مجله هفته/ لاریجانی: این میوه دموکراسی در ایران است

او طی هفته گذشته در سفر به نیویورک برای حضور در سازمان ملل و ملاقات با بان کی مون، با برخی نمایندگان کشورها نیز دیدار داشت تا بتواند آنها را متوجه توطئه هایی کند که از جانب غرب علیه ایران طرح ریزی شده و بیش از آنکه جنبه انسانی و حقوق بشری داشته باشد رنگ و بوی سیاسی و دشمنانه دارد.

یکی از قراترین و جذاب ترین سخنرانی های او در هفته گذشته در جمع اعضای کشورهای موسوم به جنبش عدم تعهد یا غیرمتعهدها بود که در آنجا همسو به سایر مقام های کشورمان اعلام کرد "در برابر فشارها به بهانه حقوق بشر مقاومت می‌کنیم" بخش هایی از صحبت های او در این جمع که از نظر ما جالب و خواندنی به نظر می آید، در این بخش از نظرتان می گذرد. (نقل از ایسنا)

·         در هیچ یک از این گزارش‌ها (مرتبط با حقوق بشر) حتی محض راست‌نمایی، کوچک‌ترین اشاره‌ای به دستاوردهای بزرگ ایران در 30 سال گذشته نشده است.

·         بزرگ‌ترین دستاورد جمهوری اسلامی ایران در 30 سال گذشته ایجاد یک مردم سالاری اسلامی بوده است که مسئولان با اراده مردم از نردبان قدرت بالا رفته و با خواست آنان پایین آمده‌اند.

·         ایران یکی از بزرگ‌ترین کشورهای منطقه از لحاظ دستاوردهای علمی و فن‌آوری است و این میوه دموکراسی در ایران است. دموکراسی ایران نسخه زیراکس و کپی ‌شده از روی لیبرال دموکراسی غربی نیست و برآمده از بطن ملت و نسخه‌ای کاملا بدیع بر اساس عقلانیت اسلامی است.

·         در این گزارش‌ها که متاسفانه به عنوان سند به سازمان ملل ارائه شده، آمده است که ایران به طور مخفیانه افراد را دستگیر، بازجویی و حتی اعدام می‌کند. این ادعا در حالی مطرح می‌شود که همه می‌دانند کوچک‌ترین احکام صادر و اجرا شده در ایران حتی گاهی زودتر از اینکه مسئولان امر مطلع شوند در رسانه‌ها منعکس می‌شود. حتی یک نفر در ایران به صورت مخفیانه محاکمه و مجازات نشده است.

·         از ویژگی‌های منحصر به فرد دستگاه قضایی ایران مستقل بودن آن از سایر قوا و باز بودن آن است که سبب می‌شود اولا همه چیز در آن شفاف باشد و ثانیا اگر نقصی پدیدار شد، سیستم خودش آن را اصلاح می‌کند.

·         ایران از دیرباز رویکردی مثبت و تعاملی درباره حقوق بشر اتخاذ کرده است اما اعلام می‌کنیم که در برابر هر گونه فشار و سوءاستفاده سیاسی و اهداف مغرضانه به بهانه حقوق بشر مقاومت می‌کنیم. من از اعضای جنبش غیر متعهدها می‌خواهم که این موضوع را جدی بگیرند و اجازه ندهند که کشورهای عضو جنبش به صورت موردی آماج اتهامات بی‌اساس قرار گیرند و در یک فرایند کاملا غیر فنی که مشتمل بر انتشار گزارش پشت گزارش است، زیر فشار و حملات رسانه‌ای و بین‌المللی قرار گیرند.

·         هیچ‌یک از کشورهای غربی به راحتی پذیرای گزارشگران موضوعی نمی‌شوند اما ایران تا کنون هفت گزارشگر موضوعی را پذیرفته است که از میزان استاندارد آن هم بالاتر است.

·         ما همواره اعلام کرده‌ایم که درها به روی گزارشگران سازمان ملل باز است اما ایراداتی به مکانیزم این گزارشگری‌ها داشته و داریم. باید مشخص شود که یک گزارشگر چگونه قرار است به شمار قابل توجهی از اتهامات مطرح شده علیه جمهوری اسلامی ایران رسیدگی کند. اینکه عقلانی نیست که یک گزارشگر بگوید من ظرف سه روز یا یک هفته می‌خواهم به همه این مسائل رسیدگی کنم و بروم.

·         ما استفاده ابزاری از مکانیزم گزارشگری را نمی‌پذیریم و سعی ما بر این است که حداقل سوء‌استفاده از این مکانیزم به عمل آید. از این‌رو قبلا نیز گفته‌ایم در شرایط طبیعی از آمدن هر گزارشگری به ایران استقبال می‌کنیم اما اگر احساس کنیم پشت گزارشگری اهداف سیاسی مغرضانه علیه منافع ما هست در برابر آن می‌ایستیم.

·         این چه مکانیزمی است که یک کشور را انتخاب می‌کنند بعد دبیر کل سازمان ملل درباره آن گزارش می‌دهد، یک گزارشگر دیگر هم گزارش می دهد بعد یک گزارشگر ویژه تعیین می‌کنند او هم گزارش می‌دهد، بعد که شما همه اینها را کنار هم می‌گذارید می‌بینید همه از روی هم یک‌سری اتهامات را رونویسی کرده و باز انتشار کرده‌اند.

·         آیا میان گزارشگری حرفه‌ای و ارائه اسناد و شواهد حقوقی و قضایی و بررسی مستدل و بیانیه رسانه‌ای تفاوتی نیست؟ آیا سطح سازمان ملل در این حد پایین آمده است که مکانیزم‌های آن دستمایه اقدامات سیاسی قدرت‌های غربی قرار گیرد؟

·         آمار استفاده از شکنجه، بازجویی‌های خطرناک و زندان‌های مخوف و مخفی آمریکا در جهان از هرکشور دیگری بیشتر است. اگر قرار بر این است که بر اساس اسناد عمل شود، اسناد نقض حقوق بشر و تحقیر ملت‌ها و انسان‌ها توسط آمریکا بیشتر از هر کشور دیگری است. چگونه است که در اینجا اسناد مورد توجه قرار نمی‌گیرد اما حملات رسانه‌ای و غوغاسالاری‌های مخالفان نظام جمهوری اسلامی در این سو و آن سو مورد توجه قرار می‌گیرد؟

·         غرب از بحث تنوع فرهنگی وحشت دارد. آنها می‌دانند که تنوع فرهنگی یعنی به رسمیت شناختن کشورهای صاحب فرهنگ و تمدن ملی و کشورهایی که حاضر نیستند نسبت به قلدری آنها سر خم کنند.