روبنده یا عدالت اجتماعی؟
خبرآنلاین: یک سال پیش زمانی که حسنی مبارک رئیس جمهوری مصر از اریکه قدرت پایین کشیده شد، محافظه کارهای تندرو با نام سلفی ها از سایه بیرون آمده و با سرعت غیرقابل توصیفی تبدیل به بازیگری تعیین کننده در ساختار سیاسی مصر شدند. از حسنی مبارک خبری نبود تا مخالفان را به اسم تندروی اسیر کرده و در زندان شکنجه کند، پس مردان سلفی ریش خود را بر اساس اعتقادشان بلند کرده و زنان به راحتی روبنده بر چهره انداختند. روبنده زنان، حجاب مدنظر سلفی ها است که این روزها حتی در اداره جات دولتی هم برخلاف رویه ای که در زمان حسنی مبارک جاری بود به چشم می خورد.
در نخستین انتخابات پارلمانی آزاد در مصر پس از برکناری حسنی مبارک که در زمستان برگزار شد ، سلفی ها موفق به احراز 25 درصد از آرای شرکت کنندگان در انتخابات شدند. سلفی ها اکنون بسیار بیش از زمانی که مبارک سکولار در راس قدرت بود، دیده می شوند. با اینهمه باز هم احساس به حاشیه رانده شدن می کنند. این طیف از اسلام گرایان تلاش می کنند قدرت جدید به دست آمده توسط خود را به صدایی سیاسی آن هم تنها چند هفته مانده به انتخاب رئیس جمهور جدید تبدیل کنند. کاندیدای مد نظر آنها حازم ابواسماعیل ماه جاری میلادی به دلیل ملیت مادر خود که غیرمصری بود حایز شرکت در انتخابات شناخته نشد. این رد صلاحیت سلفی ها را در این بازه زمانی حساس در شرایط بسیار وخیم قرار داد.
روز شنبه بود که بزرگترین حزب سلفی ها یعنی النور و زیرشاخه آن الدعوه تخم مرغ های خود را در سبد عبدالمنعم ابوالفتوح کاندیدای اسلام گرای پیش رو قرار دادند. این حرکت می تواند آرا را پشت سر چهره ای نه چندان شناخته شده حداقل در سطح بین المللی قرار دهد. ابوالفتوح به طیفی تعلق دارد که به نسبت سلفی ها تعبیر میانه تری از اسلام دارند. با اینهمه عدم تعلق ابوالفتوح به برنده انتخابات پارلمانی یعنی اخوان المسلمین می تواند برگ برنده سلفی ها در این دور از رقابت ها باشد.
اجماع اخیر پشت سر ابوالفتوح می تواند ائتلاف و اتحادی فراگیر برای وی در آینده سیاسی مصر باشد. اگر دیگر زیرشاخه های جریان سلفی هم پشت سر این مرد قرار گیرند می توان ادعا کرد که جنبش سیاسی محافظه کاران شکل گرفته است.
میانه روها نگران شدند
با وجود موافقت های اولیه باید اذعان داشت که سلفی ها با چالش های مهمی روبه رو هستند. حزب النور در چند ماه اخیر اندک اندک از سیاست های خود رونمایی کرده است. حتی برخی چهره های این جریان نطق های سیاسی را با موعظه های دینی همراه کرده اند. در داخل جریان سلفی ها نیز ما شاهد انشقاق هایی هستیم. برخی رای دادن به ابوالفتوح را تحریم کرده اند. عده ای نیز محمد مرسی کاندید مدنظر اخوان را نامزد مورد حمایت خود اعلام کرده اند. سلفی ها اکنون تبدیل به یکی از مراکز قدرت در مصر شده اند و تصمیم آنها می تواند ساختار سیاسی مصر را مشخص کند.
نقش مسلمانان محافظه کار و پویایی آنها در جامعه سیاسی مصر، مسلمانان میانه و اقلیت مسیحی را نگران کرده است. رهبران سلفی اعتقاد دارند که باید قوانین شریعت اسلامی را در تمامی مسائل از جمله بانکذاری هم مورد توجه قرار داد. این سیستم بانکداری اسلامی می تواند نرخ سود و وام ها را در مصری که با قوانین سکولار اداره می شد، تغییر دهد. برخی دیگر حجاب را پوشش اجباری برای زنان می دانند و بر تفکیک زن و مرد در محل کار تاکید دارند. در پارلمان نمایندگان سلفی به دلیل اصرار بر ممنوعیت تدریس زبان انگلیسی در مدارس مورد استهزا قرار گرفتند. این تحرک ها بسیاری از لیرال های مصری را نگران کرده است. این طیف از سیاستمداران مصری واهمه این را دارند که مصر اندک اندک به کشوری مانند عربستان سعودی بدل شود. کشوری که زنان در آن حق رانندگی نداشته باشند. این گروه نگران حمایت خود را پشت سر عمروموسی و یا احمد شفیق انداخته اند.
شکنجه و درد ادامه دارد ؟
نویسنده این مطلب برای واشنگتن پست به تجربه خود از حضور در مصر این روزها اشاره کرده و می نویسد: موساد 35 ساله در شمال شرقی قاهره کتابفروشی دارد. کلکسیونی برای کتاب های مد نظر سلفی ها و لباس فروشی.او در زمان حسنی مبارک در یک کارخانه دارویی کار می کرد اما پس از سقوط او دوباره به کار مورد علاقه خودش که همان کتاب فروشی است رو آورد. از نیروهای امنیتی که در گوشه و کنار ایستاده بودند دیگر خبری نیست. دیگر کسی او را متهم به نمازخواندن و عبادت در مسجدی نمی کند که به گمان نیروهای حسنی مبارک محل ترویج تروریسم بود. موساد اعتقاد دارد که رد صلاحیت ابواسماعیل از سوی کمیته انتخاباتی زنگ خطری برای مورد یورش قرار گرفتن مصر است. او اعتقاد دارد که مردانی که بر روبنده بیشتر توجه می کنند تا عدالتی که در همین اسلام از آن سخن گفته شده است، خطرناک و گمراه هستند پس در انتخابات به ابوالفتوح رای خواهد داد.
