پر حرف‌ترین و کم عمل‌ترین دولت بعد از انقلاب
کمتر از دو هفته دیگر به برگزاری انتخابات دور دهم ریاست جمهوری در ایران باقی مانده و اقتصاد به محوری اساسی در نقدهای کاندیداها به عملکرد دولت نهم و پرداختن به برنامه‌های خودشان تبدیل شده است.
گفتاری از سعید لیلاز، تحلیل گر مسائل اقتصادی:
این که چهار کاندیدای موجود در عرصه انتخابات بر نقد عملکرد دولت فعلی متمرکز شده اند نشانگر آن است که عملکرد دولت نهم جای دفاعی باقی نگذاشته است و متاسفانه به لحاظ نتایج حاصله و نه شعارهای داده شده، این دولت بدون تردید پر حرف‌ترین و کم عمل‌ترین دولت بعد از انقلاب بوده است.
اکنون ما یکی از بدترین ایام تاریخ اقتصاد ایران را سپری می‌کنیم؛ میزان رشد بهره‌وری منفی است، میزان واردات از مرز 90 میلیارد دلار عبور کرده، نرخ بیکاری در حال نزدیک شدن به 15 درصد است و همه شاخص‌های رسمی کشور نشان می‌دهد که متاسفانه سه کاندیدای مقابل دولت فعلی در نقد عملکرد این دولت کاملا محق هستند.
آمار و ارقام رسمی کشور نشان می‌دهد رشد صنعتی کشور تک نرخی و رو به صفر، رشد اقتصادی از نیمه سال 87 رو به کاهش، نرخ بیکاری در حال افزایش و رکورد در سراسر بخش‌های اقتصادی کشور در حال فراگیر شدن است.
متاسفانه به نظر می‌رسد با کسری بودجه دولت در سال 88 به مبلغ حداقل بیست میلیارد دلار، شاهد افزایش مجدد تورم از نیمه امسال نیز خواهیم بود. بنابراین بدون تردید دولت نهم بدترین عملکرد را در میان دولت‌های بعد از انقلاب داشته و به لحاظ اقتصادی نیز می توان گفت که این عملکرد حتی در نیم قرن اخیر نیز بی سابقه بوده است چراکه پیش از انقلاب نیز سابقه این میزان عملکرد منفی اقتصادی را نداشتیم.
می توان گفت حداقل دو کاندیدای موجود که علیه دولت نهم هستند در حوزه اقتصادی دارای برنامه روشنی هستند، با این وجود من شخصا معتقدم که برنامه آقای موسوی عملیاتی ترین و روشن ترین برنامه اقتصادی در بین کاندیداهای موجود است.
برنامه اقتصادی آقای موسوی از باب این که برای اقتصادیون دو راه حل، یکی راه حلی فوری و عاجل و دیگری راه حل دراز مدت و ساختاری در نظر گرفته است، برنامه‌ای عملیاتی است.
راه حل فوری و عاجل شامل کنترل واردات کشور و بازگرداندن تولید به اولویت ویژه خود است- ظرف چهار سال گذشته تولید کشور به معنی واقعی کلمه ضعیف و ذلیل شده و اولویت خود را از دست داده بود- تقویت تولید با سوق دادن منابع به سوی تولید کنندگان و نه وارد کنندگان ممکن خواهد شد، به این ترتیب نرخ بیکاری نیز تحت کنترل درخواهد آمد.
در ادامه راه کارهای فوری و عاجل باید حجم دولت کاهش یابد و از بخش خصوصی مولد و واقعی در کشور حمایت شود. اقتصاد ایران باید مقررات زدایی شود و رقابت پذیری در چارچوب مرزهای ملی باید به اقتصاد ایران بازگشته و تقویت شود، امری که متاسفانه حتی قبل از دولت نهم نیز خیلی شاهد آن نبودیم اما اکنون بدترین حالت در نیم قرن اخیر است، یعنی به لحاظ حجم دخالت دولت در اقتصاد ما هرگز شرایطی به وخامت شرایط کنونی را شاهد نبودیم.
بنابراین عملیاتی ترین برنامه اقتصادی در چارچوب وضعیت فعلی سیاسی کشور اکنون متعلق به آقای میرحسین موسوی است و به نظر می‌رسد که برنامه اقتصادی وی بیشترین انطباق را با مقتضیات روز و همین طور مقتضیات رشد اقتصادی ایران داشته باشد.
البته آقایان کروبی و محسن رضایی نیز برنامه اقتصادی مشخصی دارند اما برنامه اقتصادی آقای موسوی انطباق بیشتری با وضعیت موجود کشور دارد.
نظر شما :