حل بحران سوریه در میدان جنگ یا عرصه دیپلماتیک؟
هیچ کس در خارج از سوریه نمی‌داند که شورشیان چه کسانی هستند. گروه‌های خارج از سوریه مانند شورای ملی سوریه و سایر سخنگوهای مخالف، دارای روابط غیرروشنی با نیروهای حاضر در میدان نبرد هستند. اخوان المسلمین سوریه نیز یکی از بازیگران اصلی در داخل و خارج از سوریه است. در این میان پی بردن به این مساله که تحولات آتی سوریه در میدان جنگ داخلی رقم می‌خورد یا عرصه دیپلماتیک، سخت به نظر می‌رسد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پایگاه اینترنتی میدل ایست آنلاین طی گزارشی آورده است: «بحران در سوریه در حال وخیم‌تر شدن است و شاید دیر باشد که از خود بپرسیم چگونه به اینجا رسیدیم. هم‌اکنون در سوریه تفنگ‌ها هستند که نتیجه دعوا بر سر قدرت سیاسی را تعیین می‌کنند و نه دیپلمات‌ها. در حال حاضر شانس بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه برای در دست داشتن قدرت کم شده و این احتمال وجود دارد که نیروهای مسلح دولتی متلاشی شوند.
هم‌اکنون سوالات بسیاری درخصوص حفظ اتحاد ارتش سوریه به وجود آمده است. گزارش‌های متعددی در خصوص درگیری‌ها در دمشق وجود دارد و گفته می‌شود سوریه سربازان خود را از بلندی‌های جولان و سایر مناطق دور دست خارج کرده است.این در حالی است که شورشیان چندین پست مرزی در نزدیکی عراق و ترکیه را تصرف کرده‌اند.
دولت باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا سزاوار تحسین اندک و سرزنش بسیار به خاطر جنگ داخلی در حال شکل‌گیری در سوریه است. تحسین به این خاطر که دولت اوباما درخواست‌ها را برای حمله نظامی به سوریه از سوی نومحافظه‌کاران، سرمایه‌داران و لیبرال‌ها رد کرده و مخالف انجام حملات هوایی، ایجاد منطقه پرواز ممنوع، ایجاد مناطق امن در ترکیه برای شورشیان سوریه که توسط سربازان آمریکایی محافظت شوند و ارسال تسلیحات سنگین برای مخالفان سوریه بوده است. اوباما از زمان آغاز ناآرامی‌های سوریه، با این موارد مخالفت کرده است.
البته اوباما سزاوار سرزنش‌های بسیاری نیز هست، زیرا گزارش‌هایی حاکی از آن است که سازمان سیا به طور محرمانه در حال دخالت در امور سوریه است و دست به عملیات‌هایی مخفی در این کشور می‌زند. گفته می‌شود، سازمان سیا اسلحه در اختیار مخالفان سوریه گذاشته و هم‌اکنون این سازمان در حال بررسی یگان‌های مخالفان است تا تشخیص دهد کدام یگان سزاوار این حمایت است زیرا آمریکا قصد دارد مطمئن شود این گروه‌ها با القاعده و گروه‌های مرتبط با آن ارتباط ندارند و از این طریق القاعده کمک‌های غرب را دریافت نمی‌کند.
اما مشکل واقعی دولت اوباما در مورد مساله سوریه این است که این دولت از همان آغاز بحران، هیچ‌گاه به دنبال راه حل سیاسی برای حل و فصل بحران سوریه نبوده است. از همان ابتدا یعنی نزدیک به یک سال و نیم پیش، آمریکا به دنبال تغییر رژیم در سوریه به سبک اوبامایی بود. سبکی که بر خلاف سبک جورج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور سابق آمریکا شامل حمله نظامی مستقیم نمی‌شد. اما پس از اینکه بهار عربی باعث سقوط دیکتاتورهای طرفدار آمریکا در مصر و تونس شد و همچنین حاکمان طرفدار آمریکا در بحرین را تهدید کرد، آمریکا از این موضوع رنجید که چرا سوریه هنوز باثبات است. پس از اینکه اعتراضات در سوریه افزایش یافت دولت اوباما متوجه شد که سقوط اسد منجر به تضعیف حزب‌الله در لبنان و سرخورده شدن حماس در فلسطین می‌شود و از طرفی به ضرر ایران است.
