پیونگ‌یانگ به جای انتشار گزارش ، تهدید کرد
در واکنش به فشارهای آمریکا برای انتشار جزئیات طرح مورد ادعای واشینگتن درباره غنی سازی اورانیوم توسط پیونگ‌یانگ، کره شمالی اعلام کرد اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های هسته‌ای این کشور باقی نمانده که بخواهد در اختیار ایالات متحده قرار دهد.
در واکنشی تند به فشارهای ایالات متحده برای انتشار جزئیات طرحی که واشینگتن مدعی است پیونگ‌یانگ طی آن به غنی سازی اورانیوم برای مقاصد نظامی پرداخته، دولت کره شمالی اعلام کرد اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های هسته‌ای این کشور باقی نمانده است که بخواهد در اختیار ایالات متحده قرار دهد.
وزارت خارجه کره شمالی جمعه در بیانیه‌ای که به همین مناسبت منتشر کرد نوشت که پیونگ‌یانگ به اندازه کافی برای آمریکا درباره فعالیت‌های هسته‌ای این کشور توضیح داده است. این واکنش کره شمالی در نظر تحلیل‌گران شکستی برای تلاش‌های آمریکا محسوب می‌شود که می‌کوشید این کشور را به انتشار جزئیاتی طرح غنی‌سازی اورانیوم ترغیب کند.
رآکتور یانگ‌بیون، مهم‌ترین تاسیسات هسته‌ای کره شمالی که در کانون توجه توافقات اجلاس شش جانبه برای حل مناقشه هسته‌ای کره شمالی قرار داشت، سامانه‌ای برای تولید پلوتونیوم غنی شده برای کاربردهای نظامی به شمار می‌رفت که بر اساس فاز دوم همکاری‌ها مطابق توافق فوریه 2007 اجلاس شش جانبه با نظارت بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیاده سازی و تخریب شد به گونه‌ای که استفاده مجدد از این تاسیسات برای پیونگ‌یانگ وجود ندارد.
اما آمریکا همچنان مصر است که کره شمالی پیش از این برنامه‌ای برای تولید تسلیحات هسته‌ای اورانیومی داشته و از این کشور می‌خواهد جزئیات مربوط به آن برنامه و تعداد کلاهک‌های احتمالی در صورتی که به این مرحله رسیده باشد را اعلام کند. آمریکا اولین بار این ادعا را در سال 2002 در حین این که بازرسان آژانس انرژی اتمی اجازه بازدید و نظارت از تاسیسات هسته‌ای کره شمالی را پیدا کرده بودند مطرح کرد که موجب خشم پیونگ‌یانگ و اخراج دو بازرس سازمان مذکور از کره شمالی شد.
علاوه بر این کارشناسان اطلاعاتی و تحلیل‌گران آمریکایی هنوز درباره وجود یا عدم وجود طرح غنی سازی اورانیوم تردیدهای بسیاری دارند. تاسیسات یانگ‌بیون کره شمالی که در وضعیت فعال خود در فاصله سال‌های 2002 تا 2007 قادر بود در بهترین شرایط سالانه پلوتونیوم مورد نیاز برای ساخت یک کلاهک هسته‌ای را تولید کند جزو یادگارهایی به شمار می‌رفت که دولت اتحاد جماهیر سوسیالیست شوروی در زمان دولت و موجودیت خود، آن را در خاک این متحد کمونیست خود نصب و تاسیس کرده بود. علاوه بر این بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی معتقدند که کره شمالی تا سال 1994 حدود 8 هزار میله سوخت هسته‌ای دپو کرده بود که تنها برای استخراج پلوتونیوم کافی برای ساخت شمار معدودی کلاهک هسته‌ای کاربرد داشت. اما هرگز درباره این که آیا کره شمالی اطلاعات لازم را برای غنی‌سازی اورانیوم کسب کرده و آیا تجهیزات این کار را در اختیار دارد یا نه، به مدرک قابل استنادی دست نیافته بودند.
در همین زمینه در سال‌های پس از سال 2002 حتی برخی تحلیل‌گرانی که دیدگاه‌های نزدیک به کاخ سفید داشتند درباره چگونگی دستیابی کره شمالی به اطلاعات فنی غنی سازی اورانیوم که گزارش‌های اطلاعاتی آن‌ها مدعی وجودش شده بودند به نظریه پردازی‌های عجیبی مانند نظریه مثلث همکاری‌های کره شمالی – ایران – پاکستان روی آورده بودند که بر اساس آن ایران به عنوان واسطه بین پاکستان و کره شمالی عمل می‌کند و اطلاعات مربوط به چگونگی غنی سازی اورانیوم را از پاکستان گرفته و در قبال تبادل اطلاعات فنی مربوط به ساخت موشک‌های قاره پیمای کره شمالی، آن را در اختیار پیونگ یانگ می‌گذارد و در این بین ضمن تامین کمبود‌های اطلاعات فنی پاکستان و کره شمالی، ایران نیز از اطلاعات مربوط به هر دو فن‌آوری برخوردار می‌شود.
