بغداد امروز؛ متحد سرسخت تهران

به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه "زوددویچه سایتونگ" در تحلیلی نوشت : آمریکا در عراق نه تنها هزاران نفر از سربازان و چندین تریلیون دلار پول را از دست داد، بلکه خود این جنگ را نیز از دست داده و مغلوب شد.

"زوددویچه" در ادامه به بررسی نتایج هشت سال جنگ طلبی آمریکا در عراق پرداخت و نوشت : زمانی که یک جنگ به پایان می رسد معمولا یک برنده وجود دارد و یک بازنده. حالا که ما به پایان عملیات نظامیان آمریکایی در عراق نزدیک می شویم فرصت خوبی است که این پرسش را مطرح کنیم که چه کسی برنده و چه کسی بازنده این جنگ بوده و این عملیات چه نتیجه ای برای آینده عراق داشته است؟

در این مطلب آمده است : در حالی وزیر دفاع آمریکا اظهار داشته است که در پایان جنگ عراق ما حالا در این کشور با دادن تلفات بالا یک دموکراسی نسبتا پایدار را برقرار کرده ایم  که اگر ما واقعیات این جنگ را دقیقا بررسی کنیم می بینیم که این عملیات نه برای عراقیها و نه برای آمریکاییها هیچ دستاوردی نداشته است.

ایالات متحده آمریکا در این جنگ 4474 سرباز خود را از دست داده و هزاران نفر دیگر نیز معلول و یا زخمی شدند. همچنین دو تریلیون دلار در این جنگ هزینه شد که اقتصاد آمریکا را به لاشه بی جانی تبدیل کرد، اما این کشور در مقابل، این هزینه ها چیزی دریافت نکرد، آیا این معامله خون به جای نفت بود؟

"زوددویچه" همچنین تصریح کرد: تولید نفت عراق همچنان به اندازه قبل از جنگ پایین است و اقتصاد این کشور کاملا وابسته به منابع نفتی این کشور است. با اینکه وزیر دفاع آمریکا، عراق را به عنوان شریک آینده آمریکا ارزیابی می کند، اما این کشور راه مد نظر خود را در پیش گرفته و با کشور ایران متحد شده است و کمتر تمایل دارد که از رویاهای ژئوپلیتیک آمریکا حمایت کند.

نویسنده در ادامه به وضعیت عراق هشت سال بعد از حضور آمریکا در این کشور اشاره کرد و نوشت : هشت سال جنگ در این کشور بیش از 100 هزار قربانی غیر نظامی را برای عراق به بار آورد و القاعده نیز همچنان در این کشور فعالیت دارد.

در جمعیت غیر نظامی و گروههای مذهبی این کشور همچنان شکاف و جدایی وجود دارد و آمریکا هم نتوانست در این زمینه کاری کند. حملات تروریستی و کشتارهای هدفمند همچنان بخشی از روزمره مردم این کشور را تشکیل می دهد. پس عراق هم پیروز میدان نبوده است.

نویسنده در ادامه این پرسش را مطرح کرد: پس برنده چه کسی بوده است؟ مثلا ایران. این کشور با صبر و حوصله در حالی که آمریکا با دو دشمن از بزرگترین دشمنانش یعنی صدام در عراق و طالبان در افغانستان مقابله می کرد آرام ماند. بنابراین ایران بدون اینکه کاری انجام دهد مرزهایش در غرب و شرق امن تر شد. تهران نظاره می کرد که آمریکا چگونه هر روز عمیق تر در این دو جنگ غرق می شود.

 از طرف دیگر هر چه این جنگ طولانی تر می شد مردم آمریکا برای راه انداختن یک جنگ دیگر توسط کشورشان بی میل تر و بی رغبت تر می شدند. به این ترتیب تمام تصمیماتی که تل آویو و واشنگتن برای حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران گرفته بودند به سرعت نقش بر آب شد.

در این مطلب آمده است : به این ترتیب کشور ایران در جریان جنگ عراق نه تنها یکی از دشمنان خود را از دست داد بلکه با عراق جدید یک متحد سرسخت هم به دست آورد. بغداد روز به روز مواضع سیاسی خود را به تهران نزدیکتر می کند.