دولت اوباما با "قاتل" خواندن بشار اسد، خواستار کناره‌گیری او از قدرت شد و این امکان را که اسد بتواند با نیروهای شورشی به یک توافق سیاسی برسد، نامحتمل خواند.
هیچ‌کس در خارج از سوریه نمی‌داند که مخالفان سوری چه کسانی هستند؛ گروه‌هایی که در خارج حضور دارند مانند شورای ملی سوریه و سایر گروه‌های مخالف دارای روابط غیرروشنی با نیروهای مخالف حاضر در میدان نبرد هستند.
اخوان المسلمین سوریه نیز یک بازیگر مهم در خارج و داخل سوریه است. این گروه از دهه 1970 میلادی با خانواده اسد در جنگ است و در آن دوره دست به انجام یکسری از حملات و ترورها علیه دولت حافظ اسد، پدر بشار اسد زده است. در سال 1982 حافظ اسد اخوان‌المسلمین را که در شهر "حماة" مستقر شده بود به طور خشونت‌آمیزی سرکوب کرد. اما جنگ اخوان‌المسلمین سوریه علیه خانواده اسد پیش از آن نیز وجود داشت از جمله حادثه وحشتناکی که در ژوئن 1979 رخ داد، زمانی که افراد مسلح اخوان‌المسلمین سوریه به یک مدرسه نظامی در "حلب" حمله و 83 افسر نظامی را قصابی کردند.
در نوامبر 1981 یک انفجار بزرگ که توسط اخوان‌المسلمین سوریه سازمان‌دهی شده بود باعث کشته شدن200 تن در دمشق شد. هم‌اکنون نیز اخوان‌المسلمین سوریه عملیات‌های مخفیانه با حمایت اسرائیل و عوامل اسرائیل در لبنان از جمله "سعد حداد" انجام داده است. سعد حداد، یک افسر نظامی استخدام شده از سوی اسرائیل است که در جنوب لبنان حضور دارد.
وتوی قطعنامه سازمان ملل علیه سوریه توسط روسیه و چین می‌تواند نقطه پایان دیپلماسی برای حل بحران سوریه باشد. از طرف دیگر اگر دولت آمریکا دریابد که برای مساله سوریه باید با مسکو، پکن و تهران همکاری کند آن زمان، وتو می‌تواند نقطه آغاز تلاش‌های بین‌المللی واقعی برای یافتن راه حل سیاسی برای بحران سوریه باشد.»
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پایگاه اینترنتی میدل ایست آنلاین طی گزارشی آورده است: «بحران در سوریه در حال وخیم‌تر شدن است و شاید دیر باشد که از خود بپرسیم چگونه به اینجا رسیدیم. هم‌اکنون در سوریه تفنگ‌ها هستند که نتیجه دعوا بر سر قدرت سیاسی را تعیین می‌کنند و نه دیپلمات‌ها. در حال حاضر شانس بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه برای در دست داشتن قدرت کم شده و این احتمال وجود دارد که نیروهای مسلح دولتی متلاشی شوند.
هم‌اکنون سوالات بسیاری درخصوص حفظ اتحاد ارتش سوریه به وجود آمده است. گزارش‌های متعددی در خصوص درگیری‌ها در دمشق وجود دارد و گفته می‌شود سوریه سربازان خود را از بلندی‌های جولان و سایر مناطق دور دست خارج کرده است.این در حالی است که شورشیان چندین پست مرزی در نزدیکی عراق و ترکیه را تصرف کرده‌اند.
دولت باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا سزاوار تحسین اندک و سرزنش بسیار به خاطر جنگ داخلی در حال شکل‌گیری در سوریه است. تحسین به این خاطر که دولت اوباما درخواست‌ها را برای حمله نظامی به سوریه از سوی نومحافظه‌کاران، سرمایه‌داران و لیبرال‌ها رد کرده و مخالف انجام حملات هوایی، ایجاد منطقه پرواز ممنوع، ایجاد مناطق امن در ترکیه برای شورشیان سوریه که توسط سربازان آمریکایی محافظت شوند و ارسال تسلیحات سنگین برای مخالفان سوریه بوده است. اوباما از زمان آغاز ناآرامی‌های سوریه، با این موارد مخالفت کرده است.
