همکاری‌های جدید ایران و چین و یک درس سیاسی

دیپلماسی ایرانی: کم کم حضور چین در ایران جلوه و نمایی دیگر به خود می گیرد. کم کم سفرهای هیات های اقتصادی و بازرگانی دولت کمونیستی چین به ایران و سفرهای حزب موتلفه اسلامی و تئوریسین های بازار ایران به چین، رنگ و جلا به خود می گیرد و کم کم پایه های سرمایه گذاری چینی در ایران استوارتر می شود.

می توان گفت چین امروز قادر است بخش عمده و مهم دغدغه های اقتصادی ایران را برطرف کند تا ایران به سرزمینی ایده آل برای تحقق بلندپروازی های چین تبدیل شود. برای چین که پرجمعیت ترین و یکی از بزرگ ترین کشورهای دنیاست، مساحت 9572900 کیلومتر مربعی کفایت نمی کند و این کشور در پی آن است که مناطق هدف تازه ای را برای سرمایه گذاری، شراکت، کسب مواد خام و انرژی و به دست آوردن بازار مناسب محصولات خود درنظر بگیرد.

با این روند سرزمین چین روز به روز فراخ تر و وسیع تر از گذشته می شود. سال هاست که این کشور حضور در کشورهای درجه چندم آفریقایی و آسیایی را به امری پذیرفته شده برای سایر قدرت های بزرگ جهان تبدیل کرده و با احداث تاسیسات و نقب تونل ها و حفاری های گسترده، پرچم خود را در این کشورها به نشانه فتح الفتوح به اهتزار درآورده است. چینی ها نشان داده اند که با آن چشم های بادامی و تنگشان، از لابلای آب های گل آلود ماهی های درشت صید می کنند.

اکنون ایران یک نقطه هدف برای چینی ها محسوب می شود. ایران در فشار تحریم ها گرفتار شده و پکن با وجود ناهمراهی های دیروز و امروزش با تهران می تواند یک نقطه اتکای مطمئن و شریکی دائمی در عرصه اقتصاد باشد. شاید تنها لازمه این شراکت و همراهی این است که نباید پای سیاست و توقعات سیاسی را در ارتباط با چینی ها وسط کشید و مباحث اقتصادی و سرمایه گذاری را با انتظارات سیاسی و بین المللی به بیراهه کشاند. ایران دوست ندارد مشکلی که با روسیه وهند پیدا کرده است را در مقابل چین نیز شاهد باشد.

درواقع بهتر و مفیدتر آن است که تهران مشکلاتش را با غرب جای دیگر و در مراجع دیگری حل و فصل کند و پای شرکای اقتصادی و سرمایه گذاران و خریداران بزرگ نفت و گازش را به جنجال ها و کشمکش های سیاسی باز نکند تا در بر همان پاشنه ای نگردد که برای روسیه و هند در ایران گشت.

اکنون جدا کردن شراکت از سیاست – دست کم در مورد چین - سبب شده است تا خبرگزاری مهر خبر مهمی را منتشر کند: "ساخت مجتمع پتروشیمی مسجدسلیمان با ظرفیت تولید سالانه چهار میلیون تن کود اوره و آمونیاک به عنوان یکی از بزرگترین واحدهای پتروشیمیایی جهان آغاز شد."

قرار است برای ساخت این مجتمع کوه اوره یک گروه سرمایه گذار چینی و بخش خصوصی در مجموع چهار میلیارد دلار سرمایه گذاری کنند که عملیات ساخت و راه اندازی این واحد طبق برنامه زمان بندی باید در مدت 40 ماه به پایان برسد. گفته شده است شرکت چینی 85 درصد و بخش خصوصی 15 درصد سهام در اختیار دارند که قرار است این واحد در قالب چهار فاز مورد بهره برداری قرار بگیرد.

یکی از مهم ترین مشکلات پیش رو در ساخت این مجتمع پتروشیمی، چگونگی انتقال گوگرد به بازارهای داخلی و خارجی است به طوری که هم اکنون مطالعات اقتصادی و زیست محیطی برای انتقال گوگرد به عنوان یک محصول جانبی این مجتمع در حال انجام است.  

به گزارش مهر، سال گذشته با راه اندازی فاز دوم مجتمع پتروشیمی پردیس در عسلویه ظرفیت تولید کود اوره ایران به چهار میلیون و 200 هزار تن در سال افزایش یافت و با این میزان تولید ایران هم به جمع کشورهای صادرکننده کود اوره پیوسته است. در حال حاضر میزان گوگرد مورد نیاز در صنایع داخلی حدود دو میلیون تا دو میلیون و 500 هزار تن در سال برآورد می شود و از این رو سالانه ظرفیتی برای صادرات بیش از 2.5 میلیون تن گوگرد گرانول برای ایران وجود دارد.

همچنین عبدالحسین بیات معاون وزیر نفت پیشتر با بیان اینکه تا پایان برنامه پنجم توسعه در مجموع با ساخت و راه اندازی طرح های جدید نزدیک به هشت تا 10 میلیون تن به ظرفیت تولید کود اوره و آمونیاک افزوده می شود گفته بود: در این صورت ایران به بزرگترین تولیدکننده این محصول پتروشیمی تبدیل می شود.