چرا استقلال آقای محمود عباس؟
چرا محمود عباس رهبر تشکیلات خودگردان فلسطین تا این اندازه بر به رسمیت شناخته شدن فلسطین در شورای امنیت اصرار دارد؟ عباس معروف به ابومازن بیست و چهار ساعت پیش به صراحت و برای چندمین بار تاکید کرد که پرونده کشوش را این هفته بر روی میز کار شورای امنیت قرار خواهد داد. ادعایی که واکنش های بسیاری را در ایالات متحده و رژیم اسرائیل به همراه داشته است. رویترز در متنی پرسش و پاسخ گونه چند و چون این طرح را به چالش کشیده و پرسش های اساسی در خصوص این ماجرا را پاسخ داده است.
چرا فلسطینی ها مسیر سازمان ملل را در پیش گرفته اند؟
محمود عباس رهبر تشکیلات خودگردان فلسطین اعتقاد دارد که بیست سال مذاکره با رژیم صهیونیستی ره به جایی نبرده است و بر همین اساس به دنبال مطرح کردن پرونده این کشور در شورای امنیت و به دست آوردن کرسی از این طریق است. البته ابومازن در سخنرانی های متعدد تاکید کرده که هنوز به مذاکره با اسرائیلی ها برای رسیدن به آرامش در کشور مستقل هم نیازمند است. فلسطینی ها برای توجیه عقلانی این حرکت به طرح دو ساله ای اشاره می کنند که هم اکنون به اتمام رسیده و بر اساس آن به کمک غرب تشکیلات خودگردان فلسطین به ادعای رهبران این گروه توانست بسیاری از نهادهای سیاسی و اجتماعی در کرانه باختری را شکل دهد.
چرا فلسطینی ها خواهان به رسمیت شناختن مرزهای 1967 هستند؟
تشکیلات خودگردان فلسطین اعتقاد دارد که تشکیل کشور بر اساس مرزهای 1967 در حقیقت منبعی معتبر برای ارجاع در تمام زمینه های حقوقی، سیاسی و جغرافیایی خواهد بود. با این حرکت اسرائیل دیگر نخواهد توانست سرزمین های مورد ادعا 1967 را مورد مناقشه بخواند چرا که رسما و با مهر و امضای سازمان ملل به فلسطین تعلق خواهند داشت . مرزهای 1967 برای اسرائیلی ها مساله است چرا که گمان می کنند با این حرکت فلسطینی ها می توانند با ارجاع به دیوان های بین المللی خواهان تخلیه این مناطق از 500 هزار شهروند اسرائیلی شوند.
روند اعلام موجودیت کشور مستقل در سازمان ملل چگونه است؟
کشورهایی که خواهان عضویت و برخورداری از کرسی در سازمان ملل هستند باید درخواست خود را به دبیر کل تحویل دهند. دبیرکل هم این درخواست را در اختیار شورای امنیت قرار می دهد. شورایی که در خصوص این عضویت و اهدای کرسی از طریق رای گیری میان اعضا تصمیم گیری می کند. در شرایطی که 15 عضو شورای امنیت به این عضویت رای مثبت دهند در اختیار مجمع عمومی قرار می گیرد. برای تصویب این عضویت دو سوم آرای موجود یا همان 129 رای مورد نیاز است. یک کشور تنها زمانی می تواند کرسی خود را در سازمان ملل داشته باشد که این عضویت به تایید هم شورای امنیت و هم مجمع عمومی رسیده باشد.
آیا فلسطینی ها شانسی برای الحاق به سازمان ملل دارند؟
پاسخ این سوال به شکل تئوریک مثبت است. البته واشنگتن از هم اکنون تهدید به وتوی این مساله کرده است. وتو این طرح هم به معنای عدم موفقیت آمیز بودن آن است. حتی اگر فلسطینی ها دو سوم آرا در مجمع عمومی را به دست آورند باز هم یک وتو می تواند حکم تیر خلاص را داشته باشد.
آیا فلسطین می تواند از وضعیت عدم عضویت اما حضور استفاده کند؟
فلسطینی ها به غیر از درخواست برای عضویت دایم می تواند تبدیل به حاضری که عضو رسمی هم نیست شود. این دقیقا همان وضعیتی است که واتیکان هم در سازمان ملل دارد. پذیرش فلسطین با این سبک و سیاق به معنای پذیش تلویحی عضویت این کشور در سازمان ملل است. این پذیرش به معنای پذیرش حاکمیت دولت فلسطینی بر یک سرزمین واحد است. سود این حرکت هم در این است که تنها اکثریت محدود یعنی 193 کشور در مجمع عمومی باید رای مثبت خود را به صندوق بیندازند و به اکثریت دو سومی نیازی نیست. عباس 24 ساعت پیش خبر از موافقت 126 کشور با به رسمیت شناختن فلسطین داد. این رقم به این معناست که فلسطینی ها می توانند به عضویت غیررسمی و برخورداری از کرسی امیدوار باشند.
فایده این عضویت در چیست؟
علاوه بر این که فلسطینی ها از این طریق به عنوان " دولت " دست می یابند این حضور هرچند محدود می تواند به حضور انها در حقوقی ترین نهاد بین المللی هم منجر شود و دستان آنها را برای ارجاع پرونده حصر غزه به دیوان های عالی باز نگاه دارد.
و نکته های منفی این عضویت؟
برخی خسران های جدی هم در این میان مطرح است. به عنوان نمونه اسرائیل می تواند از فلسطین به عنوان یک دولت در خصوص حملات راکتی به خاک خود شکایت کند. برخی منتقدان این طرح هم آن را در کل به ضرر فلسطینی ها می دانند و تاکید دارند که با این عضویت نیمه کاره بحث آوارگان فلسطینی و بازگشت آنها برای مدتی طولانی و شاید هم ابدی به اغما می رود. برخی دیگر هم هشدار می دهند که این حرکت می تواند به افزایش تنش میان شهروندان فلسطینی و اسرائیلی در منطاق مشترک منتهی و آغازگر انتفاضه ای جدید باشد.
واشنگتن و تل آویو برای به مخاطره انداختن این تلاش فلسطینی ها چه تدابیری اندیشیدند؟
اسرائیلی ها به سبک و سیاق همیشه موجی از تهدیدها و هشدارها را به راه انداخته اند. محدود کردن امکان رفت و آمد رهبران و چهره های سیاسی کرانه باختری ، افزایش مالیات بر کالاها و حتی افزودن بر موج ساخت و سازهای غیرقانونی در کرانه باختری.
امریکایی ها نیز تهدید به قطع کمک های سالانه خود به فلسطین کرده اند. این کمک ها رقمی در حدود 450 میلیون دلار است. هیچ کس نمی داند که آیا این تهدیدها عملی خواهد شد یا خیر؟ به عنوان نمونه متوقف کردن کمک های مالی به تشکیلات خودگردان فلسطین می تواند به سقوط اقتصادی و بی ثباتی در خاورمیانه منتهی شود.
نظر شما :