وقتی همه برای ایران و افغانستان نسخه می پیچند

تا انتخابات آتی ریاست جمهوری آمریکا یک سال زمان باقیست. با اینهمه خودنمایی نامزدهای احراز این پست بخصوص در میان جمهوری خواهان دورمانده از قدرت هر روز شدت بیشتری می گیرد. تکلیف دموکرات ها مشخص است و بی شک باراک اوبامای جوان می رود تا برای دومین بار هم نماینده دموکرات ها در این مصاف باشد.
نیویورک تایمز در مقاله ای در این خصوص می نویسد: هرمان کین یک بار پیشنهاد داد که نخست وزیر محافظه کار رژیم صهیونیستی بنیامین نتانیاهو باید حق بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمینی که امروز اسرائیل نام گرفته را بدهد.
فرماندار ریک پری هم در سخنانی قصار اعلام کرده بود که در صورت جدی تر شدن خشونت های ناشی از قاچاق مواد مخدر در مکزیک ، امریکا باید به این کشور نیرو اعزام کند. سناتور سابق ریک سانتورم هم پیش از این تاکید کرده بود که دولت وقت ایالات متحده باید با پرویز مشرف رئیس جمهوری سابق پاکستان برای مهار تسلیحات هسته ای در اختیار دولتش وارد مذاکره و مصالحه می شد.
بسیاری از تحلیل گران مسائل بین المللی اینگونه طرح ها را مضحک و حتی درسرساز می خوانند. سیاستمداران جمهوری خواه هم به این قبیل اظهار نظرهای عجیب و غریب شهره عام و خاص هستند. مشکل اینجاست که کاندیداهای جمهوری خواه همواره به اظهار نظر در خصوص مسائل بین المللی علاقه خاصی دارند اما کمترین اطلاعات را هم در این خصوص دارند. در مناظره های انتخاباتی هم همواره بحث سیاست خارجی در اولویت های اخر قرار دارد. در برنامه ماه گذشته سی ان ان به عنوان نمونه بحث سیاست خارجی یکی مانده به آخرین پرسش از حاضرین بود. سوال اخر هم از شرکت کنندگان این بود که آیا در محوطه کاخ سفید باغچه ای برای سبزیجات در نظر خواهند گرفت یا خیر؟ در انتخابات آتی هم بحران اقتصادی امریکا حرف نخست را خواهد زد و در این فضای بحران زده اقتصادی بی شک نه کاندیداها و نه رای دهندگان توجه چندانی به ماجرای سیاست خارجی نخواهند کرد.
میت رامنی نامزد احتمالی جمهوری خواهان در انتخابات 2012 اما بیست و چهار ساعت پیش این قاعده را بر هم زد. وی در نطق انتخاباتی روز جمعه خود خواستار افزایش بودجه نظامی شد و تاکید کرد که پیشرفت های امریکا در حوزه دفاع موشکی بسیار ناچیز است و واشنگتن باید در قبال ایران هم موضع سرسختانه تری اتخاذ کند. البته رامنی برای سربازان امریکایی حاضر در افغانستان تعیین تکلیف نکرد. وی تنها به گفتن این جمله کلی بسنده کرد که اوباما رهبری امریکا در جهان را زیر سوال برده است. رامنی تمام تلاش خود را به کار گرفت تا در یک جمله اوباما را تحقیر کند: شما هموطنان اگر نمی خواهید امریکا قوی ترین کشور در جهان باشید من را به عنوان رئیس جمهور خود انتخاب نکنید چرا که هم اکنون اینچنین رئیس جمهوری را در اختیار دارید.
جمهوری خواهان تنها در یک چیز با هم متفق القول هستند و آن هم انتقادهای کوبنده از باراک اوباما در حوزه سیاست خارجی است. در سایر موارد جمهوری خواهان با هم تفاوت های بسیار دارند. در خصوص جنگ در افغانستان به عنوان نمونه هیچ کدام از دو نامزد جمهوری خواه نظر واحدی ندارند. نبردهای نخستین جمهوری خواهان مدعی بی شک در به دست گرفتن کنترل سمت و سوی سیاست خارجی است. یک دهه است که تندروی در حوزه سیاست خارجی به واسطه سیاست های جورج بوش با نام جمهوری خواهان گره خورده است. جان مک کین هم در جدال انتخاباتی سال 2008 میلادی در مواجهه با باراک اوباما دموکرات نظریات تند و تیز سیاسی بسیاری داد.
جمهوری خواهان ظاهرا شعارهای عوام فریبانه در حوزه سیاست خارجی می دهند تا افکار عمومی را با خود همراه کنند. به عنوان نمونه بحث مبارزه با چین را رامنی مطرح می کند اما اندک راهکاری ارائه نمی دهد که چگونه با بحران های اقتصادی داخلی در امریکا دولت می تواند بدون هزینه تبدیل به ابر قدرت همه جانبه در سطح بین المللی شود.
در روزهایی که باراک اوباما می تواند به کشتن اسامه بن لادن و مهار قدرت رهبری القاعده در مبارزه های انتخاباتی ببالد ، در جبهه جمهوری خواهان اینگونه مطرح می شود که باراک راهکارهای تامین امنیت امریکا را بلد نیست. جمهوری خواهان این شک را به دل رای دهندگان انداخته اند که باراک اوباما بسیار به سرعت عذرخواهی می کند و نمی تواند انتظارهای یک امریکایی را برآورده کند.
ریچارد گرنل که در زمان ریاست جمهوری جورج بوش جمهوری خواه سخنگوی هیات امریکایی در سازمان ملل بود در مقام انتقاد از باراک اوباما می گوید: اگر متن سخنان باراک اوباما در قاهره را بخوانید ، اگر سخنان نمایندگان دولت وی در سازمان ملل را بشنوید ، اگر شیوه گفتگوی ما با روسیه و درخواست برای بازسازی رابطه را بررسی کنید متوجه می شوید که در این سه سال گذشته ما دائما در حال عذرخواهی بایت سیاست های خود در گذشته بوده ایم.

