عبدالله صالح چگونه به خود جرات داد به یمن بازگردد؟

البته در طول این سه ماهی که صالح در یمن نبود نیز اتفاقی خاصی رخ نداد. کشور در حالتی از برزخ باقی ماند تا در چنین شرایطی صالح به یمن بازگردد و تمامی سناریوهای پیش‌بینی شده برای کناره‌گیری‌اش از قدرت را نقش بر آب کند. او حتی چند روز قبل از بازگشتش به یمن صحبت از پذیرفتن توافق‌نامه خلیج فارس زده بود که بر اساس آن از برخی صلاحیت‌هایش به نفع معاونش عبد ربه منصور هادی کنار می‌کشید و ظرف دو ماه انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی برگزار می‌کرد.

به گزارش روزنامه القدس العربی چاپ لندن، در این میان بازگشت رئیس جمهوری یمن بیش از هر کسی مورد استقبال عربستان سعودی قرار گرفته است. ریاض از بازگشت صالح به یمن حمایت می‌کند چرا که از این می‌ترسد که ویروس دموکراسی‌خواهی که در بحرین آن را به شدت سرکوب کرده است اکنون از یمن به عربستان سرایت کند. ریاض که با انقلاب ناصری‌ها و پس از آن انقلاب ژانویه امسال در مصر که به سرنگونی حسنی مبارک، دیکتاتور مخلوع مصر انجامید، مبارزه کرده بود و نسبت به انقلاب تونس نیز اعلام بی‌طرفی کرده و تلاش کرده بود با میزبانی از زین العابدین بن علی، دیکتاتور این کشور و خانواده‌اش و افزایش حمایت‌ها از او به نوعی به تونسی‌ها دهن‌کجی کند اکنون از این می‌ترسد که باب اعتراض‌ها از یمن به عربستان کشیده شود و نتواند اوضاع را کنترل کرده و سناریویی پیش‌بینی نشده رقم بخورد.

از سویی عربستان نمی‌تواند همانند بحرین که برای سرکوب اعتراض‌های مردمی در آن نیروی نظامی فرستاده بود، نیروی نظامی در حمایت از صالح به یمن بفرستد. چرا که یک بار در دهه شست قرن گذشته میلادی چنین کاری کرد و شکست سنگینی را متحمل شد که برخی آن را سوزاندن انگشت‌های عربستان در امور داخلی یمن توصیف کردند. یک بار نیز در سال 1994 تلاش کرد به حمایت از جدایی‌طلبان جنوب برخیزد که شکست سنگینی را متحمل شد و وجهه خود را نزد یمنی‌ها به کلی از دست داد.

آن‌چه در حال حاضر مطلوب عربستان است این است که وضعیت فعلی در یمن همچنان ادامه یابد که از یک سو حکومت سرنگون نشود و از سوی دیگر انقلابیون نیز به پیروزی نرسند که در نهایت یمن ضعیف و بی‌ثبات برای مدت طولانی‌تری باقی بماند تا در نتیجه یک نظام ضعیف بینابینی بر سر کار آید که توان ایجاد مزاحمت برای عربستان در هر زمینه‌ای را نداشته باشد.

استراتژی عربستانی‌ها مورد تایید امریکایی‌ها نیز قرار دارد. واشنگتن ترجیح می‌دهد که عربستان به نیابت از آن در یمن دخالت کند تا کمترین هزینه‌ها را در این کشور متحمل شود. کاخ سفیدنشین‌ها خوب می‌دانند که در نهایت وضعیت یمن به جایی خواهد رسید که عربستانی‌ها خشمگین شده و از علی عبدالله صالح خواهند خواست که از قدرت کناره‌گیری کند اما هم‌زمان به عربستانی‌ها نیز فشار می‌آورند تا با قدرت با نظام و نیروهای امنیتی یمنی همکاری کنند تا القاعده و هم‌پیمانانشان که در حال حاضر کنترل سوقطره و زنجبار و به طور کل جنوب یمن را در اختیار گرفته‌اند، سرکوب شوند و تهدید‌های آنها خنثی شود.

از این رو علی عبدالله صالح از این حقایق به خوبی آگاه است بنابر این هر کار که بخواهد انجام می‌دهد چرا که مطمئن است که بقایش در قدرت مورد حمایت دو هم‌پیمانش یعنی امریکا و عربستان قرار دارد. برای همین است که به رغم آن حملات خونین که باعث شد تا پای مرگ نیز برود به خود جرات می‌دهد بی‌اعتنا به خشم یمنی‌ها به صنعا بازگردد و همان طور که عبد اللطیف الزیانی، رئیس شورای همکاری خلیج فارس گفته است، با رد امضای توافق‌نامه خلیج فارس همه امیدها را ناامید کند.

حقیقت این است که تظاهر‌کنندگانی که 9 ماه است در خیابان‌های شهرهای مختلف یمن علیه حکومت دست به اعتراض زده‌اند با یک بازی منطقه‌ای و یک توطئه بین‌المللی علیه انقلابشان مواجهند. توطئه‌ای که یمن را وارد تونلی تاریک، بی‌انتها و بی‌ثابت و در عین حال خونین خواهد کرد.