اما بر اساس توافقنامه فوریه 2007 که به امضای نمایندگان کشورهای کره شمالی، کره جنوبی، ژاپن، چین، روسیه، و آمریکا رسید، کره شمالی موظف شد طی دو فاز ابتدا فعالیت‌های هسته‌ای خود را متوقف کرده و سپس کلیه تاسیسات هسته‌ای را زیر نظر بازرسان بین‌المللی پیاده و تخریب کند و در مقابل در مرحله اول 50 هزار تن و در مرحله دوم 950 هزار تن سوخت خام از کشورهای مقابل (یا معادل آن کمک‌های اقتصادی دریافت کند). پس از این مرحله کره شمالی موظف بود تا پیش از پایان سال 2007 گزارشی از کلیه فعالیت‌های هسته‌ای خود به آژانس ارائه دهد و این به مثابه پیش شرط دور بعدی مذاکرات شش جانبه بود که می‌توانست امتیازات اقتصادی و کمک‌های مالی بیشتری برای این کشور به ارمغان بیاورد. اما به رغم گذشت چند روز از آخرین مهلت تسلیم و انتشار این گزارش پیونگ‌یانگ هنوز نشانه‌ای دال بر آمادگی برای چنین اقدامی از خود نشان نداده است.
آمریکا نیز در همین زمینه از چندی پیش با نزدیک شدن به این ضرب‌الاجل با نامه‌ای که جرج بوش، رییس جمهور این کشور، از طریق کریستوفر هیل، معاون وزارت خارجه آمریکا و فرستاده ویژه این کشور در پرونده فعالیت‌های هسته‌ای کره شمالی برای کیم جونگ ایل، رهبر کره شمالی فرستاد با طرح امتیازاتی نظیر از سرگیری و عادی سازی روابط دیپلماتیک با آمریکا (که از سال 2002 مجدداً قطع شده است) و حذف نام کره شمالی از فهرست کشورهای حامی تروریسم، کوشید تا پیونگ‌یانگ را به افشای جزئیات مربوط به طرح غنی‌سازی اورانیوم تشویق کند. البته واکنش اخیر کره شمالی به وضوح نشان داد تلاش‌های آمریکا نتیجه عکس داشته است.
علاوه بر بیانیه وزارت خارجه کره شمالی، این کشور در خبری که صبح جمعه پیش از بیانیه فوق از طریق روزنامه ارگان حزب حاکم کمونیست، رودونگ سینمون، منتشر شد، اعلام کرد کره شمالی در پاسخ به توسعه و پیشرفت تسلیحات آمریکا و افزایش خصومت‌های آن کشور علیه پیونگ‌یانگ، جمهوری خلق کره عوامل موثر در پیشگیری از جنگ را (نامی که کره شمالی برای زرادخانه هسته‌ای خود انتخاب کرده است) تقویت می‌کند. البته به اعتقاد بسیاری از تحلیل‌گران پیونگ‌یانگ هربار که بر سر اختلافی درباره مسائل مختلف با کشورهای خارجی به بن‌بست می‌رسد از تهدید‌های مشابهی به عنوان اهرم فشار برای به کرسی نشاندن حرف خود و اثبات موضع پیونگ‌یانگ استفاده می‌کند و به همین خاطر هنوز دلیلی قطعی برای پیش‌بینی شکست دیپلماسی آمریکا در قبال فعالیت‌های هسته‌ای کره شمالی وجود ندارد.
در همین زمینه جان مک‌کورمک، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در مصاحبه‌ای با آسوشیتدپرس گفت کره شمالی همچنان موظف است گزارش فعالیت‌های هسته‌ای خود را منتشر کند. او تاکید کرد: «آن‌ها [پیونگ‌یانگ] سعی می‌کنند کانون توجه مطبوعات جهان را درباره این کشور به مساله دیگری معطوف کنند که مورد نظر خودشان است اما این مساله بسیار مهم است که هیچ یک از طرفین [اجلاس شش جانبه] با این جنجال مطبوعاتی که خواسته آن‌هاست از میدان به در نرود و پایبندی کامل خود را به تمام مفاد توافقنامه [فوریه] حفظ کند.»
بیانیه‌ای که وزارت خارجه کره شمالی جمعه منتشر کرد اولین حرکتی است که دولت این کشور پس از دوره چند روزه سکوت از خود نشان می‌دهد. در حقیقت در حالی که ضرب‌الاجل انتشار گزارش کامل فعالیت‌های هسته‌ای این کشور 31 دسامبر منقضی شده بود، دولت این کشور هیچ واکنشی از خود نشان نداده و قریب یک هفته در سکوتی کامل فرو رفته بود.
طی این مدت کشورهای آمریکا، کره جنوبی، و ژاپن بی‌توجهی پیونگ‌یانگ را به این ضرب‌الاجل محکوم کردند اما چین آن را امری عادی خواند و از موضع و عملکرد دولت پیونگ‌یانگ دفاع کرد. وزیر خارجه چین در این باره گفت: «روند مسائل اداری در برخی کشورها سریع‌تر و در برخی کشورها کندتر است و این مساله‌ای طبیعی است.» روسیه به رغم حضور در جمع کشورهای اجلاس شش جانبه در این مورد سکوت کرده است.
نظر شما :