چرا بر طبل جنگ با ایران می کوبند؟

وی در یادداشت خود می نویسد: این درگیری زمانی رخ خواهد داد که اسرائیل جنگنده های خود را بر فراز ایران به پرواز در آورد که در آن صورت ایالات متحده امریکا و شاید بریتانیا و فرانسه به علاوه کشورهای حاشیه خلیج فارس، در راس آنها عربستان سعودی نیز فورا درگیر این جنگ خواهند شد.

وی سپس می نویسد: حقیقت این است که اسرائیل از این می ترسد که ایران به سلاح هسته ای دست یابد که اگر ایران به این توانایی برسد وارد یک درگیری تمام عیار خواهد شد. به خصوص این که ایهود باراک، وزیر دفاع اسرائیل هشدار داده است که باید قبل از آن که ایران وارد مصونیت منطقه ای خود شود، مرحله ای که توقف برنامه هسته ای ایران را بسیار سخت خواهد کرد، جلوی آن را گرفت.

نگرانی اسرائیل از این است که ایران برنامه هسته ای خود را در تاسیسات زیرزمینی اش دنبال کند و این همان مساله ای است که باعث شده وزیر دفاع امریکا صحبت از حمله نظامی اسرائیل به ایران ظرف ماه های آینده بزند.

راچمن سپس می نویسد: اسرائیل تنها بازیگر این میدان نیست، عربستان سعودی و دیگر کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس نیز به دنبال بهانه جویی از برنامه هسته ای ایران هستند و می خواهند تا به هر ترتیبی شده برنامه هسته ای آن متوقف شود.

وی درباره رویکرد امریکا به این قضیه نیز می نویسد: باراک اوباما به شدت تلاش می کند که هیچ درگیری ای صورت نگیرد ولی مساله این است که به اجماع رسیدن با اسرائیل کار بسیار سختی شده است به ویژه که در سال جاری میلادی نیز شاهد برگزاری انتخابات در اسرائیل خواهیم بود.

وی در ادامه می نویسد: اما بازیگران دیگر این میدان فرانسه و بریتانیا هستند که بیش از دیگران از جمله امریکا به درگیری احتمالی با ایران فکر می کنند، آنها بر خلاف مواضع سابقشان بر سر جنگ با عراق این بار تمایل بیشتری به جنگ با ایران از خود نشان می دهند.

نویسنده روزنامه فایننشال تایمز درباره این که چرا اصولا فکر حمله نظامی به ایران مطرح است، می نویسد: حرف از حمله به ایران دلایل مختلفی دارد: اولا، نگرانی از پیشرفت برنامه هسته ای ایران باعث نگرانی همگان شده است. ثانیا، موفقیتی که در جنگ با لیبی به دست آورده اند، اعتماد را به نیروهای هوایی غربی باز گردانده و آنها را سرمست از این پیروزی کرده است. به ویژه این که نیروهای هوایی عضو ناتو توانسته اند به پیشرفت های قابل توجهی در ساخت موشک های قاره پیما دست یابند که این مساله خود به تنهایی به آنها این اطمینان را داده است که می توانند مقاصد دور را بدون این که خود آسیب های مدنی ببینند هدف قرار دهند. از روی همین غرور است که بریتانیا سفارت خود در تهران را در سال گذشته میلادی بست و امریکا نیز نیروهای نظامی خود را از عراق خارج کرد. عامل چهارم، هشدار عربستان است که گفته است در صورتی که ایران بتواند به اهداف هسته ای خود برسد عربستان نیز به دنبال بمب هسته ای خواهد رفت. این بدان معنا است که "افق رقابت های تسلیحاتی قابل تشخیص است." عبارتی که ویلیام هیگ، وزیر امور خارجه بریتانیا به روشنی به آن اشاره کرد. عامل آخر به تحولات منطقه از قبل بهار عربی باز می گردد که باعث قدرتمند شدن ایران شده و با تکمیل برنامه هسته ای آن می تواند شوکت آن را به اوج برساند.

وی سپس می نویسد: شاید این عوامل برای طرفداران جنگ منطقی به نظر آید ولی تجربه جنگ عراق نشان داد که انجام چنین جنگی مخاطرات بسیاری در بر دارد و باید در اتخاذ آن دقت اطلاعاتی بسیار شدیدی داشت. جنگ عراق ثابت کرد که جنگ ها غالبا به گونه ای ادامه خواهند یافت که قدرت تصمیم گیری را برای سیاستمداران بسیار سخت خواهد کرد. شاید ایران نتواند در جبهه عراق به دلیل حضور پررنگش در آن از غرب انتقام بگیرد ولی قطعا می تواند این انتقام را در افغانستان به آسانی بگیرد.  

گیدئون راچمن در پایان می نویسد: امکانات دریایی ایران می تواند هر گونه حمله نظامی به ایران را با چالش جدی مواجه کند، همه کشورهای اصلی تولید کننده نفت در سواحل خلیج فارس واقع شده اند در حالی که کنترل شریان اصلی عبور نفت دنیا در دست ایران است. از سویی روند سیاست های جاری در بهار عربی در صورتی که به دقت پیش رود اجازه نخواهد داد که حمله ای به ایران صورت بگیرد. نباید فراموش کرد، در صورتی که ائتلاف امریکا و اسرائیل بخواهند به یک کشور مسلمان حمله کنند، مسلمانان یک پارچه در دفاع از آن کشور به صف خواهند شد.  

منبع: الجزیره