چرا اوباما بهتر از رامنی است؟

دکترداوود هرمیداس باوند*

آرمان : در انتخابات ایالات متحده آمریکا اختلاف نظر ها و همچنین آرا و نظرات کاندیدا ها در امور داخلی و خارجی متفاوت است؛ بدین شرح که در مورد اداره امور داخلی میان دو حزب موجود در آمریکا اختلافات اساسی وجود دارد و دموکرات ها و جمهوریخواهان در مسائلی نظیر افزایش مالیات ها، بیمه ها و همچنین افزایش اختیارات مجموعه های ایالتی یا فدرال و دیگر مسائلی از این دست، دارای اختلاف های اساسی و سنتی هستند که به این اختلاف ها می توان مباحث روز نظیر بیکاری و مسائل اقتصادی را افزود اما از دیگر سو در عرصه بین الملل و سیاست خارجی میان سیاست های این دو حزب تفاوت بنیادینی وجود ندارد چرا که چنین سیاست هایی برگرفته از فرآیند مصالح و منافع آمریکا هستند و اصول تعیین شده ای دارند البته در مقطع پیش از انتخابات این کشور، ما همواره شاهد این هستیم که کاندیدا ها شعار های انتخاباتی را می دهند که باید اذعان داشت این شعار های انتخاباتی پس از پایان انتخابات 10درصد به اجرا گذارده می شوند و معمولا خروجی که از این شعار ها بیرون می آید موضوعی نیست که پیشتر بیان شده بود. اما در تحلیل اینکه در انتخابات ایالات متحده چه کسی انتخابش مفیدتر برای مردم آمریکا و همچنین کشور های دیگر حتی ایران است باید گفت که اوباما به رغم اینکه انتقاداتی در مورد عدم سیاست ثابت وی در مسائل خاورمیانه، سوریه و... می شود اما به سه دلیل می تواند چهره موفق تری از رامنی داشته باشد: 1. باراک اوباما از سابقه روابط بین الملل و فضای حاکم بر فضای جهانی آگاه است و در گرماگرم فعالیت های دیپلماتیک قرار دارد بنابراین شناخت وی از فضای حاکم بر کشور ها می تواند کمک شایان توجهی به ادامه سیاست های یاد شده داشته باشد که این سیاست ها آنچنان که در ادامه خواهد آمد بیشتر رنگ و بوی دیپلماتیک دارند تا اقدام نظامی و سخت افزاری، 2. از آنجایی که اگر باراک اوباما انتخاب شود، بار دومی است که بر این مسند می نشیند بنابراین در انتخاب و اجرای سیاست هایش دست باز تری خواهد داشت، با قاطعیت بیشتری می تواند عمل کند و نیاز کمتری به جلب حمایت لابی ها قدرت نظیر صهیونیست ها خواهد داشت، 3. سیاست های اوباما همواره سیاست های مبتنی بر راه حل های دیپلماتیک برای حل تنازعات بین الملل بوده است همچنین وی علاوه بر اتخاذ چنین سیاستی قائل به نظرات جمعی سایر کشور های هم پیمان آمریکا نیز است که احتمال اقدامات تکروانه را کاهش خواهد داد. از دیگر سو باید گفت که رامنی نسبت به اوضاع جهانی و شرایط کشور ها در عرصه بین الملل از آگاهی کمتری برخوردار است و اگر وی انتخاب شود عملا چند ماهی طول خواهد کشید تا به اوضاع داخلی مسلط شود و پس از آن نوبت به ماجراجویی در عرصه بین الملل خواهد رسید. وی در چنین شرایطی لاجرم باید به نظرات کارشناسان خود بهای بیشتری بدهد و در این میان ممکن است گاف هایی هم به وجود آید نظیر اینکه آقای رامنی در یکی از مناظرات خود در مورد دلایل حمایت ایران از سوریه گفته بود که «نیاز ایران به سوریه به خاطر دسترسی به آب های آزاد است»، همچنین ممکن است وی برای جلب لابی های قدرت (نظیر لابی های صهیونیستی) در داخل ایالات متحده دست به بلندپروازی هایی بزند که اقدامات سخت افزاری علیه کشوری نظیر ایران می توان بخشی از این سناریو باشد. بنابراین همانطور که به اختصار در بالا توضیح داده شد، انتخاب اوباما می تواند بیشتر به نفع ایران باشد، چرا که وی سیاست های شفاف تری را ادامه خواهد داد و همچنین نیاز کمتری به لابی های صهیونیستی خواهد داشت، همانطور که پیش از این نیز نشان داد که نسبت به نظرات تندروانه نتانیاهو تمایل چندانی ندارد البته وی چندان هم نمی تواند چنین عدم تمایلی را به صورت آشکار بروز دهد. در پایان درمورد اینکه کدام کاندیدا شانس بیشتری خواهد داشت؟ با توجه به مجموعه عوامل یاد شده و همچنین نتایج بیرون آمده از نظرسنجی ها می توان رسم سنتی انتخابات ایالات متحده را نیز افزود که معمولا فردی که یک دوره انتخاب شده در دوره بعدی نیز انتخاب خواهد شد البته باید یادآور شد که در این میان همواره استثناهایی نیز وجود داشته است.

* استاد روابط بین الملل