البته اوباما سزاوار سرزنش‌های بسیاری نیز هست، زیرا گزارش‌هایی حاکی از آن است که سازمان سیا به طور محرمانه در حال دخالت در امور سوریه است و دست به عملیات‌هایی مخفی در این کشور می‌زند. گفته می‌شود، سازمان سیا اسلحه در اختیار مخالفان سوریه گذاشته و هم‌اکنون این سازمان در حال بررسی یگان‌های مخالفان است تا تشخیص دهد کدام یگان سزاوار این حمایت است زیرا آمریکا قصد دارد مطمئن شود این گروه‌ها با القاعده و گروه‌های مرتبط با آن ارتباط ندارند و از این طریق القاعده کمک‌های غرب را دریافت نمی‌کند.
اما مشکل واقعی دولت اوباما در مورد مساله سوریه این است که این دولت از همان آغاز بحران، هیچ‌گاه به دنبال راه حل سیاسی برای حل و فصل بحران سوریه نبوده است. از همان ابتدا یعنی نزدیک به یک سال و نیم پیش، آمریکا به دنبال تغییر رژیم در سوریه به سبک اوبامایی بود. سبکی که بر خلاف سبک جورج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور سابق آمریکا شامل حمله نظامی مستقیم نمی‌شد. اما پس از اینکه بهار عربی باعث سقوط دیکتاتورهای طرفدار آمریکا در مصر و تونس شد و همچنین حاکمان طرفدار آمریکا در بحرین را تهدید کرد، آمریکا از این موضوع رنجید که چرا سوریه هنوز باثبات است. پس از اینکه اعتراضات در سوریه افزایش یافت دولت اوباما متوجه شد که سقوط اسد منجر به تضعیف حزب‌الله در لبنان و سرخورده شدن حماس در فلسطین می‌شود و از طرفی به ضرر ایران است.
دولت اوباما با "قاتل" خواندن بشار اسد، خواستار کناره‌گیری او از قدرت شد و این امکان را که اسد بتواند با نیروهای شورشی به یک توافق سیاسی برسد، نامحتمل خواند.
هیچ‌کس در خارج از سوریه نمی‌داند که مخالفان سوری چه کسانی هستند؛ گروه‌هایی که در خارج حضور دارند مانند شورای ملی سوریه و سایر گروه‌های مخالف دارای روابط غیرروشنی با نیروهای مخالف حاضر در میدان نبرد هستند.
اخوان المسلمین سوریه نیز یک بازیگر مهم در خارج و داخل سوریه است. این گروه از دهه 1970 میلادی با خانواده اسد در جنگ است و در آن دوره دست به انجام یکسری از حملات و ترورها علیه دولت حافظ اسد، پدر بشار اسد زده است. در سال 1982 حافظ اسد اخوان‌المسلمین را که در شهر "حماة" مستقر شده بود به طور خشونت‌آمیزی سرکوب کرد. اما جنگ اخوان‌المسلمین سوریه علیه خانواده اسد پیش از آن نیز وجود داشت از جمله حادثه وحشتناکی که در ژوئن 1979 رخ داد، زمانی که افراد مسلح اخوان‌المسلمین سوریه به یک مدرسه نظامی در "حلب" حمله و 83 افسر نظامی را قصابی کردند.
در نوامبر 1981 یک انفجار بزرگ که توسط اخوان‌المسلمین سوریه سازمان‌دهی شده بود باعث کشته شدن200 تن در دمشق شد. هم‌اکنون نیز اخوان‌المسلمین سوریه عملیات‌های مخفیانه با حمایت اسرائیل و عوامل اسرائیل در لبنان از جمله "سعد حداد" انجام داده است. سعد حداد، یک افسر نظامی استخدام شده از سوی اسرائیل است که در جنوب لبنان حضور دارد.
وتوی قطعنامه سازمان ملل علیه سوریه توسط روسیه و چین می‌تواند نقطه پایان دیپلماسی برای حل بحران سوریه باشد. از طرف دیگر اگر دولت آمریکا دریابد که برای مساله سوریه باید با مسکو، پکن و تهران همکاری کند آن زمان، وتو می‌تواند نقطه آغاز تلاش‌های بین‌المللی واقعی برای یافتن راه حل سیاسی برای بحران سوریه باشد.»
نظر شما :