنبال کند.

در بخش دیگری از این گفت وگو وی در پاسخ به پرسش راشا تودی درباره تاثیر مشارکت تقویت شده آمریکا و اسرائیل بر روابط با ایران گفت: این امر تاثیری منفی خواهد داشت. به عنوان مثال به سکوت اسرائیل در برابر ناآرامی های سوریه توجه کنید. این ها به این دلیل بود که اسرائیل به شانس خود و بهره برداری از ناآرامی ها در مرزهای شمالی خود با سوریه می اندیشد. اما اسرائیل به دنبال چیست؟ اسرائیل همیشه به دنبال گسترش سرزمین های خود بوده است. بنابراین، اسرائیل به تصرف بلندی های جولان و حفظ آن به عنوان ناحیه امنیتی برای دفاع از اسرائیل چشم دوخته است.

وی افزود: البته در بلندی های جولان منابع نفتی وجود دارد که اخیرا خبرساز شده است. همچنین منابع آب که اسرائیل شدیدا به آنها نیاز دارد. بنابراین شاهد نوعی فرصت طلبی از سوی اسرائیل نسبت به سوریه هستیم.

با این حال کشمکش مداوم اسرائیل در برخورد با ایران فقط برای این است که آمریکا را در حالت منازعه همیشگی در منطقه خاورمیانه نگه دارد.

راشا تودی در ادامه با اشاره به کاهش هزینه ها در آمریکا، در خصوص نحوه تامین هزینه های پشتیبانی از سیاست اسرائیل توسط کاخ سفید سوال کرد.

پاتریک هنینگسن گفت: حال دیگر همه آیپک را می شناسند و می دانند که هزینه نفوذ آنها بر واشنگتن حدود یک میلیارد دلار است. آنها چکی در وجه هر یک از اعضای کنگره و سناتورهایی که وارد رقابت انتخاباتی می شوند، می نویسند. آنها از همه پشتیبانی می کنند تا وفادار اسرائیل شوند. این پوشش ها همچنین برای تضمین کمک نظامی حدود چهار میلیارد دلار در هر سال است. این پول زیادی است که فعالیت ها را در هر کجا که مبادله ای مالی میان آمریکا و اسرائیل صورت گیرد، مشروع می سازد و هزینه آنها را مالیات دهندگان آمریکایی می پردازند