7 قدرت اقتصادی جدید در جهان

دیپلماسی ایرانی: هیجان ناشی از کشف بازارهای نوظهور در سال های 1980 و پول آسانی که از رشد اقتصادی رعد آسای آنها به دست می آمد، اکنون کاهش یافته است. پر سرعت ترین کشور ها در رشد اقتصادی، یعنی چین؛ روسیه، هند و برزیل اکنون روندی متعادل تر را تجربه می کنند و نرخ متوسط رشد در آنها به حدود 5 درصد بازگشته است. در حال حاضر اقتصاد جهان چیزی در مورد رشد متعادل و ناهموار در کشور هایی است که کمتر مورد توجه قرار داشتند. این 7 کشور در زیر معرفی می شوند.

فیلیپین:  این کشور با ذخیره ای قابل توجه از منابع طبیعی هنوز تقریبا دست نخورده باقی مانده و در آمد سرانه آن همچنان زیر 3 هزار دلار است اما این به معنی فضایی است که برای رشد وجود دارد. از زمان انتخاب نوی نوی به عنوان رئیس جمهور این کشور در سال 2010، وی برای تحقق برنامه هایش تلاش کرده تا درخشش فیلیپین نیم قرن پیش را احیا کند. زمانی که فیلیپین ببر آسیای شرقی بود. رئیس جمهور کنونی اصلاحات اقتصادی را دنبال می کند که هزینه های دولتی را شفاف تر کرده و درآمد مالیاتی را افزایش می دهد. اقتصاد فیلیپین به لطف موفقیت در بخش صنعتی با رشد درآمد مواجه است.

ترکیه: دو عضو بعدی باشگاه اقتصاد های تریلیون دلاری دو دمکراسی مسلمان در جهان یعنی ترکیه و اندونزی هستند. رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه برای کشورش رشد اقتصادی به ارمغان آورد و تورم را کاهش داد. از آن پس صادرات خودروی ترکیه به طور قابل ملاحظه ای افزایش پیدا کرد و بخش خدمات مالی با رونق مواجه شد.

اندونزی: اغلب اقتصاد هایی که به صادرات مواد اولیه و خام وابسته بودند مانند روسیه و برزیل به سرعت با کندی رشد اقتصادی مواجه شدند. اما اندونزی بین بازار صادرات و اقتصاد مصرفی خود توازن ایجاد کرده ، توازنی که تا سرمایه های ملی نیز گسترانیده شده است. اصلاحات اقتصادی این کشور را در مسیر ببر های جنوب شرق آسیا قرار داده که در سال 1997 درگیر بحران اقتصادی شدند اما اکنون بار دیگر صدای نعره آنها به گوش می رسد.

تایلند: این کشور مانند دیگر همسایگانش  در سال های 1990 دچار بحران مالی شد ، زمانی که ظهور چین کشور های جنوب شرق آسیا را از بازار رقابتی خارج کرد. اما در سال های اخیر بار دیگر تولید کنندگان تایلندی وارد رقابت شده اند. یکی از مشکلات تایلند درگیری هایی است که همواره بین پایتخت و حومه کشور وجود داشته است. در صورتی که نخست وزیر تایلند بتواند این بحران را حل کند، آنگاه این کشور می تواند به یک مرکز تجاری تبدیل شود.

لهستان: این کشور در سال 2004 وارد اتحادیه اروپا شد و نمونه ای از کشوری است که در نقطه شیرین قرار دارد. نقطه شیرین به زمانی گفته می شود که کشور ها به اتحادیه اروپا وارد می شوند اما هنوز نمی توانند از یورو استفاده کنند. لهستان کشوری با ثبات و جداب برای سرمایه گذاری است که از یارانه های اتحادیه اروپا بهره می برد کسری بودجه را برای هماهنگی با استاندارد های اتحادیه اروپا کاهش داده است. این کشور در زمان پذیرش یورو با هیچ یک از بی ثباتی هایی که کشور هایی مانند اسپانیا به آن دچار شدند، مواجه نشد. این کشور به رشد خود سریعتر از متوسط اتحادیه اروپا ادامه می دهد. در زمانی که اغلب کشور های اروپایی در اواخر دهه پنجم زندگی کارمندان را بازنشسته می کنند، لهستان سن بازنشستگی را تا 67 سال افزایش داده است.

سریلانکا: درگرفتن جنگ بسیاری از کشور ها با رشد اقتصادی بالا را دچار مشکل می کند اما سریلانکا یک استثنا است. آشوب ببرهای تامیل در سریلانکا از سال های 1980 آغاز شد و تا چند سال قبل نیز خاتمه نیافت اما رشد اقتصادی این کشور در زمان جنگ در حدود 4 تا 5 درصد باقی ماند. آن هم در شرایطی که 15 درصد جمعیت و 30 درصد از محدوده ارضی سریلانکا درگیر جنگ بودند. اکنون سریلانکا در حال ترکیب دوباره استان هایی است که زمانی تحت سلطه تامیل ها قرار داشتند. از سوی دیگر موقعیت استراتژیک سریلانکا نیز به این کشور امکان داده تا به مسیری برای کشتیرانی بین هند و چین تبدیل شود.

نیجریه: برای کشوری که سال ها تحت سلطه رهبران فاسد قرار داشته، گولاک جاناتان، رئیس جمهور جدید یک فرصت مغتنم است. وی خود را به اصلاحات و ترغیب به سرمایه گذاری در بخش های کشاورزی، نفت و گاز و برق کشور متعهد کرده است. در حال حاضر این کشور تنها به انداز یک شهر کوچک در انگلیس برق تولید می کند و کمبود انرژی موجب شده است که این کشور به یکی از گران ترین مناطق برای فعالیت بخش خدمات رسانی برق تبدیل شود. اما اکنون دولت بر بهبود زیر ساخت های کشور و گسترش سرمایه گذاری متمرکز شده تا نرخ رشد اقتصادی این کشور را در 5 سال آینده به طور ملموسی افزایش دهد و به بزرگترین اقتصاد قاره آفریقا تبدیل شود.

مبنع: فارن پالیسی/ تحریریه دیپلماسی ایرانی /

انتشار اولیه: سه شنبه 7 آذر / بازانتشار: جمعه 10 آذر 1391