در خصوص بحث افغانستان که میزبان 100 هزار نیروی امریکایی است کاندیداها تنها و تنها به دست گذاشتن بر روی نقشه بسنده کرده اند. هیچ کدام از آنها موضع گیری های یکدیگر را تایید یا مورد انتقاد قرار نداده اند. رامنی در سخنان روز جمعه خود به عنوان نمونه اندک اشاره واضحی به ماجرای افغانستان نکرد. وی تنها به گفتن این جمله کلی بسنده کرد که سیاست واشنگتن در افغانستان را مورد بازبینی کلی و جدی قرار خواهد داد.
نیویورک تایمز در نهایت می نویسد: مشکلات اقتصادی همچنان بر کمپین انتخاباتی سایه انداخته است و به نظر می رسد که با توجه به نرخ بالای بیکاری همچنان هم در راس اولویت های شعارهای انتخاباتی باقی بماند. البته تجربه تاریخی انتخابات در امریکا نشان داده است که بحث امنیت ملی در بسیاری از برهه های زمانی ناگهان قد علم می کند و حتی در برخی موارد سرنوشت ساز هم است .

رامنی در آخرین سخنان خود هشت قدمی را برشمرد که در صد روز نخست راه یابی به کاخ سفید بی شک انها را عملی خواهد کرد. یکی از این موارد تقویت قدرت دریایی امریکا بود. مورد دیگر بهبود رابطه با اسرائیل ، بریتانیا و مکزیک بود. وی حتی سخنان باراک اوباما برای تعامل با دیگر کشورها را هم زیر سوال برد و در مقام انتقاد گفت: امریکا باید با دیگر کشورها وارد اتحاد و ائتلاف شوذ اما همیشه باید برای تنها عمل کردن هم مهیا باشیم.