در نخستین انتخابات پارلمانی آزاد در مصر پس از برکناری حسنی مبارک که در زمستان برگزار شد ، سلفی ها موفق به احراز 25 درصد از آرای شرکت کنندگان در انتخابات شدند. سلفی ها اکنون بسیار بیش از زمانی که مبارک سکولار در راس قدرت بود، دیده می شوند. با اینهمه باز هم احساس به حاشیه رانده شدن می کنند. این طیف از اسلام گرایان تلاش می کنند قدرت جدید به دست آمده توسط خود را به صدایی سیاسی آن هم تنها چند هفته مانده به انتخاب رئیس جمهور جدید تبدیل کنند. کاندیدای مد نظر آنها حازم ابواسماعیل ماه جاری میلادی به دلیل ملیت مادر خود که غیرمصری بود حایز شرکت در انتخابات شناخته نشد. این رد صلاحیت سلفی ها را در این بازه زمانی حساس در شرایط بسیار وخیم قرار داد.
روز شنبه بود که بزرگترین حزب سلفی ها یعنی النور و زیرشاخه آن الدعوه تخم مرغ های خود را در سبد عبدالمنعم ابوالفتوح کاندیدای اسلام گرای پیش رو قرار دادند. این حرکت می تواند آرا را پشت سر چهره ای نه چندان شناخته شده حداقل در سطح بین المللی قرار دهد. ابوالفتوح به طیفی تعلق دارد که به نسبت سلفی ها تعبیر میانه تری از اسلام دارند. با اینهمه عدم تعلق ابوالفتوح به برنده انتخابات پارلمانی یعنی اخوان المسلمین می تواند برگ برنده سلفی ها در این دور از رقابت ها باشد.
اجماع اخیر پشت سر ابوالفتوح می تواند ائتلاف و اتحادی فراگیر برای وی در آینده سیاسی مصر باشد. اگر دیگر زیرشاخه های جریان سلفی هم پشت سر این مرد قرار گیرند می توان ادعا کرد که جنبش سیاسی محافظه کاران شکل گرفته است.
میانه روها نگران شدند
با وجود موافقت های اولیه باید اذعان داشت که سلفی ها با چالش های مهمی روبه رو هستند. حزب النور در چند ماه اخیر اندک اندک از سیاست های خود رونمایی کرده است. حتی برخی چهره های این جریان نطق های سیاسی را با موعظه های دینی همراه کرده اند. در داخل جریان سلفی ها نیز ما شاهد انشقاق هایی هستیم. برخی رای دادن به ابوالفتوح را تحریم کرده اند. عده ای نیز محمد مرسی کاندید مدنظر اخوان را نامزد مورد حمایت خود اعلام کرده اند. سلفی ها اکنون تبدیل به یکی از مراکز قدرت در مصر شده اند و تصمیم آنها می تواند ساختار سیاسی مصر را مشخص کند.
نقش مسلمانان محافظه کار و پویایی آنها در جامعه سیاسی مصر، مسلمانان میانه و اقلیت مسیحی را نگران کرده است. رهبران سلفی اعتقاد دارند که باید قوانین شریعت اسلامی را در تمامی مسائل از جمله بانکذاری هم مورد توجه قرار داد. این سیستم بانکداری اسلامی می تواند نرخ سود و وام ها را در مصری که با قوانین سکولار اداره می شد، تغییر دهد. برخی دیگر حجاب را پوشش اجباری برای زنان می دانند و بر تفکیک زن و مرد در محل کار تاکید دارند. در پارلمان نمایندگان سلفی به دلیل اصرار بر ممنوعیت تدریس زبان انگلیسی در مدارس مورد استهزا قرار گرفتند. این تحرک ها بسیاری از لیرال های مصری را نگران کرده است. این طیف از سیاستمداران مصری واهمه این را دارند که مصر اندک اندک به کشوری مانند عربستان سعودی بدل شود. کشوری که زنان در آن حق رانندگی نداشته باشند. این گروه نگران حمایت خود را پشت سر عمروموسی و یا احمد شفیق انداخته اند.
شکنجه و درد ادامه دارد ؟
نویسنده این مطلب برای واشنگتن پست به تجربه خود از حضور در مصر این روزها اشاره کرده و می نویسد: موساد 35 ساله در شمال شرقی قاهره کتابفروشی دارد. کلکسیونی برای کتاب های مد نظر سلفی ها و لباس فروشی.او در زمان حسنی مبارک در یک کارخانه دارویی کار می کرد اما پس از سقوط او دوباره به کار مورد علاقه خودش که همان کتاب فروشی است رو آورد. از نیروهای امنیتی که در گوشه و کنار ایستاده بودند دیگر خبری نیست. دیگر کسی او را متهم به نمازخواندن و عبادت در مسجدی نمی کند که به گمان نیروهای حسنی مبارک محل ترویج تروریسم بود. موساد اعتقاد دارد که رد صلاحیت ابواسماعیل از سوی کمیته انتخاباتی زنگ خطری برای مورد یورش قرار گرفتن مصر است. او اعتقاد دارد که مردانی که بر روبنده بیشتر توجه می کنند تا عدالتی که در همین اسلام از آن سخن گفته شده است، خطرناک و گمراه هستند پس در انتخابات به ابوالفتوح رای خواهد داد.
نظر شما :