مناقصه بين المللى براى ساخت نوزده نيروگاه اتمى در ايران

نیاز ایران به سوخت پاک اتمی برای تامین برق مورد نیاز مردم این سرزمین در سالهای آینده سبب شد تا مقام های کشور بر ضرورت ساخت نیروگاههای هسته ای در ایران تاکید کنند و در مقابل تمام فشارهای خارجی بایستند.

 

در این میان حمایت روسیه از ایران در مجامع بین المللی که نه به خاطر کشور ایران و تاکید برحق این کشور بلکه بیشتر به دلیل منافع اقتصادی و سیاسی روسیه سبب شد تا امید به دستیابی به این منبع انرژی هر روز بیشتر شود.

 

 اولین نیروگاه هسته ای ایران توسط پیمانکاران روس در بوشهر ساخته شد. این نیروگاه که ظرفیتی معادل 1000 مگاوات دارد از اواسط سال 2008 میلادی به بهره برداری می رسد.

 

نیروگاه بوشهر اولین پایگاه ایران برای استفاده از این تکنولوژی مدرن دنیا در خاک کشور است. بعد از دریافت اولین محموله سوخت روسی برای نیروگاه بوشهر اخباری در مورد ساخت اولین نیروگاه هسته ای با کمک مهندسان و کارشناسان ایرانی منتشر شد.

 

به گزارش سازمان انرژی اتمی ایران قرار براین است که اولین نیروگاه هسته ای ساخت ایرانیان در کشور متبوعشان تا 9 سال دیگر یعنی سال 1395 هجری شمسی به بهره برداری برسد.

 

علاء الدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی ایران در مورد این نیروگاه جدید می گوید:" طراحی های اولیه این نیروگاه در سال گذشته به پایان رسید و مهندسان ایرانی مشغول طراحی های فنی و تکنیکی هستند که در سال آینده به اتمام خواهد رسید."

 

به گفته پژوهشگران ایرانی این دو نیروگاه نمی توانند نیاز روزافزون ایران به انرژی برق درسالهای آینده را پاسخ گویند، بنابراین باید نیروگاههای دیگری نیز به این مجموعه اضافه شوند.

 

کاظم جلیلی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در این مورد می گوید: "ایران در نظر دارد 19 نیروگاه اتمی دیگر نیز احداث کند که اجرای آن را پیمانکاران خارجی بر عهده خواهند داشت. این نیرو گاهها که هر یک ظرفیتی معادل 1000 مگاوات خواهند داشت در ماههای آتی به مناقصه بین المللی گذاشته می شود تا پیمانکاران خارجی در تامین انرژی برق مورد نیاز به ما کمک کنند."

 

وی در مورد این طرح گفت :" ساخت این نیروگاهها بعد از تصویب مجلس شورای اسلامی در مورد نیاز 20هزارمگاوات برق برای پاسخگویی به تقاضای داخلی تا سال 2020 میلادی در برنامه کار قرار گرفت."

 

با ارسال اولین محموله سوخت اتمی توسط روسیه به ایران بسیاری از دست اندرکاران صنعت انرژی اتمی به آینده نیروگاه بوشهر و توان تولید برق توسط این نیروگاه ایرانی امیدوار شدند.

 

در آغاز ورود این محموله از طرف روسیه به ایران که بسیاری آن را هدیه کریسمس روسها به ایرانیان می دانند نمادی از کمک و مساعدت روسیه به ایران در جریان تنهشای سیاسی جهان علیه برنامه هسته ای بود. اما با گذشت چند روز اخباری مبنی بر اخذ اجازه روسیه برای انتقال این محوله به ایران یا به عبارت بهتر موافقت آمریکا با اجرای این طرح منتشر شد که تصورات گذشته را کاملا در هم ریخت.

 

این محموله در شرایطی به ایران حمل شد که سازمانهای جاسوسی آمریکا از توقف برنامه هسته ای تسلیحاتی ایران در سال 2003 میلادی خبرداده بودند و انتشار این خبر برای مدت کوتاهی از فشارهای غرب بر ایران و تهدیدهای متوالی در مورد حمله به خاک این سرزمین باستانی کاست.

 

در این میان  ایران ارایه این گزارش را نشان دهنده نادرست بودن جهت گیری غرب به خصوص آمریکا در مورد ایران دانسته و بار دیگر تاکید کرده که ایران هیچ گاه به دنبال ایجاد سلاح اتمی نبوده است.

 

در این جریان روسیه نیز با ایران همصدا شد و اعلام کرد:" ما براین باوریم که برنامه هسته ای ایران از آغاز تا به حال تنها برای تولید برق و مصارف صلح آمیز بوده است و افزایش فشارهای اقتصادی به ایران ضرورتی ندارد."

 

در چنین شرایطی و با توافق آمریکا اولین محموله سوخت نیروگاه بوشهر وارد ایران شد و سخنانی در مورد مذاکره مستقیم ایران و آمریکا به گوش رسید. اگرچه این پیشنهاد که این بار هم توسط رایس عنوان شده است با پیش شرط تعلیق برنامه هسته ای است ولی از نظر بسیاری از کارشناسان سیاسی جهان می تواند زمینه را برای کاهش فشارهای خصمانه علیه ایران فراهم کند.

 

بسیاری براین باورند که مطرح شدن این پیامها به صورت مکرر از زبان وزیر امور خارجه آمریکا نشان دهنده تمایل این کشور به عادی سازی روابط با ایران است و قرار دادن این پیش شرطها تنها ابزاری است که برای آغاز روابط تنگاتنگ دیپلماتیک دو کشور مورد استفاده قرار می گیرد.

 

آنها در تایید نظریه خود به اختلافات موجود در سنای آمریکا در این مساله اشاره می کنند و می گویند:" هم اکنون در مجلس سنا و دیگر محافل سیاسی آمریکا دودستگی در مورد ایران کاملا مشهود است. دسته ای مذاکره با ایران و دیپلماسی را راه حل معضل ایجاد شده در جهان امروز می دانند و برخی دیگر راههای خشن تری را برگزیده اند."

از طرف دیگر بسیاری از پژوهشگران و دانشمندان علوم سیاسی این کشور نیز خواستار مذاکره آمریکا با ایران بدون قرار دادن پیش شرط هستند که انتظار می رود موج جدیدی را میان سردمداران کشور آمریکا ایجاد نماید.

 

اما این یک روی سکه است و در روز دیگر سکه همچنان رفتار خصمانه علیه ایران ادامه دارد. برای مثال بنیاد هریتیج در گزارش اخیر خود در مورد برنامه هسته ای ایران می نویسد:" احتمال دارد برنامه های تسلیحاتی نظامی تازه ای در پایگاههای ناشناخته و جدیدی بعد از توقف برنامه های قبلی درسال 2003 میلادی در ایران آغاز شده باشد."

 

این نظریه ای است که مخالفان ایران در آمریکا در تلاش برای تشدید فشار برایران عنوان می کنند و دراین راه نه به مدارک و شواهد که به حدس و گمانشان اکتفا می کنند.