ایران و لیبی مهم‌ترین بازیگران نشست آتی اپک
روزنامه الحیات، چاپ لندن در یادداشتی به قلم رنده تقی الدین، از ستون‌نویسان ثابت این روزنامه می‌نویسد: دو تحول بزرگ در ایران و لیبی باعث شده تا بسیاری درباره تصویر نشست آتی وزراتی نفت اپک که قرار است در 8 ژوئن در وین برگزار شود، سئوالاتی مطرح کنند. محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران وزیر نفت را از سمتش برکنار و اعلام کرد خودش سرپرستی امور این وزارت‌خانه را بر عهده خواهد گرفت. ایران ریاست سالانه اپک را بر عهده دارد و هیچ کس نمی‌تواند مانع شود تا احمدی نژاد در نشست این سازمان در وین شرکت کند. ایران کشوری نفت‌خیز با ذخایر عظیم و نفت گاز است و نقشی مهم در سازمان اپک ایفا می‌کند.
در ادامه این یادداشت آمده است: تحول دیگر اوضاع لیبی است. پرسشی که برای بسیاری مطرح شده این است که قرار است وزرای نفت اپک با نماینده لیبی چگونه برخورد کنند. خبرهایی در روز سه شنبه منتشر شد مبنی بر این که شکری غانم، وزیر نفت لیبی از سمتش استعفا داده است. وی از چهره‌های نزدیک به سیف الاسلام، پسر معمر قذافی محسوب می‌شود. این مسئله بر پیچیدگی نشست اپک افزوده و این پرسش را به وجود آورده که قرار است نماینده لیبی در نشست آتی چه کسی باشد، نماینده معمر قذافی یا انقلابیون؟ وزرای سازمان با نماینده لیبی چه برخوردی خواهند داشت؟
نویسنده یادداشت سپس می‌نویسد: موعد نشست آینده نزدیک است ولی هنوز راه حلی برای مشکلات پیش روی سازمان یافت نشده است. به رغم این که سیاست‌های احمدی نژاد رئیس جمهوری ایران برای جهانیان و منطقه عموما پیچیده است ولی گمان نمی‌رود اتفاق خاصی هم بیفتد. احمدی نژاد رئیس جمهوری یکی از چهار تولید کننده بزرگ انرژی جهان است و حق خود می‌داند که در نبود وزیر نفت کابینه‌اش کشورش را خود نمایندگی کند. وزیران دیگر نیز باید از او به بهترین شکل ممکن استقبال کنند.
تقی الدین در ادامه می‌نویسد: نباید چندان نسبت به این موضوع و حوادث لیبی حساسیت بیش از اندازه نشان داد. اپک روزهای بسیاری از این سخت‌تر را گذارنده و توانسته به خوی از چالش‌ها خارج شود. مثلا هنگامی که منطقه جنگ خلیج فارس اول میان ایران و عراق را تجربه کرد، عربستان با استفاده از توانایی‌هایش کمبود نفت بازار انرژی را در سکوت محض جبران کرد. پس از آن جنگ صدام حسین علیه کویت و آتش زدن چاه‌های نفت این کشور بود که در نتیجه آن تولید نفت کویت به شدت کاهش یافت و عراق نیز مورد تحریم قرار گرفت. در این جا نیز عربستان وارد عمل شد و توانست با افزایش تولید نفت خود ناجی بازار مصرف جهان شود. عربستان تنها کشور عضو اپک است که توانایی دارد در هر حالتی نقص بازار نفت جهانی را در غیاب هر کدام از کشورهای نفت‌خیز اپک تامین کند. پس از آن جنگ امریکا علیه عراق آغاز شد که در نتیجه آن باز هم بازار نفت دست خوش تغییر شد، صادرات نفت عراق صدمه دید و برای مدت طولانی متوقف شد و باز هم عربستان وارد میدان شد و کسری نفت بازار را تامین کرد. عربستان همواره تلاش کرده نقشی اساسی در ثبات بازار نفت ایفا کند تا مبادا افزایش قیمت باعث تاثیرگذاری بر اقتصاد جهانی شود.
نویسنده در انتها می‌نویسد: این روزها در حالی که قیمت نفت از مرز یک‌صد دلار گذشته بود قیمت این نبض اقتصادی جهان مجددا سیر نزولی به خود گرفت و قیمت آن کاهش یافت. همه کشورها به اندازه سهم تعیین شده خود در اپک نفت تولید می‌کنند به استثنای عربستان که نزدیک به دو میلیون بشکه در روز بیش از سهم مقرر تولید نفت دارد که هدف آن هم تنها این است که در صورت لزوم برای تامین کمبود نفت مورد نیاز بازار فورا وارد عمل شود. از این رو می‌بینیم به رغم این که لیبی با تولید یک میلیون بشکه نفت و یمن با تولید 300 هزار بشکه غایب‌های بازارهای انرژی جهان هستند، بازار نفت فعلا در حد اشباع است و خللی در آن مشاهده نمی‌شود. البته افزایش ناگهانی قیمت نفت و کاهش آن ضررهایی به برخی شرکت‌های سرمایه‌گذاری و سرمایه‌گذاران وارد کرده که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. در حال حاضر استراتژی عربستان مبتنی بر این اصل است که در بحبوحه انقلاب‌های عربی که سراسر خاورمیانه عربی را در نوردیده اجازه ندهد خللی در تامین انرژی جهان حاصل شود و فورا وارد عمل شود. سیاست عربستان همواره حفظ ثبات در بازار جهانی بوده است.
نظر شما :