چرا ایران نباید به روسیه اعتماد کند؟

ایران هسته ای- یک پایگاه اینترنتی روسی زبان با تاکید بر اینکه روسیه نه با غرب و نه با ایران بازی صادقانه ای ندارد، تاکید کرد که بی اعتمادی به مسکو از جانب ایران طبیعی است. متن کامل این مقاله که روز دوشنبه ۷ شهریور ۱۳۹۰ (۲۹ اوت ۲۰۱۱) در پایگاه اینترنتی iran.ru منتشر شده در ادامه می آید.

دراوج گفتگو با امریکا قصد دارد اهرمی را که زمانی علیه این کشور از ان بهره می برد بازگرداند و این اهرم همان ایران است. در روزهای اخیر دیدارهای مهمی بین مقامات بلند پایه روسیه و ایران انجام شده و ازسوی دیگر یک هیات نظامی بلند پایه ایران دربزرگترین نمایشگاه هوایی روسیه یعنی ماکس-دوهزارو یازده حاضرشده است و ایرانی ها هم مانند سایرشرکت کنندگان با فهرست بلند بالای سفارش های نظامی به مسکو رفته اند.دیدارهای مقامات ایران و روسیه به فاصله چند هفته پس ازگفت وگوهای فشرده مسکو و واشنگتن درزمینه امنیتی برگزارشد که در واقع پیش زمینه نشست های سرانی خواهد بود که قراراست در فصل های پاییز و زمستان امسال برگزارشود.ادامه….

گفت وگوهای روسیه و امریکا به تدابیر امنیتی اتی در منطقه اسیا و اروپا مربوط می شود. مسکو به سبب تلاش امریکا برای نفوذ در منطقه اروپای مرکزی ازطریق ایجاد پایگاه های ترانزیت نظامی در رومانی و بلغارستان و استقرار تجهیزات سپرضد موشکی در رومانی و لهستان و حمایت واشنگتن از پیمان های نظامی جدید بین کشورهای اروپای مرکزی نگران است و سعی می کند با همه این گام ها که می توانند موجب ایجاد دالان ضد روسی از حوزه بالتیک تا دریای سیاه شوند مقابله کند. از نظر کرملین امریکا از این مانورها برای نزدیک کردن هر چه بیشتر خطوط بازدارندگی دوران جنگ سرد در اروپا به مرزهای روسیه استفاده می کند.

روسیه مشغول کار روی چند گام هشداردهنده بزرگ و ضد حمله به منظور جلوگیری از اجرای برنامه های امریکا یا نشان دادن واکنش درصورت اجرای انهاست. نخست این که پوشش نظامی خود را گسترش می دهد و برنامه هایی برای استقرار سریع سامانه های موشکی و نیرو در کالنینگراد و بلاروس دارد. این کشور همچنین در حال توسعه ناوگان دریای سیاه دراوکراین است و قصد دارد دراینده پیمان امنیتی با المان و شاید فرانسه و ایتالیا منعقد کند.

مسکو دراخرین گفت وگوها سعی کرد امریکا را درخصوص یکی کردن سامانه های دفاع بالستیک ضد موشکی اش با سامانه های روسی متقاعد سازد. از نظر مسکو یک سیستم هماهنگ به امریکا و متحدانش امکان ایجاد سامانه قوی و گسترده ای را می دهد که تمام خاک اروپا و جمهوری های شوروی سابق را تا اسیا پوشش دهد. چنین سیستمی به برطرف کردن تهدید ایران و کره شمالی هم کمک خواهد کرد.

روسیه در گفت وگوهای اخیر با امریکا همچنین ارزیابی خود را ارائه کرد که براساس ان تهدید ایران برای متحدان واشنگتن درناتو به مراتب ازچیزی که کاخ سفید پیش از این تصورمی کرده جدی تراست و برای اینکه امریکا و متحدانش احساس امنیت کنند سامانه های دفاعی این کشور و ناتو باید با ساختارهای دفاعی روسیه یکی شود. چنین ارزیابی این تصور را ایجاد می کند که روسیه همچون گذشته تنها کشوری است که از اوضاع واقعی داخل ایران خبردارد ولی باید گفت این اوضاع درحال حاضر مانند گذشته روشن نیست.

درسال های گذشته وقتی گفت وگوهای مسکو و واشنگتن خصمانه می شد مسکو بلافاصله مسئله ایران را مطرح و ازحق این کشور برای توسعه انرژی صلح امیز هسته ای حمایت می کرد و حتی به همکاری با این کشور در زمینه ساخت نیروگاه اتمی پرداخت. روسیه همچنین تهدید کرده بود موشک های اس-۳۰۰ را که بسیاری از کشورهای مخالف امریکا خواهان به دست اوردن انها هستند دراختیار ایران قرار دهد. خلاصه این که مسکو حامی قدرتمند ایران بود. با این که روابط دو کشور چندان پر از اعتماد نبوده هردو امکان ایجاد یک پیمان موقت را احساس می کردند که با نیازهای هریک از انها تطابق داشته باشد. ولی درسال دو هزارو ده روسیه از ایران رو برگرداند و از سخت ترین تحریمهای شورای امنیت علیه این کشور حمایت و درعین حال گفت وگوهایی درخصوص مشارکت امریکا درسرمایه گذاری درخاک خود و حتی امکان ازسرگیری تحویل سلاح توسط واشنگتن به گرجستان انجام داد.

با این وجود همه چیز به گونه ای است که از قرارمعلوم روسیه و ایران حداقل در برهه کنونی با کمال میل به ایده ازسرگیری روابط قبلی نگاه می کنند. این بار مسکو به تهران گوشزد می کند که امریکا و اسرائیل می توانند مجددا حمله به ایران را برنامه ریزی کنند. مسکو اعلام کرده امکان گفت وگو با واشنگتن به منظورجلوگیری ازچنین حمله ای ونیز بازگرداندن ایران سرمیزگفتگوهای هسته ای با غرب را دارد.

خلاصه این که مسکو بازی چند جانبه ای را ادامه می دهد. ازیک سو به امریکا تذکرمی دهد که تهدید ایران برای ان تا چه اندازه جدی است وازسوی دیگر همین تهدید را ازسوی امریکا و اسرائیل به ایران گوشزد می کند. بعد به هردو انها می گوید که امکان حل وفصل همه این مشکلات را دارد. درشرایطی که مسکو بین پیمان های مختلف درتکاپوست وبا هربازیگری رفتار متفاوتی دارد این سوال باقی است که ایا کسی صرفنظر از این که چه بخشی از این سخنان حقیقت دارد به حرفهای ان اعتماد می کند؟